Woensdag 4 maart 2020 om 20:08

Download at: 14-3-2022 15:45:50

$i: Index | $pi: Padded Index | $an: Album Name | $d: Date | $dc: Date Compact
$c: Caption | $fc: Caption (First line) | $fw: Caption (First word)
$t: Tag | $ft: First Tag | $o: Original file name

Preview:


Filter Photos By:

Caption:
Tag:
Comment:

2018-08-23 18:58:25

Goede tijden, Slechte tijden,

vaak afgekort tot GTST, is een Nederlandse soapserie die sinds 1 oktober 1990 wordt uitgezonden door de commerciële televisiezender RTL 4. De serie draait om de inwoners van het fictieve plaatsje Meerdijk.
Het script van de eerste twee seizoenen is gebaseerd op de Australische reeks The Restless Years. Ook de hoofdpersonages waren van personages uit deze serie afgeleid. Vanaf het derde seizoen is deze formule losgelaten en sindsdien zijn de verhaallijnen van GTST volledig uitgewerkt door Nederlandse auteurs.

Het idee om in Nederland een soapserie te gaan produceren, kwam van Joop van den Ende. In de Verenigde Staten en Engeland werden al jaren met groot succes soapseries als As the world turns en Coronation Street uitgezonden. Om die reden wilde Van den Ende dit fenomeen naar Nederland halen en uiteindelijk een dagelijkse dramaserie voor RTL 4 maken. Hij benaderde in eerste instantie Willy van Hemert, de schrijver en regisseur van Dagboek van een herdershond, maar Van den Ende realiseerde zich echter dat een soap van ongeveer tweehonderd afleveringen van vijfentwintig minuten per seizoen niet haalbaar was voor een gepensioneerde man. Producer Gijs Versluys gaf het idee om een remake te maken van een soap die zijn succes al had bewezen. Bert van der Veer werd richting Los Angeles gestuurd en hij kwam terug met het scenario van Ryan"s Hope, alleen waren de rechten hiervoor moeilijk te verkrijgen. Het zou dan ook nog tot 1994 duren voordat deze serie de basis werd voor Onderweg naar Morgen.
Van den Ende bleef zoeken en Gijs Versluys legde contact met Reg Watson, de bedenker van The Restless Years. Hij leverde een aantal videobanden bij het secretariaat van Van den Ende af. Na enige tijd wachten werd Versluys in Aalsmeer ontboden om met nieuwe banden – de oude waren zoekgeraakt – uiteindelijk tot de conclusie te komen dat dít het was. Vervolgens werden bijna achthonderd scripts naar Nederland opgestuurd. Rogier Proper kreeg met zijn bedrijf Doctor Proctor Scripts de opdracht om alle scripts naar het Nederlands te vertalen en zo nodig te moderniseren. In de zomer van 1990, slechts enkele maanden voordat met het uitzenden van de serie moest worden begonnen, was er echter nog één probleem: de titel. Van den Ende werd niet warm van namen als Tijd van Leven, Samen en De Rusteloze Jaren. Wanhopig vroeg Reg Watson uiteindelijk hoe Good Times, Bad Times zich in het Nederlands liet vertalen. Goede tijden, slechte tijden zou titelsuggestie 34 worden. Met deze titel in het achterhoofd schreef Bert van der Veer de gelijknamige titelsong, waarvoor Hans van Eijck de muziek componeerde.
Van den Ende benoemde Olga Madsen tot creatief producent en had daarmee de leiding over het gehele project. Madsen moest samen met Van den Ende bepalen wat voor karakter de serie zou krijgen. Ze kwam tot het oordeel dat GTST een mengeling moest worden van het onrealistische karakter van Amerikaanse soaps en het realistische van de Engelse.
De allereerste uitzending was op 1 oktober 1990 om 19:00 op RTL4. Aanvankelijk wilde Freddy Thyes al na vier weken de productie van de serie stopzetten, vanwege de stuntelige manier waarop de acteurs bezig waren. De serie won echter zeer snel aan populariteit en had al snel twee miljoen kijkers.

2018-08-23 18:58:25

De kleine waarheid
Willeke Alberti en John Leddy

De kleine waarheid is een trilogie van Jan Mens uit 1960-1964, bestaande uit de delen Marleen, Het heldere uur en Het kleine verschil. De boeken werden van 1970 tot 1973 bewerkt tot een televisieserie. Het verhaal geeft een beeld van het leven van de "gewone" Amsterdammer aan het begin van de 20e eeuw, van het begin van de Eerste Wereldoorlog tot het einde van de Tweede Wereldoorlog.
De serie van 26 delen werd vanaf december 1970 uitgezonden door de NCRV. Willy van Hemert tekende voor de regie.

De serie verhaalt het leven van Marleen Spaargaren, een meisje dat in Amsterdam wordt geboren en opgroeit in een burgermansgezin. Al vanaf haar jeugd probeert ze het burgerlijke te ontvluchten, en komt daardoor regelmatig in conflict met (met name) haar vader Jacobus. Deze is ambtenaar bij de Stadsbank van Lening, en is als de dood dat hij niet voor vol wordt aangezien door de buurt.
Marleen ontvlucht haar ouderlijk huis al op jonge leeftijd, en trouwt met de meubelmaker Jan Engelmoer. Als haar vader overlijdt neemt ze de zorg op zich voor haar broer Eppo (Een kind dat gewoon wat meer aandacht nodig heeft). Ze heeft een korte verhouding met de beeldhouwer Jos Boswinkel, waar Eppo in de leer is, en uit deze relatie wordt dochter Suzan geboren. Als Suzan op jonge leeftijd wil vluchten in een huwelijk, realiseert Marleen zich de herhaling van de geschiedenis.

2018-08-23 18:58:25

De Fred Haché Show was een Nederlandse absurdistisch televisieprogramma uit 1971 en 1972, geschreven en geregisseerd voor de VPRO door Wim T. Schippers, Ruud van Hemert, Wim van der Linden en Gied Jaspars met als hoofdrolspelers Fred Haché en Barend Servet.

De Fred Haché Show" was een absurdistisch programma met veel naaktheid, taalkundige humor, flauwekul, satirische sketches en onlogische plotlijnen. Het programma kent twee hoofdpersonages, Fred Haché (Harry Touw) en zijn assistent Barend Servet (IJf Blokker) met als belangrijk andere personage Sjef van Oekel ((Dolf Brouwers). Gastoptredens waren er van Kees van Kooten, Wim de Bie en Simon Vinkenoog. De neiging van Schippers om op oneerbiedige wijze ernstige zaken te behandelen, werd geïllustreerd in het interview met God door Fred Haché. Deze laatste vroeg God of hij het niet onredelijk vond dat mensen die hun leven zorgeloos leefden "in de hemel konden komen door vlak voor de doodskomma God te bekeren?" ("Komma" was een van de trefwoorden van Haché.) God beloofde het te overwegen. Jan Blokker, toen directeur van de VPRO-televisie, schrapte dit fragment uit de show en het is alleen als audioversie opgeslagen.

2018-08-23 18:58:25

Dagboek van een herdershond is een Nederlandse televisieserie in zestien delen, onder regie van Willy van Hemert en uitgezonden door de KRO tussen 16 januari 1978 en 29 januari 1980. De serie werd geproduceerd door Joop van den Ende. Het eerste seizoen van acht delen is een vrij nauwgezette bewerking van De kraai op den kruisbalk, het eerste deel van de trilogie Kroniek eener parochie van de priester-schrijver Jacques Schreurs. De serie werd een daverend succes en is uitgezonden in onder andere Duitsland, Finland en Zuid-Amerika.
Nadat Van Hemert in de jaren zeventig grote successen had behaald met series als De kleine waarheid, vroeg de KRO hem om een serie voor die omroep te maken met een duidelijk rooms-katholieke signatuur. Van Hemert zocht aanvankelijk zijn inspiratie in boeken van Vlaamse auteurs, maar kwam uiteindelijk uit bij een trilogie van Schreurs die hij nog kende uit zijn studententijd aan het seminarie.
Na de eerste acht afleveringen begon eind 1979 een tweede seizoen. De acteur Ko van Dijk jr. die in de eerste serie een belangrijk aandeel had, was overleden tijdens de opnameperiode voor de tweede serie en Van Hemert vond het ongepast het personage Bonte te laten spelen door een andere acteur. Hij herschreef daarom zijn oorspronkelijke script. Er kwam een belangrijke rol voor de jonge actrice Renée Soutendijk.
De buitenopnames voor de serie werden gemaakt in het dorp Eijsden in Limburg.[1] Het verhaal heeft zich in werkelijkheid afgespeeld in Geleen, ten tijde van de opkomst van de steenkolenmijnen in Limburg, in Geleen was dat de staatsmijn Maurits. Overige opnames werden gemaakt in de Steenkolenmijn van Waterschei-Genk in België en de Steenkolenmijn in Valkenburg.

