$i: Index | $pi: Padded Index | $an: Album Name | $d: Date | $dc: Date Compact
$c: Caption | $fc: Caption (First line) | $fw: Caption (First word)
$t: Tag | $ft: First Tag | $o: Original file name
Preview:
Filter Photos By:
2018-08-29 20:27:13
Margriet
is een van de grootste Nederlandse weekbladen voor vrouwen van alle leeftijden. De onderwerpen van het blad zijn mode, beauty, lifestyle, culinair, relatie, gezondheid, opvoeding, maatschappij en toerisme. Margriet wordt uitgegeven door Sanoma Media B.V.
Het eerste nummer van Margriet verschijnt op 30 september 1938, uitgegeven door De Geïllustreerde Pers. Het "Weekblad voor vrouwen en meisjes" is dan nog een bijvoegsel bij het familietijdschrift De week in Beeld, een uitgave van De Geïllustreerde Pers. Pas in 1942 wordt het een zelfstandig damesblad.
Over het ontstaan van de naam Margriet doen twee verhalen de ronde en het is niet meer te achterhalen welke van de twee de juiste is. Margriet is óf vernoemd naar de bloem óf de oprichter van Margriet, Frans van der Ven, heeft het tijdschrift vernoemd naar zijn kleindochter, Margrietje.
De eerste vier jaar wordt Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren. Zij voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek "Margriet weet Raad" in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij het oproepje: "U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven". Daarop komen honderden brieven binnen. De beantwoording van die brieven kan zij onmogelijk alleen aan. Zij schakelt daarom haar eigen dokter in die ze "Margrietdokter" maakt, dokter Bouwer. Daarna volgden nog enkele andere artsen. Pas in 1985 wordt de "Margrietdokter" uit de anonimiteit gehaald. Gijs van de Bruinhorst is de eerste arts die met naam en foto bij de rubriek komt te staan.
In april 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt de uitgave van Margriet onderbroken. De Duitse bezetters leggen Margriet een verschijningsverbod op. Margriet komt in 1945 terug en begint van voren af aan met op de cover van het eerste nummer Prinses Margriet.
Pas vanaf 1949 verscheen Margriet als weekblad weer elke week. In 1948 werd het blad Moeder en kind onderdeel van Margriet, en in 1950 gebeurde hetzelfde met Cinderella. Op 25 oktober 1952 verscheen gratis bij Margriet het allereerste Nederlandstalige nummer van het weekblad Donald Duck.
is een van de grootste Nederlandse weekbladen voor vrouwen van alle leeftijden. De onderwerpen van het blad zijn mode, beauty, lifestyle, culinair, relatie, gezondheid, opvoeding, maatschappij en toerisme. Margriet wordt uitgegeven door Sanoma Media B.V.
Het eerste nummer van Margriet verschijnt op 30 september 1938, uitgegeven door De Geïllustreerde Pers. Het "Weekblad voor vrouwen en meisjes" is dan nog een bijvoegsel bij het familietijdschrift De week in Beeld, een uitgave van De Geïllustreerde Pers. Pas in 1942 wordt het een zelfstandig damesblad.
Over het ontstaan van de naam Margriet doen twee verhalen de ronde en het is niet meer te achterhalen welke van de twee de juiste is. Margriet is óf vernoemd naar de bloem óf de oprichter van Margriet, Frans van der Ven, heeft het tijdschrift vernoemd naar zijn kleindochter, Margrietje.
De eerste vier jaar wordt Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren. Zij voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek "Margriet weet Raad" in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij het oproepje: "U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven". Daarop komen honderden brieven binnen. De beantwoording van die brieven kan zij onmogelijk alleen aan. Zij schakelt daarom haar eigen dokter in die ze "Margrietdokter" maakt, dokter Bouwer. Daarna volgden nog enkele andere artsen. Pas in 1985 wordt de "Margrietdokter" uit de anonimiteit gehaald. Gijs van de Bruinhorst is de eerste arts die met naam en foto bij de rubriek komt te staan.
In april 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt de uitgave van Margriet onderbroken. De Duitse bezetters leggen Margriet een verschijningsverbod op. Margriet komt in 1945 terug en begint van voren af aan met op de cover van het eerste nummer Prinses Margriet.
Pas vanaf 1949 verscheen Margriet als weekblad weer elke week. In 1948 werd het blad Moeder en kind onderdeel van Margriet, en in 1950 gebeurde hetzelfde met Cinderella. Op 25 oktober 1952 verscheen gratis bij Margriet het allereerste Nederlandstalige nummer van het weekblad Donald Duck.
2018-08-29 20:27:13
Margriet
is een van de grootste Nederlandse weekbladen voor vrouwen van alle leeftijden. De onderwerpen van het blad zijn mode, beauty, lifestyle, culinair, relatie, gezondheid, opvoeding, maatschappij en toerisme. Margriet wordt uitgegeven door Sanoma Media B.V.
Het eerste nummer van Margriet verschijnt op 30 september 1938, uitgegeven door De Geïllustreerde Pers. Het "Weekblad voor vrouwen en meisjes" is dan nog een bijvoegsel bij het familietijdschrift De week in Beeld, een uitgave van De Geïllustreerde Pers. Pas in 1942 wordt het een zelfstandig damesblad.
Over het ontstaan van de naam Margriet doen twee verhalen de ronde en het is niet meer te achterhalen welke van de twee de juiste is. Margriet is óf vernoemd naar de bloem óf de oprichter van Margriet, Frans van der Ven, heeft het tijdschrift vernoemd naar zijn kleindochter, Margrietje.