De serie verhaalt over de jonge en naïeve kapelaan Erik Odekerke die in 1914 in een Limburgse gemeente wordt geplaatst. Door zijn sociale bewogenheid en zijn verlegenheid steekt hij sterk af bij zijn baas, pastoor Bonhomme. De laatste is conservatief, en een Bourgondisch levensgenieter. Odekerke komt als gevolg van zijn naïviteit regelmatig in botsing met de lokale bevolking, maar weet zich gesteund door zijn Engelbewaarder, en door zijn vriend Lumens.

2018-08-23 18:58:25

Een van de acht met Mies Bouwmn
Het programma werd in 1969 bedacht – tijdens een brainstormsessie met het hoofd van de afdeling Amusement Joop Koopman, Leen Timp, de man van Mies Bouwman en latere regisseur van het programma, en de eerste televisieregisseur van het programma Ben de Jong in Studio Concordia te Bussum – door de jonge VARA-medewerker Theo Uittenbogaard, die daar overigens niets voor ontving, zelfs niet de "credits". Mies Bouwman stond erop het programma in ieder geval te laten eindigen met het laten zien en onthouden van prijzen die via een lopende band aan de winnaar zouden worden getoond. Die lopende band had zij eerder gezien in een show van Rudi Carrell op de Duitse televisie, dus dat idee was geenszins origineel, maar wel een succes. Theo Uittenbogaard was de eerste twee seizoenen "personal assistant" van Mies Bouwman en schreef ook haar inleidende teksten. In het daaropvolgende seizoen werden de kandidaten niet meer gerekruteerd uit de lezers van landelijke en provinciale dagbladen – naar het oorspronkelijke idee van Uittenbogaard, de beste manier om zowel een landelijke spreiding van de kandidaten te verzekeren, alsook quizvragen over de actualiteit te kunnen stellen – maar nu werden verschillende generaties uit één familie als quizkandidaten uitgenodigd. Bouwman veranderde de opzet, mede omdat zij, op aanraden van Rudi Carrell, dit nieuwe "format" als háár intellectueel eigendom aan de WDR voor 10.000 DM kon verkopen, waarna Carrell het programma onder de titel Am Laufenden Band van 1974 tot 1979 met veel succes kon presenteren. Het programma werd vervolgens onder de titel The Generation Game aan Engeland verkocht. Ook in Italië en Spanje werden de licentierechten te gelde gemaakt.

Een van de acht werd vanaf 1970 eens per maand op zaterdagavond rechtstreeks uitgezonden door de VARA. Geregeld liep het programma (net als Voor de vuist weg) uit en overschreed het ruimschoots de voor het programma gereserveerde tijd van ongeveer twee uur. Het Orkest Tony Nolte (1932-1995) zorgde voor de muzikale begeleiding.
Vier tweetallen namen het tegen elkaar op in allerlei spelletjes, waarna er uiteindelijk twee personen in de eindronde terechtkwamen. Deze twee moesten na elkaar in een witte stoel plaatsnemen om drie algemene kennisvragen te beantwoorden. Beide kandidaten kregen hierbij dezelfde drie vragen. Om de spanning te verhogen, werd er een spotlicht op de persoon geplaatst, nadat Mies de historisch geworden woorden "Licht uit, spot aan" had uitgesproken.
De winnaar mocht in de finale achter een schot plaatsnemen, waarin een deurtje openging dat zicht bood op een lopende band. Hij/zij mocht hierbij zelf kiezen hoe snel de band ging draaien. Hierbij mocht hij/zij kiezen uit volle snelheid of halve snelheid. Daarna kwamen gedurende één minuut (onder een begeleidend muziekje van Tony Nolte) allerlei artikelen voorbij, waaronder een vraagteken. De voorwerpen die de winnaar daarna binnen een minuut kon opsommen – wat op de band werd opgenomen en opnieuw kon worden gehoord – mocht hij of zij meenemen. Het vraagteken stond in veel gevallen voor een reis, of een prijs die te groot was om op het piramidevormig podium te kunnen worden geplaatst.
Tussen de spelrondes door traden bekende artiesten op. De popgroep The Osmonds en Denny Willis & Hunting Quartet met hun revueact "The Fox" dankten er hun bekendheid in Nederland aan. Anderen die in het programma optraden, waren Wim Sonneveld en Ed Nelson, dokter Rossi uit Peyton Place. Tijdens de laatste uitzending voor de VARA in 1973 zongen Johnny en Rijk Mies Bouwman toe. Hun lied "Dag, een van de acht" (een variatie op "Oh Waterlooplein") werd zelfs op single uitgebracht.
Het idee van dit programma sloeg zo goed aan, dat het met veel succes aan het buitenland werd verkocht. Rudi Carrell presenteerde het in Duitsland als Am laufenden Band en Bruce Forsyth in Engeland als The generation game.

2018-08-23 18:58:25

Debiteuren Crediteuren

Persiflage op het kantoorleven. Jos (Koch) en Edgar (Prins), hun collega Storm (Romeyn) en de zwaarlijvige secretaresse Juffrouw Jannie (Annet Malherbe) werken op de financiële administratie en komen de dag door met flauwe kantoorhumor. Telkens terugkerende gespreksonderwerpen van de heren zijn wat er op de boterham zit, wat Jos ditmaal bij de tramhalte uitspookte, wat Storm bij de commando"s meemaakte en wanneer Juffrouw Jannie met de koffie langskomt. De heren groeten elkaar steevast met de inmiddels bekende groeten goeie "s morgens (Edgar en Juffrouw Jannie), goedemorgen deze morgen (Jos) en goedemorgen heren van het goede leven (Storm). Werd evenals De Lullo"s erg populair bij de bevolkingsgroep die bespot werd, tot aan het punt waarbij hele stukken van sketches die de avond ervoor te zien waren geweest, werden "nagespeeld" op kantoorvloeren. Toen dit gebeurde hebben de auteurs een "schokkende" scène ingevoegd waarin Sinterklaas (gespeeld door Hans Teeuwen) gepijpt wordt door Edgar.

2018-08-24 12:00:50

Paul Vlaanderen is een Nederlandstalige hoorspelserie, gebaseerd op Paul Temple van de Engelse schrijver Francis Durbridge (1912-1998).

Paul Temple is een fictieve privédetective en schrijver van misdaadverhalen. Samen met zijn vrouw, de journaliste Steve Trent, lost hij misdrijven op. De whodunit-verhalen, met relatief weinig actie, kenmerken zich door subtiele, humoristische dialogen. Temple blijft altijd een heer en de enige krachtterm die hij zich ooit veroorlooft is "By Timothy!". Kenmerkend voor de verhaaltechniek van Durbridge is dat in iedere aflevering van een serie één der personages verdacht wordt. De naam van de echte moordenaar wordt dan in de laatste aflevering ontsluierd. Durbridge bedacht vaak pas in dat stadium wie hij als dader aanwees. Doordat hij dus alle opties bewust openhield, was het voor de radioluisteraars onmogelijk de ontknoping door eigen denkwerk te voorspellen.
De eerste serie, Send for Paul Temple, werd in 1938 uitgezonden door de BBC. Naast ongeveer 30 hoorspelseries verscheen het detectiveverhaal ook in boeken, in verfilmingen, op de televisie en als stripverhaal.

In Nederland werden de Paul Temple-series onder de titel Paul Vlaanderen dertig jaar lang geproduceerd en uitgezonden door de AVRO-radio, voor het eerst in 1939. De meeste spelen zijn niet bewaard gebleven. AVRO-directeur Willem Vogt heeft de naam Paul Vlaanderen bedacht. Vlaanderen zou de naam van de tuinman van Vogt of de jongste bediende van de AVRO zijn geweest. Steve Trent kreeg de naam Ina. De spelleiding was tot 1959 in handen van Kommer Kleijn en daarna van Dick van Putten. De muziek van de serie werd - tot zijn dood in 1950 - verzorgd door Koos van de Griend, die als componist verbonden was aan de afdeling Luisterspelen van de Nederlandse Radio Unie.
De vertaling werd in de meeste gevallen gemaakt door Johan Bennik ("Johan ben ik"), een pseudoniem van de acteur Jan van Ees, die ook de titelrol vertolkte. Paul Vlaanderens vrouw Ina werd gespeeld door Eva Janssen. Haar "Oh, Paul...!" en zijn "Ina, kindje" werden gevleugelde uitdrukkingen. Een andere bekende medewerker was de hoorspelacteur en latere radionieuwslezer Donald de Marcas, die Vlaanderens hulpje Charlie speelde. Deze maakte de kreet "okidoki" populair.
Paul Vlaanderen en het media-mysterie werd ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de AVRO geschreven door de Nederlandse schrijver Tomas Ross. In juni 2004 werd de aflevering Paul Vlaanderen en Ina opnieuw opgenomen onder regie van Marlies Cordia. Dit was een project van VISIO in samenwerking met het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. In 2011 maakte Bruun Kuijt de theatervoorstelling Paul Vlaanderen en het mysterie van de verzonnen dood.

2018-09-04 13:46:44

De Fabriek
is een Nederlandse televisieserie uit 1981, naar een script van Hans Keuls, geregisseerd door Andrew Wilson en uitgezonden door TROS. Miljoenen kijkers volgden de serie, die een Gouden Televizier-Ring won. De openingstune is van Ruud Bos. Als decor van de suikerfabriek fungeerde de toenmalige suikerfabriek van CSM in Halfweg.

De serie speelt rond Dries Rustenburg die aan het hoofd staat van een suikerfabriek ergens in Nederland. De fabriek is door de vader van zijn vrouw Mary, samen met een bietenboer, opgericht. Helaas gaat het niet goed in de suikerindustrie, vele fabrieken hebben de deuren moeten sluiten en deze fabriek is een van de laatste onafhankelijke suikerfabrieken in de streek. Een groot suikerconcern onder leiding van Johan Campers wil de fabriek overnemen. Dries is hier geen voorstander van, hij mag Campers niet en is het bovendien niet eens met diens manier van zakendoen. De voorzitter van het bestuur, André Hageman, is echter een fervent voorstander van de overname en doet er alles aan om deze door te laten gaan. Wat Dries niet weet is dat Hageman een vuil spelletje speelt; hij speelt onder één hoedje met Campers om de fabriek over te nemen en te laten sluiten zodat alle werknemers op straat komen te staan en hijzelf een mooie positie in het concern van Campers krijgt. Campers doet er alles aan om de boeren over te halen voortaan aan hem te leveren, en als de fabriek van Rustenburg eenmaal gesloten is, zullen de boeren wel naar hem móeten overstappen. Hageman haalt Mary’s neef Jan van Gorkom over om met hem mee te doen. Hij weet dat Dries Jan een leidende functie in de fabriek wil geven. Bovendien is André Hageman een relatie aangegaan met Dries’ vrouw Mary. Omdat zij en haar moeder grootaandeelhouders zijn, bewerkt hij hen om Dries te lozen en de fabriek over te dragen aan Campers.

René van Asten (Harm Groen, alleen seizoen 1)
Saskia ten Batenburg (Ditty Stok)
Marjan Berk (Leentje)
Bram Biesterveld (boer)
Hein Boele (Jaap van Diermen)
Bertus Botterman (boer van der Vaart, alleen seizoen 1)
Paul Brandenburg (Dirk de Turk, alleen seizoen 2)
Gerard Cox (Adjudant Kooiman, alleen seizoen 2)
Bep Dekker (Mevrouw Loes Groen)
Bert Dijkstra (bankdirecteur Teunissen)
Diana Dobbelman (Jannie Postma)
Andrea Domburg (Mevrouw van Gorkom)
Rudi Falkenhagen (Dries Rustenburg)
Marlous Fluitsma (Barbara van Diermen)
Sies Foletta (Klaas, alleen seizoen 1)
Paul van Gorcum (Vos, alleen seizoen 2)
Frederik de Groot (Jan van Gorkom)
Maxim Hamel (Karel Freeken, alleen seizoen 2)
Guus Hermus (Johan Campers)
Cees Heyne (Henk Voors)
Geert de Jong (Fientje Berger, alleen seizoen 2)
Sigrid Koetse (Mevrouw Campers)
Mimi Kok (Janske)
Frans Kokshoorn (boer Voors)
Jeroen Krabbé (André Hageman, alleen seizoen 1)
Guus van der Made (Brigadier Bakker, alleen seizoen 2)
Sacco van der Made (Berend Groen)
Hugo Metsers (Jules Bongers, alleen seizoen 2)
Jack Monkau (Jack, alleen seizoen 2)
Jan Retèl (Dommering, alleen seizoen 2)
Dick Rienstra (boer van der Linden, alleen seizoen 2)
Jan van Rooyen (Walter Hofman, alleen seizoen 2)
Jules Royaards (Doornbos, alleen seizoen 1)
Johan Sirag (Joop de butler, alleen seizoen 2)
Robert Sobels (Willem de portier, alleen seizoen 2)
Maarten Spanjer (Piet Stok)
Niki Spengler (Ellen Rustenburg)
Bob van Tol (Maarten Volkers)
Pleuni Touw (Mary Rustenburg-van Gorkom)
Elisabeth Versluys (Mevrouw Voors)
Bram van der Vlugt (Burger)

2018-09-04 13:46:44

Ja zuster, nee zuster,

was in de jaren 60 van de 20e eeuw een populaire Nederlandse komische televisieserie.

De oorspronkelijke serie werd door de VARA uitgezonden tussen 1966 en 1968. De teksten werden geschreven door Annie M.G. Schmidt, die voor de liedjes samenwerkte met Harry Bannink. De regie was van Henk Barnard, Berend Boudewijn, en Frits Butzelaar. Op 3 september 1966 was de eerste uitzending. De laatste van 20 afleveringen werd op 7 september 1968 uitgezonden. Het totale filmmateriaal bevat ook nog enkele (gedeelten van) scènes om de liedjes heen. De liedjes uit de serie kwamen uit op single, langspeelplaat en op de toen nog vrij nieuwe muziekcassette, en leverden al snel een Gouden Plaat op. De serie was vrijwel meteen al mateloos populair. Op zaterdag 7 september 1968, de dag dat de laatste aflevering werd uitgezonden, schreef de Leidse Courant al: "Dit is het onherroepelijke einde van de ongetwijfeld meest succesvolle serie uit het vaderlandse teeveebestel."
De opnamen werden gemaakt op Ampexbanden die later vrijwel allemaal werden hergebruikt, omdat de banden zelf meer kostten dan de acteurs en de set bij elkaar. Daardoor zijn alle afleveringen, op één na, verloren gegaan. Volgens verschillende bronnen is het materiaal al vrij snel gewist, vermoedelijk al in 1969 of 1970. De buitenopnamen werden op film geschoten en deze zijn wel bewaard gebleven. Dat bewaard gebleven materiaal (15 liedjes) is later op video uitgebracht als onderdeel van een box met cd"s waarop afleveringen van Ja zuster, nee zuster in hoorspelvorm zijn gegoten, Later verschenen de liedjes als bonus op de dvd-uitgave van de speelfilm.
Hetty Blok, Piet Hendriks en Leen Jongewaard verschenen een half jaar later nog een keer in hun "Ja zuster, nee zuster"-kledij op de televisie. Dat was tijdens een marathonuitzending voor de Stichting Bisschop Bekkers ("emmeractie") op 9 mei 1969, gepresenteerd door Mies Bouwman.[1]
De reeks is met enkele jaren vertraging ook in België uitgezonden. In het VRT-archief zijn de volledige afleveringen echter niet bewaard. Wel zijn er zes korte fragmentjes bewaard, die opgenomen waren in het autopromotieprogramma Ziet u er wat in?. De VRT heeft deze fragmenten overgedragen aan het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid.

De serie handelt over de lotgevallen van de bewoners van Rusthuis Klivia in de Primulastraat, die het regelmatig aan de stok krijgen met de boze buurman Boordevol. In het rusthuis zelf, waar zuster Klivia de scepter zwaait, wonen de Ingenieur, de pruikenmaakster Jet, de jongens Bobby en Bertus, en later ook Gerrit de inbreker. Boordevol, die eigenaar is van het pand, ergert zich groen en geel aan het "rusthuis vol herrie" en probeert Klivia en haar gevolg op alle mogelijke manieren het huis uit te krijgen. Soms schakelt hij hiervoor zelfs de rechter in. Gelukkig voor de kijker slaagt zijn opzet nimmer en blijft Rusthuis Klivia gewoon open.

2018-09-04 13:46:44

Jiskefet

was een humoristische, absurdistisch-satirische serie uitgezonden door de VPRO van 1990 tot 2005. Het woord "jiskefet" is Fries voor "vuilnisemmer" (in de meest letterlijke betekenis asvat) en werd als titel verzonnen door de (Friese) regisseur van het eerste uur, Pieter Verhoeff.[1] De serie is gemaakt door Kees Prins, Michiel Romeyn en Herman Koch. Het programma was min of meer een voortzetting van het radioprogramma Borát, ook van de VPRO met veel sketches en improvisaties, met onder anderen Marjan Luif. Zij was vervolgens ook medebedenker van Jiskefet, maar omdat het niet zo boterde tussen haar en de mannen hield ze het al snel voor gezien.
Op 18 november 2005 werd bekendgemaakt dat Jiskefet er na vijftien jaar mee stopte. Wel werden incidentele comebacks niet uitgesloten: zo gaven de acteurs op 8 december 2008 een optreden tijdens het Comedy Ball in de Amsterdamse Melkweg. Verder traden de acteurs in april 2010 zes avonden op in de Heineken Music Hall met de "Heb je nog geneukt" tour 2010 met gastrollen van Loes Haverkort en Anniek Pheifer. In april 2011 kwamen ze terug naar de Heineken Music Hall met "Goeiesmorgens - De Musical", bijgestaan door gastactrices Loes Haverkort en Marie Prins.
De meeste seizoenen van de serie bestonden uit losse sketches. Ook zijn er regelmatig series gemaakt met opzichzelfstaande onderwerpen.

2018-09-04 13:46:44

Lingo (1989-1999)
quiz met Robert Ten Brink.

2018-09-04 13:46:44

Mies en scène

was een praatprogramma bij de VARA-televisie, gepresenteerd door Mies Bouwman. Het was een antwoord op het succesvolle praatprogramma van Willem Duys bij de AVRO, Voor de vuist weg. Mies en scène bestond uit een mengeling van gesprekken, actualiteit en amusement. In het zogenaamde stoel-interview stelt zij tien vragen aan een bekende Nederlander. Het programma liep van 1965 tot en met 1969.
De regie was in handen van Erik de Vries. Tot de programmamakers behoorde, naast Bouwman, onder anderen ook Nico Scheepmaker.
Eind oktober 1966 besloten De Vries en de andere programmamakers om per direct met de uitzendingen te stoppen. Reden was dat de VARA op het laatste moment een uitvoering van het lied Hij wel, geschreven door Jaap van de Merwe, uit het programma had gehaald; een lied dat gericht was tegen de Vietnampolitiek van Amerika. VARA"s tv-secretaris Wim Rengelink vond dat het van een "overdreven en eenzijdig karakter" was.[1] Uiteindelijk bleef het programma toch bestaan, maar door de ontstane commotie verviel één uitzending.
Eerder, in de uitzending van 7 juni 1966, was ook al censuur toegepast. De Franse chansonnier Maurice Chevalier sprak daarin over "le jolie petit corps" (het mooie, kleine lichaam) van zijn Franse collega Mireille Mathieu. Het haalde echter niet de ondertiteling, waar het veranderd werd in: "...de prachtige stem

2018-10-24 21:12:26

Arbeidsvitaminen

is een Nederlands radioprogramma van AVROTROS, dat van maandag tot en met vrijdag tussen tien en twaalf uur "s ochtends wordt uitgezonden op NPO Radio 5. De huidige presentatie is in handen van Hans Schiffers.
Arbeidsvitaminen bestaat sinds 19 februari 1946, waarmee het het langstlopende landelijke radioprogramma ter wereld is en aldus op 1 mei 2006 een vermelding in het Guinness Book of Records verkreeg. Het was het best beluisterde programma van NPO 3FM en behoorde tot de best beluisterde programma"s van Nederland.
Lang was de formule gebaseerd op een bedrijf of vereniging die een hele aflevering centraal stond. De werknemers mochten een top tien van favoriete platen samenstellen, de Bedrijven Top Tien, die in het programma werd uitgezonden. Ook werd de leider van het bedrijf uitgeroepen tot de Baas van de Dag. Na elven kwam er ook een gast in het programma, meestal een bekend persoon die om de een of andere reden in de actualiteit staat, een nationale of internationale artiest die een nieuwe single of cd heeft gemaakt of een optreden gaat geven in het land of een persoon die past in het thema van die week. Zo was in 2004 kroonprins Willem-Alexander te gast, toen het programma in Athene de Olympische Zomerspelen bijwoonde. Sinds de verhuizing naar Radio 5 is de formule simpelweg gebaseerd op verzoekjes van luisteraars. De slogan is nu "Liedjes die altijd gewerkt hebben".

Presentatoren
Op 19 februari 1946 ging de eerste uitzending van start met het nummer Go Ahead van the Columbia Orchestra. De eerste jaren was er enkel muziek. In de jaren zestig werden er presentatoren aangetrokken. Enkele presentatoren van het programma:
Meta de Vries
Tom Blom
Krijn Torringa
Hans van der Togt
Rick van Velthuysen (1986-1987)
Bas Westerweel (1987-1989, 1990)
Mirjam Verhoef (1989-1990)
Aldith Hunkar (1990-1992)
Wim Rigter (1997-2001)
Gerard Ekdom (2001-2010)
Jan Steeman (2010-2016)
Hans Schiffers (1992-1997, 2017-)

De bedenker van Arbeidsvitaminen was oud-programmaleider Jaap den Daas van de AVRO. Hij is tevens de man achter de radioprogramma"s De bonte dinsdagavondtrein en Hersengymnastiek. Enige jaren kende het programma een themaweek, waarin het programma vanuit een bijzondere locatie aandacht vroeg voor een goed doel. In 2004 was het programma bij de Olympische Spelen in Athene ten behoeve van de Hartstichting en in Zambia voor het Wereld Natuurfonds. In september 2005 kwam de uitzending vanuit de Filipijnen. Extra aandacht was er in die uitzendingen voor het Liliane Fonds. Ook heeft het programma acties voor de Cliniclowns ondersteund.
Een aantal jaren bevatte het programma het onderdeel "One Minute", een samenwerking met het televisieprogramma "Opsporing Verzocht". Rond half elf werd in het onderdeel van één minuut getuigen van een misdrijf opgeroepen zich te melden.
In 2006 verscheen de verzamel-cd Arbeidsvitaminen 60 Jaar. Tevens verscheen de cd-rom Mega Hitparade (Softmachine), waarin de playlists van Arbeidsvitaminen van februari 1946 tot en met mei 1957 staan opgesomd.
In februari 2008 kreeg Arbeidsvitaminen een boete van € 20.000,- van het Commissariaat voor de Media omdat het bedrijven te veel in het zonnetje zou zetten.
Sinds 1 september 2008 is Arbeidsvitaminen een uur korter. Het vrijgekomen uur werd ingevuld door de ochtendshow GIEL op NPO 3FM die van 6 tot 10 uur uitzond.
Sinds 6 september 2010 is het programma verhuisd naar NPO Radio 5, tussen 10.00 en 12.00 uur.

2018-10-24 21:12:26

De Boertjes van Buuten

(voorheen De Bietenbouwers), het laatste woord doorgaans uitgesproken als buut"n, was een KRO-huisorkest onder leiding van Jo Budie.
Vanaf 1966 tot 1972 waren de Boertjes van Buuten het orkest in het televisieprogramma Mik van de KRO. Het programma verscheen meer dan zes jaar op de televisie met: de Boertjes van Buuten onder leiding van Jo Budie, Kees Schilperoort als Gait-Jan Kruutmoes, zangeres Annie de Reuver, later opgevolgd door Annie Palmen, als Drika en Henk Jansen van Galen als Lubbert van Gortel. Na diens overlijden in maart 1970[1] werd zijn plaats ingenomen door Ab Hofstee als Boer Voorthuizen. Ook was er de "imitator in vaste dienst" Bertus Bolknak, pseudoniem van Henk van Wijk.
Daarnaast vormden de Boertjes van Buuten het vaste huisorkest van het KRO-radioprogramma Van twaalf tot twee.

2018-10-24 21:12:26

Kleutertje luister

was een radioprogramma voor kleuters dat door de AVRO werd uitgezonden van 1 oktober 1946 tot 1975. Het programma werd gepresenteerd door Herman Broekhuizen en Lily Petersen. Vaste pianist was Arie Snoek. De meeste teksten en liedjes waren van de hand van Herman Broekhuizen. Later werd deze opgevolgd door Joop Stokkermans.

In de uitzending, die 10 minuten duurde, werden verhaaltjes verteld en liedjes gezongen met kinderen. Er was een vaste groep kinderen aanwezig in de studio. Eens in de twee weken werden buiten de studio opnames gemaakt. De beroemde openingszin van Lily Petersen luidde: "Hallo kindertjes van het hele land".

Het kinderprogramma werd dertig jaar lang op de radio uitgezonden. In 1976 werd het opgevolgd door Radio Lawaaipapegaai, dat na twee jaar de overstap maakte van de radio naar de televisie.
Liedjes uit Kleutertje luister

In het programma werden zowel bekende, traditionele kinderliedjes gezongen, als liedjes van de hand van Herman Broekhuizen. Veel van zijn liedjes zijn algemeen bekend geworden, zoals Elsje Fiederelsje, Opa Bakkebaard, Onder hele hoge bomen, Een treintje ging uit rijden, Helikopter, helikopter, Vlieg op dikke vlieg, Herfst herfst wat heb je te koop, Zie je de kastanjes aan de bomen, en Piet heeft gesnoept van de pepernoten. Zie voor een uitgebreid alfabetisch overzicht van liedjes van de hand van Herman Broekhuizen de pagina van Herman Broekhuizen.

Liedjes op de lp Hallo kindertjes van het hele land: Kleutertje luister liedjes (zonder jaar):

Hop, hop paardje
Tiere liere let, let, let (H. Broekhuizen)
Klein, klein kleutertje
Tussen Keulen en Parijs
Naar bed, naar bed, zei Duimelot
Jan Toerelesjoer
Vader Jakob
Hop Marjanneke
Zeg moeder, waar is Jan?
Klikspaan boterspaan
Zagen, zagen, wiele wiele wagen

2018-10-24 21:12:26

Nieuwe oogst (1960-1964)
Programma waarin jong talent op zang- en muziekgebied de kans krijgt zijn voordeel te doen met de opbouwende kritiek van een jury bestaande uit Bep Ogterop (zangpedagoge), Cor Lemaire (musicus), Skip Voogd (muziekjournalist) en Karel Prior (hoofd amusement AVRO).
De eerste uitzending is op 31 oktober 1958. Daarin treden op: Annelies Bouma, Paul Ruys en Danny Mann. De presentatie is in handen van Letty Kosterman, een onderwijzeres uit Utrecht die met dit programma ook haar televisiedebuut maakt. De AVRO besluit na deze eerste uitzending dat het programma voortgezet gaat worden. Het zal uiteindelijk tot 1964 geregeld op televisie komen.
In 1964 debuteert André van Duin als bandparodist in Nieuwe oogst.

2018-10-24 21:12:26

Nieuwe oogst (1960-1964)
Programma waarin jong talent op zang- en muziekgebied de kans krijgt zijn voordeel te doen met de opbouwende kritiek van een jury bestaande uit Bep Ogterop (zangpedagoge), Cor Lemaire (musicus), Skip Voogd (muziekjournalist) en Karel Prior (hoofd amusement AVRO).
De eerste uitzending is op 31 oktober 1958. Daarin treden op: Annelies Bouma, Paul Ruys en Danny Mann. De presentatie is in handen van Letty Kosterman, een onderwijzeres uit Utrecht die met dit programma ook haar televisiedebuut maakt. De AVRO besluit na deze eerste uitzending dat het programma voortgezet gaat worden. Het zal uiteindelijk tot 1964 geregeld op televisie komen.
In 1964 debuteert André van Duin als bandparodist in Nieuwe oogst.

2018-11-21 22:59:55

Bartje

Wie aan Drenthe denkt, denkt aan hunebedden, de mooie bossen, de natuur en aan… Bartje. In 1935 schreef Anne de Vries het kinderboek Bartje. Het ging over een jongetje dat opgroeide in een groot arm Drents gezin. Zijn vader was arbeider en verdiende niet zo veel. De familie at vaak bruine bonen, want die waren goedkoop. In de beroemdste scene uit het boek ging de familie aan tafel. Er stonden weer bruine bonen op het menu. Voor het eten moest eerst gebeden worden. Maar Bartje wilde God niet bedanken voor de bruine bonen, want hij vond ze niet lekker. Hij zei: Ik bid nie veur brune bonen. Het boek, over dit Drentse jongetje dat ondeugend en eigenwijs is, werd heel goed verkocht.

Beeld
In 1972 werd er een televisieserie gemaakt van Bartje. De serie is opgenomen in Drenthe. Heel Nederland leerde zo Bartje en Drenthe kennen. Omdat er in de serie Drents wordt gesproken, maakte iedereen in Nederland op die manier kennis met de streektaal.

Op 4 september 1954 werd een beeld van Bartje onthuld. Het beeld is gemaakt door Suze Boschma-Berkhout. Het was een stenen beeldje dat later werd vernield door vandalen.
Daarna is er een beeldje van brons er gekomen en dat heel goed is vastgezet.
Het bronzen beeldje is een paar keer ontvoerd. Je kunt het beeld van Bartje bekijken in Assen achter het Drents Museum.

2018-11-21 22:59:55

Merijntje Gijzen
Dramaserie naar de romanreeks van A.M. de Jong. Het verhaal draait om het leven van Merijntje Gijzen, een katholiek jongetje in Brabant.
De moderne kijker zal de serie vrij traag vinden en zich wellicht ergeren aan het overdreven en soms ongeloofwaardige acteren van bepaalde acteurs. Maar in 1974 is de serie een regelrechte hit. Vier afleveringen van de serie staan in de kijkcijfer top 10 van dat jaar. De best bekeken uitzending haalde een kijkdichtheid van 70 procent. Dit, ondanks het soms onverstaanbare Brabantse dialect, waarin wordt gesproken.

Cast
Merijntje Gijzen - Jan Ligthart
Vader Gijzen - André van der Heuvel
Moeder Gijzen - Kitty Janssen
Grootmoeder Gijzen - Fien Berhegge
Janus Dogge - John Leddy
Flierefluiter - Piet Römer
Marjan Besjoane - Doris van Caneghem
Kostersvrouw Ant Bedaf - Diane de Ghouy
Ant Vervaart - Ann Petersem
Pinneke Testers - Max Schnur
Knelia Nuiten - Nel Snel
Kee Dogge - Vera Veroft

2018-11-21 22:59:55

De Rudi Carrell Show was een Nederlands praat- en showprogramma, gepresenteerd door Rudi Carrell en uitgezonden door de VARA van 1961 tot 1968.
Carrell presenteerde voorheen op de AVRO-radio zijn eigen shows. "De Rudi Carrell Show" was hiervan een spin-off op televisie. Deze maandelijkse show stond vol sketches, liedjes en gasten. Elke uitzending had zijn eigen thema. Beroemd is de aflevering van 5 mei 1964 over een onbewoond eiland, opgenomen in een waterbassin in het Circustheater in Scheveningen. Carrell krijgt als Robinson Crusoe met zijn aap Vrijdag bezoek van een zeemeermin, gespeeld door Esther Ofarim. De muzikale begeleiding was o.l.v. Frans de Kok. Rudi Carrell ontving voor deze show in 1964 de Zilveren Roos op het internationale Televisiefestival van Montreux.
Bas en Aad van Toor van The Crocksons, die later bekend zouden worden als Bassie en Adriaan, traden verschillende keren op in het programma. Ze brachten daar grappen en stunts die ze in samenwerking met Rudi zelf verzonnen.

2018-12-10 20:58:56

t Schaep met de 5 pooten was een Nederlandse komische televisieserie, uitgezonden door de KRO, met in de hoofdrollen Adèle Bloemendaal, Piet Römer en Leen Jongewaard. De eerste reeks werd in het seizoen 1969-1970 uitgezonden en werd door gemiddeld 6 miljoen mensen bekeken. De serie werd geschreven door Eli Asser, de muziek was van Harry Bannink. De serie leverde een aantal populaire liedjes op: We zijn toch op de wereld om mekaar te helpen, niewaar?, Het zal je kind maar wezen, As je mekaar niet meer vertrouwen kan en Vissen. De serie won in 1970 de Gouden Televizier-Ring

2018-12-10 20:58:56

Simon van Collem (Amsterdam, 27 maart 1919 – aldaar, 21 juni 1989) was een Nederlands journalist en televisiemaker die zich toelegde op filmjournalistiek.
Hij werkte voor onder andere de Volkskrant (filmrubriek "Uit de oude draaidoos"), de VPRO, de AVRO (het filmprogramma Avroskoop) en de TROS, waar hij het filmprogramma Simonskoop maakte.
Van Collem overleed aan een hartstilstand tijdens de galapremière van de James Bondfilm Licence to Kill in de Amsterdamse bioscoop Theater Tuschinski.
Van Collem heette in de Tweede Wereldoorlog als (Joodse) onderduiker Eugène de Winter[1] en schreef na de oorlog het boek Eus ontdekt West-Friesland. Hierin beschrijft hij zijn onderduiktijd in Noord-Holland boven het IJ.

Simonskoop is een filmprogramma, gemaakt door de man die vanaf 1958 de film op televisie een plek heeft gegeven. Voor wat betreft de films behandelt hij meestal alleen de kaskrakers uit Hollywood. Wat het echt leuk maakt zijn de stunts waarmee hij het programma begint. De "stunts" (achtervolgingen en vuistgevechten) die hij daarbij doet zijn hilarisch, gezien de onbeholpenheid waarmee ze gedaan worden door een klein, dik mannetje met een grote bril. Toch krijgt hij menige grote ster voor zijn camera, die hij dan in slecht Engels interviewt. Hij paait de sterren door ze Zeeuwse Boterbabbelaars te geven of Deventer koek.

2018-12-10 20:58:56

Sprong in het heelal

is de Nederlandse sciencefiction hoorspeluitvoering van de BBC radiohoorspelserie Journey into Space van Charles Chilton. Het eerste deel, Journey into Space - Operation Luna, werd uitgezonden op 19 oktober 1953 door de BBC.
In Nederland werden de eerste drie series geproduceerd en uitgezonden door de KRO: de eerste serie Operatie Luna in seizoen 1955/1956, de tweede Het Marsmysterie in 1956/1957 en de derde Mars slaat toe in 1957/1958. De regie van deze Nederlandse series had Léon Povel. De vertaling werd gemaakt door Mr. Eddy Franquinet, die dat deed onder het pseudoniem P.R.O. Peller (uitspraak propeller, niet pee er o peller), dit op uitdrukkelijk verzoek van de minister van Justitie, om enige afstand te bewaren tussen zijn werk als rechter in Roermond en zijn vele schrijverij.[1]
De vierde serie De terugkeer van Mars, door de BBC al in 1981 uitgezonden, is pas enkele jaren geleden vertaald door Guy Sweens, waarbij Léon Povel zelf hem nog de nodige adviezen heeft gegeven. In het voorjaar van 2013, na Povels overlijden, heeft zijn jongste zoon Winfried Povel de regie op zich genomen en alsnog het spel gerealiseerd, als eerbetoon aan zijn vader en daaraan hebben vele bekende beroepshoorspelacteurs en astronaut André Kuipers, die een groot fan van hem en De Sprong was, belangeloos meegewerkt. Ook deze serie is door de KRO uitgezonden, te weten op 5, 12, 19 en 26 januari 2014 via zowel Radio 5 Nostalgia als Radio 1


Van links naar rechts:
John de Freese: Jeff Morgan, gezagvoerder.
Jan van Ees: Steve Mitchell, ingenieur.
Jan Borkus: Jimmy Barnet, elektronicus.
Louis de Bree: dokter Matthews (serie 1 en 3).
Adolf Bouwmeester: dokter Matthews (serie 2).

2018-12-10 20:58:56

Stiefbeen en zoon was een Nederlandse komedieserie gebaseerd op de Engelse sitcom Steptoe and Son (1962-1974).
De serie gaat over de conflicten tussen vader en zoon. Stiefbeen senior is een voddenman, een handelaar in lompen en oude metalen, die nogal groezelige manieren heeft. Daarentegen heeft zijn veertig jaar oude zoon Dirk Stiefbeen meer sociale aspiraties en pretenties. Pa Stiefbeen heeft de nodige trucs in huis om ervoor te zorgen dat zoon Dirk toch vooral niet aan een vrouw raakt. Het gemoed van Dirk is een gemakkelijke prooi voor de ontevreden vader.
De eerste aflevering werd op 11 oktober 1963 bij de NCRV uitgezonden. De serie kreeg in 1964 de allereerste Gouden Televizier-Ring toegekend, maar hield na vier seizoenen op te bestaan

2019-01-11 21:47:54

De zomer van "45

De zomer van "45 was een televisieproductie die in 1991 werd uitgezonden door de NCRV.
Het script werd geschreven door Willem Capteyn, Carel Donck en Hugo Heinen, gebaseerd op ervaringen van kinderen van Canadese bevrijders en hun moeders. De muziek voor de serie werd geschreven door Joop Stokkermans.

Twee Nederlandse meisjes, Anna en Maria, worden ieder aan het eind van de oorlog verliefd op een Canadese soldaat en raken in verwachting. Anna uit Zeeland wordt verliefd op de Canadese soldaat Jim en hij op haar. Maar de maalstroom van de gebeurtenissen gunt hun liefde nauwelijks een kans. Maria uit Breda beleeft de bevrijding als een onwezenlijke roes. Zonder dat ze dat weet sneuvelt Maria"s minnaar. Ze krijgt haar kind in een tehuis en moet het afstaan. Anna en Jim willen trouwen, maar het noodlot drijft hen uit elkaar. We zien Maria"s strijd om haar kind terug te krijgen en zien hoe Anna zich als alleenstaande moeder staande moet houden. We volgen de zoektocht van de kinderen naar hun vader in Canada. Zij beleven de hereniging en verzoening ten slotte, vele jaren later. Jim overlijdt aan het einde, waarna Anna weer alleen is. De televisieserie gaat over eerste liefdes die je nooit vergeet, en over de verstrekkende gevolgen daarvan.

2020-03-04 20:08:41

De Mounties was een Amsterdams komisch duo, in 1946 opgericht door Chris Houthuizen en Ab Smit, maar in de jaren 70 en 80 bekend geworden in het theater en op televisie in de samenstelling Piet Bambergen en René van Vooren. Het duo bracht volkse humor in het genre van kluchten en revues.

De beginjaren: 1946-1955

Ab Smit en Chris Houthuizen traden in 1946 voor het eerst op als duo van twee komische gitaristen in en rond Amsterdam. Ze maakten daarmee een begin met de opbouw van De Mounties. In 1948 wilde Smit samen met Houthuizen doorgaan als beroepsartiest, maar Houthuizen zag dat niet zitten omdat hij een goede baan had bij een vijlenfabriek, die hij niet wilde opgeven. Smit stapte daarop uit De Mounties en ging verder als beroepsartiest samen met Herman Kortekaas in het muzikaal komische duo The Merry Singers. De plaats van Smit in De Mounties werd opgevuld door Pieter van Bambergen, later beter bekend onder zijn artiestennaam Piet Bambergen. Bambergen speelde wel geen gitaar, maar dat was geen probleem.
Toen in 1950 ook Bambergen door wilde als beroeps en ook dan Houthuizen zijn baan niet wilde opgeven, stapte Houthuizen op zijn beurt uit De Mounties om zich volledig te richten op zijn werk in de vijlenfabriek waar hij inmiddels chef was. De rol van Houthuizen werd overgenomen door Fred Plevier die – net als zijn voorgangers Smit en Houthuizen - een getalenteerd gitarist was. Bambergen gaf zijn beroep als diamantbewerker op en samen met Plevier werkte hij verder als De Mounties. In de jaren die volgden, breidden ze de bekendheid van De Mounties landelijk uit. Het repertoire dat Bambergen en Plevier brachten was sinds 1946 niet gewijzigd, maar dat was ook niet nodig in deze tv-loze beginjaren. Midden jaren vijftig traden ze op in de radioprogramma"s Gein met Lou en Hein van Lou Bandy en Heintje Davids en in de Johnny Jordaan show.
Begin 1956 voltrok zich echter een drama bij De Mounties. Tijdens een plaatopname kreeg Plevier op 25-jarige leeftijd een hartaanval die hij ternauwernood overleefde. De doktoren gaven Plevier het dringende advies om te stoppen met het jachtige artiestenbestaan, waarna Plevier uit de Mounties stapte.

De ontwikkeljaren: 1956-1965

Piet Bambergen was door het noodlot zijn partner kwijtgeraakt en zat met de handen in het haar. Er was net een lucratief contract getekend voor een tournee door België en tevens voor optredens voor Nederlandse en Belgische militairen in Duitsland en Frankrijk. De tijd drong, want het eerste optreden was al binnen een week.
Bambergen wendde zich hierop tot zijn voorganger Smit – die op dat moment nog steeds samenwerkte met Kortekaas - en vroeg hem of hij de plek van Plevier in wilde nemen. Smit was als schrijver van het repertoire zeer bekend met de act van De Mounties en net als Plevier een begaafd gitarist. Na overleg tussen Smit en Kortekaas werd besloten The Merry Singers op te doeken. Smit kon toen verder als Mountie en Kortekaas kon zich wijden aan zijn primaire passie: het circus. Kortekaas ging samen met Gerard van Essen werken bij Circus Renz als het beroemde clownsduo De Kamée’s.
Smit en Bambergen gingen samen repeteren en stonden binnen een week op de planken. Ze werkten een zeer succesvolle tournee af en timmerden verder aan het succes van De Mounties. Delen van het repertoire van The Merry Singers werden geïntegreerd in de act van De Mounties, wat een groot succes bleek te zijn. Talloze optredens in binnen- en buitenland volgden en de ster van De Mounties rees hoger dan ooit. Vanaf 1958 namen Smit en Bambergen op de labels van Decca Records, het Belgische Olympialabel en Telefunken drie platen op met in totaal zes nummers, zoals De Spaarpot, Wat jij vertelt en Het Witte Kasteel.
Begin 1960 ontstond er echter onenigheid tussen Smit en Bambergen over de verdeling van de gage. Bambergen wilde als punchliner meer dan 50% van de gage krijgen, wat Smit – als schrijver van het gehele repertoire – pertinent weigerde. Dit werd een onoverkomelijk conflict en eind juni 1960 stapte Smit uit De Mounties. Wederom zat Piet Bambergen met de handen in het haar, want ook toen lagen er op zeer korte termijn vele lucratieve optredens in het verschiet.
Piet Bambergen wendde zich daarop tot zijn oude partner Plevier, en Plevier liet zich door Bambergen overhalen weer terug te keren in De Mounties. Pleviers gezondheid was inmiddels verbeterd, maar niet optimaal. Toch besloten Bambergen en Plevier de gok te wagen. En met succes.
Hun grote doorbraak kwam op 10 september 1961 toen ze hun eerste televisieoptreden kregen in de Rudi Carrell Show. Hierin traden ze op als twee loodgieters. Door dit optreden waren ze in één klap landelijk bekend. Na hun optreden bleven de Mounties regelmatig terugkeren met komische acts in de Rudi Carrell Show. In 1965 bood Rudi Carrell Bambergen aan om net als hij in Duitsland te komen werken, maar dan zonder Plevier. Bambergen had daarvoor in vier Duitse televisieshows een succesvol optreden gegeven. Omdat naast hun optredens ook een hechte vriendschap was ontstaan tussen Bambergen en Plevier, ging hij niet op het aanbod van Carrell in.
In 1965 zouden de Mounties een eigen televisieshow bij de VARA krijgen, maar op 5 oktober kreeg Plevier tijdens een camerarepetitie een hartaanval. Hij was op dat moment in de rol van inbreker aan het ontsnappen via een luchtballon, maar viel door de hartaanval naar beneden en overleed ter plekke. Een maand na Pleviers dood scoorde het duo nog een klein top 40-hitje met Wie is wie, groot schandaal in onze familie dat kort voor de dood van Plevier was opgenomen. Het nummer was een Nederlandstalige versie van Shawn Elliotts Shame and scandal in the family, dat dat jaar een grote hit was. Het was begin 1966 en wederom stond Bambergen alleen als Mountie.

De succesjaren: 1966-1989

In 1966 vond Bambergen een nieuwe partner in René van Vooren, de zoon van René Sleeswijk. Van Vooren had Plevier al eens vervangen toen Plevier ziek was. Hoewel Bambergen nooit zo"n goede vriendschap opbouwde met Van Vooren als met Plevier, werd het nieuwe duo zeer succesvol. In 1967 maakten de Mounties voor de AVRO de komische televisieserie De man zonder hoofd: een van oorsprong Britse serie die door Van Vooren vertaald werd. Een jaar later maakten ze De Mounties show, een televisieprogramma met sketches en liedjes dat de AVRO tot 1974 zou blijven uitzenden. In diezelfde tijd begonnen ze ook met een succesvolle revue. In 1976 werd De Mounties show overgenomen door de TROS, die het programma tot midden jaren tachtig bleef uitzenden. Een vaste gast in de Mounties Show was Joke Bruijs. In 1984 begonnen de Mounties met een reeks blijspelen, die ook op televisie werden uitgezonden. In deze komische toneelstukken waren ook vaak rollen weggelegd voor Rudi Falkenhagen, Jaap Stobbe, Joop Doderer, Brûni Heinke en Monique Smal. René van Vooren zorgde meestal voor de Nederlandse vertalingen van deze van oorsprong Engelse of Franse toneelstukken. De bekendste kluchten van De Mounties zijn Drie in de pan, Lief zijn voor elkaar, Er is er één jarig en Privé voor twee.

De eindjaren: 1990-1998

Vanaf de jaren negentig werkte Piet Bambergen voornamelijk zonder René Van Vooren. Zo speelde Van Vooren niet mee in de klucht Pappie, hier ben ik, waarin Bambergen een hoofdrol speelde. Verder speelde hij in 1992 een hoofdrol in de comedyserie Tax free en vertolkte hij in 1994 de rol van Doolittle in My Fair Lady. Een paar maanden na de première werd hij echter getroffen door een hersenbloeding en later een maagbloeding. Op 15 juni 1996 overleed hij op 65-jarige leeftijd aan een hartaanval, tijdens een vakantie op Kreta bij zijn dochter Tanya. Dit betekende het definitieve einde van De Mounties.
René van Vooren werkte na die tijd bij Joop van den Ende. Hij overleed op 25 november 1998 in Blaricum aan de gevolgen van kanker.

2020-03-04 20:08:41

Het Gulden Schot

Het Gulden Schot was een spelprogramma op de Nederlandse televisie van 1965 tot 1968. Het werd gebracht op de zaterdagavond door omroep KRO en eerst gepresenteerd door Lou van Burg, later door Kees Schilperoort.
Lou van Burg (Onkel Lou) maakt dit spel razend populair in Duitsland, voordat hij zijn thuisland onveilig maakt met hetzelfde concept. Pijl en boog zijn hiertoe op een camera gemonteerd. Eén van de kijkers thuis kan via een telefoonlijn instructies geven om dit vizier te richten ("lager, lager, naar links, nee, ik zei links"), om dan het commando "Vuur!" te geven. Daarop wordt het schot gelost. En dan is het raak of niet. Een technisch hoogstandje in 1964. Niemand vermoedt dan nog dat dit idee decennia later naam zal maken als "interactieve televisie".
Als charmante Lou zijn Duitse assistente zwanger maakt wordt hij ontslagen. In 1968 neemt Kees Schilperoort de presentatie over. Voor een éénmalige terugkeer in 1984 ter gelegenheid van de Nationale Hartweek is Henny Huisman de gangmaker.

Gemiddeld keken er ca. 5 miljoen kijkers.
Cees de Lange schreef een liedje genaamd "Het Gulden Schot".
Op het Duitse ZDF werd van 1964 tot 1970 een soortgelijk programma uitgezonden, onder de titel Der goldene Schuß. Van 1964 tot 1967 werd dit programma eveneens gepresenteerd door Lou van Burg, daarna door Vico Torriani. Er werden 50 afleveringen uitgezonden.

2020-03-04 20:08:41

Televisieserie
Ja zuster, Nee zuster

De oorspronkelijke serie werd door de VARA uitgezonden tussen 1966 en 1968. De teksten werden geschreven door Annie M.G. Schmidt, die voor de liedjes samenwerkte met Harry Bannink. De regie was van Henk Barnard, Berend Boudewijn, en Frits Butzelaar. Op 3 september 1966 was de eerste uitzending. De laatste van twintig afleveringen werd op 7 september 1968 uitgezonden. Het totale filmmateriaal bevat ook nog enkele (gedeelten van) scènes om de liedjes heen. De liedjes uit de serie kwamen uit op single, langspeelplaat en op de toen nog vrij nieuwe muziekcassette, en leverden al snel een Gouden Plaat op. De serie was vrijwel meteen al mateloos populair. Op zaterdag 7 september 1968, de dag dat de laatste aflevering werd uitgezonden, schreef de Leidse Courant al: "Dit is het onherroepelijke einde van de ongetwijfeld meest succesvolle serie uit het vaderlandse teeveebestel."
De opnamen werden gemaakt op Ampexbanden die later vrijwel allemaal werden hergebruikt, omdat de banden zelf meer kostten dan de acteurs en de set bij elkaar. Daardoor zijn alle afleveringen verloren gegaan. Volgens verschillende bronnen is het materiaal al vrij snel gewist, vermoedelijk al in 1969 of 1970. De buitenopnamen werden op film geschoten en deze zijn wel bewaard gebleven. Dat bewaard gebleven materiaal (vijftien liedjes) is later op video uitgebracht als onderdeel van een box met cd"s waarop afleveringen van Ja zuster, nee zuster (door een amateur opgenomen op geluidsband) in hoorspelvorm zijn gegoten. Later verschenen de liedjes als bonus op de dvd-uitgave van de speelfilm.
Hetty Blok, Piet Hendriks en Leen Jongewaard verschenen een half jaar later nog een keer in hun "Ja zuster, nee zuster"-kledij op de televisie. Dat was tijdens een marathonuitzending voor de Stichting Bisschop Bekkers ("emmeractie") op 9 mei 1969, gepresenteerd door Mies Bouwman.[1]
De reeks is met enkele jaren vertraging ook in België uitgezonden. In het VRT-archief zijn de volledige afleveringen echter niet bewaard. Wel zijn er zes korte fragmentjes bewaard, die opgenomen waren in het autopromotieprogramma Ziet u er wat in?. De VRT heeft deze fragmenten overgedragen aan het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid.

Verhaal

De serie handelt over de lotgevallen van de bewoners van Rusthuis Klivia in de Primulastraat, die het regelmatig aan de stok krijgen met de boze buurman Boordevol. In het rusthuis zelf, waar zuster Klivia de scepter zwaait, wonen de Ingenieur, de pruikenmaakster Jet, de jongens Bobby en Bertus, en later ook Gerrit de inbreker. Boordevol, die eigenaar is van het pand, ergert zich groen en geel aan het "rusthuis vol herrie" en probeert Klivia en haar gevolg op alle mogelijke manieren het huis uit te krijgen. Soms schakelt hij hiervoor zelfs de rechter in. Gelukkig voor de kijker slaagt zijn opzet nimmer en blijft Rusthuis Klivia gewoon open.

2020-09-05 00:00:00

AVRO Weekend Show, 8 jarige André Hazes zingt Droomschip met Johnny Kraaijkamp (zittend rechts) 3 oktober 1959

2021-01-11 00:00:00

125e uitzending van het KRO radioprogramma Tierelantijnen, met vlnr Cees De Lange, Kees Schilperoort, en Sophie Steyn. 18 december 1960

2021-01-11 00:00:00

Aad van den Heuvel (1935) in het televisieprogramma De van Speykshow, ca. 1975

2021-01-11 00:00:00

Ad Visser, Nederlands radio- en tv presentator van muziekprogramma's voor jongeren. Van 1970-1985 presentator van popprogramma AVRO's Toppop.

2021-01-11 00:00:00

Adèle Bloemendaal zingt een lied in het programma Dagboek van een oproerkraaier Anno 1970

2021-01-11 00:00:00

André Hazes in travestie als Anna de Beuker naast Hetty Heiting in de serie Zoals U wenst mevrouw, Hilversum 28 maart 1984.

2021-01-11 00:00:00

André van Duin, Conny Vandenbos en Ben Cramer, in de Ben Cramershow, anno 1971

2021-01-31 00:00:00

Ann Hasekamp en Pim Dikkers in de televisie versie van Het spel van de rollen van Luigi Pirandello, Bussum, 30 januari 1967.

2021-01-31 00:00:00

Scene uit het AVRO-televisiespel Lijmen, het been", een bewerking van de roman van Willem Elsschot, met de acteurs Bob de Lange(1916-1978) en Ton Lensink(1922-1997) als de figuren Boorman en Laarmans. Anno 1970.

2021-01-31 00:00:00

Piet Römer als inspecteur Jurriaan de Cock. Nadat in 1984 de eerste poging een verhaal van Appie Baantjer op het witte doek te brengen financieel flopte (Moord in Extase (1984) met Joop Doderer en Ron Brandsteder in de rollen van het beroemde duo) moest Nederland nog een decennium wachtte voordat er een poging werd ondernomen de boeken van Baantjer weer te verflimen, ditmaal voor het kleine scherm. In oktober 1995 verscheen de eerste aflevering bij RTL4. De serie draait om de inspecteurs Jurriaan de Cock (Piet Römer) en Dick Vledder (Victor Reinier) en hun team die in elke aflevering volgens een vaste formule een moord oplossen. De serie zou uiteindelijk 12 seizoenen (11 op papier) lopen en de laatste aflevering werd in december 2006 uitgezonden. Baantjer was een enorm succes en dit leidde zelfs tot het maken van een televisiefilm (De Cock en de wraak zonder einde, reg.Alain de Levita) die in 1999 werd uitgezonden. Een indicatie van het succes is dat de serie nog regelmatig op de televisie wordt uitgezonden en de afleveringen op YouTube ook veel kijkers trekken

2021-01-31 00:00:00

Barend Servet en Fred Haché (De Fred Haché Show) jaren 70

2021-01-31 00:00:00

Bartje uit de televisie serie uit 1972 naar het boek van Anne de Vries.

2021-01-31 00:00:00

Bartje, De serie werd in zeven afleveringen uitgezonden, in 1972 - 1973

2021-01-31 00:00:00

Bartje, De serie werd in zeven afleveringen uitgezonden, in 1972 - 1973

2022-01-28 00:00:00

Arbeidsvitaminen' 75 jaar. Het programma begon in 1946

2022-01-28 00:00:00

Avondspits was een Nederlands radioprogramma dat van maandag 29 mei 1978 tot zaterdag 2 april 1988 en vervolgens van maandag 2 april 1990 tot zaterdag 1 april 1995

2022-01-28 00:00:00

Baantjer

2022-01-28 00:00:00

Amstelveen 08-03-1982. Tijdens de opnamen van Babbelonië, een spelprogramma van de AVRO op de televisie, staat het publiek in de foyer van het Cultureel Centrum te Amstelveen. Op de poster links is het vaste panel dat meedeed aan het programma te zien. Van links naar rechts: Willem Duys, Lous Haasdijk en Jos Brink.

2022-01-28 00:00:00

Berend Boudewijn Quiz. 1971.

2022-01-28 00:00:00

Berend Boudewijn Quiz in de jaren 70.

2022-01-28 00:00:00

Berend Boudewijn quiz, een TV programma van de K.R.O. 1971 tot 1974