De eerste vier jaar wordt Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren. Zij voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek "Margriet weet Raad" in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij het oproepje: "U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven". Daarop komen honderden brieven binnen. De beantwoording van die brieven kan zij onmogelijk alleen aan. Zij schakelt daarom haar eigen dokter in die ze "Margrietdokter" maakt, dokter Bouwer. Daarna volgden nog enkele andere artsen. Pas in 1985 wordt de "Margrietdokter" uit de anonimiteit gehaald. Gijs van de Bruinhorst is de eerste arts die met naam en foto bij de rubriek komt te staan.
In april 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt de uitgave van Margriet onderbroken. De Duitse bezetters leggen Margriet een verschijningsverbod op. Margriet komt in 1945 terug en begint van voren af aan met op de cover van het eerste nummer Prinses Margriet.
Pas vanaf 1949 verscheen Margriet als weekblad weer elke week. In 1948 werd het blad Moeder en kind onderdeel van Margriet, en in 1950 gebeurde hetzelfde met Cinderella. Op 25 oktober 1952 verscheen gratis bij Margriet het allereerste Nederlandstalige nummer van het weekblad Donald Duck.
is een van de grootste Nederlandse weekbladen voor vrouwen van alle leeftijden. De onderwerpen van het blad zijn mode, beauty, lifestyle, culinair, relatie, gezondheid, opvoeding, maatschappij en toerisme. Margriet wordt uitgegeven door Sanoma Media B.V.
Het eerste nummer van Margriet verschijnt op 30 september 1938, uitgegeven door De Geïllustreerde Pers. Het "Weekblad voor vrouwen en meisjes" is dan nog een bijvoegsel bij het familietijdschrift De week in Beeld, een uitgave van De Geïllustreerde Pers. Pas in 1942 wordt het een zelfstandig damesblad.
Over het ontstaan van de naam Margriet doen twee verhalen de ronde en het is niet meer te achterhalen welke van de twee de juiste is. Margriet is óf vernoemd naar de bloem óf de oprichter van Margriet, Frans van der Ven, heeft het tijdschrift vernoemd naar zijn kleindochter, Margrietje.
De eerste vier jaar wordt Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren. Zij voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek "Margriet weet Raad" in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij het oproepje: "U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven". Daarop komen honderden brieven binnen. De beantwoording van die brieven kan zij onmogelijk alleen aan. Zij schakelt daarom haar eigen dokter in die ze "Margrietdokter" maakt, dokter Bouwer. Daarna volgden nog enkele andere artsen. Pas in 1985 wordt de "Margrietdokter" uit de anonimiteit gehaald. Gijs van de Bruinhorst is de eerste arts die met naam en foto bij de rubriek komt te staan.
In april 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt de uitgave van Margriet onderbroken. De Duitse bezetters leggen Margriet een verschijningsverbod op. Margriet komt in 1945 terug en begint van voren af aan met op de cover van het eerste nummer Prinses Margriet.
Pas vanaf 1949 verscheen Margriet als weekblad weer elke week. In 1948 werd het blad Moeder en kind onderdeel van Margriet, en in 1950 gebeurde hetzelfde met Cinderella. Op 25 oktober 1952 verscheen gratis bij Margriet het allereerste Nederlandstalige nummer van het weekblad Donald Duck.
2018-08-29 20:27:13
Okki
Het blad was feitelijk een voortzetting van twee eerdere bladen. Het Kleuterblaadje, dat al sinds 1916 verscheen, werd in 1941 opgeheven om na de Tweede Wereldoorlog weer een doorstart te maken. Daarnaast had de Katholieke Illustratie, een tijdschrift voor volwassenen, vanaf midden jaren 30 tot 1941 een kinderbijlage genaamd Onze Kleine Katholieke Illustratie, wat reeds toen vaak werd afgekort tot het acroniem Okki.
De Spaarnestad[bewerken]
Vanaf 1953 werd Okki door Spaarnestad uitgegeven als een zelfstandig educatief blad, dat was bedoeld voor de eerste en tweede klas van de lagere school.Okki had in zijn eerste jaren als zelfstandig blad nog een duidelijk katholieke achtergrond. Op veel van de omslagen waren christelijke figuren (zoals Maria en Jezus) afgebeeld, en elk nummer moest voordat het ter perse ging worden goedgekeurd door een bisschoppelijk censor.
In de eerste jaren van Okki werkten onder anderen Piet Broos (vooral bekend van de gagstrip Ali Baba), Theo Funke Kuper en Willy Lohmann mee. Velen van hen hadden eerder al tekenwerk gedaan voor het Kleuterblaadje.
Het blad was feitelijk een voortzetting van twee eerdere bladen. Het Kleuterblaadje, dat al sinds 1916 verscheen, werd in 1941 opgeheven om na de Tweede Wereldoorlog weer een doorstart te maken. Daarnaast had de Katholieke Illustratie, een tijdschrift voor volwassenen, vanaf midden jaren 30 tot 1941 een kinderbijlage genaamd Onze Kleine Katholieke Illustratie, wat reeds toen vaak werd afgekort tot het acroniem Okki.
De Spaarnestad[bewerken]
Vanaf 1953 werd Okki door Spaarnestad uitgegeven als een zelfstandig educatief blad, dat was bedoeld voor de eerste en tweede klas van de lagere school.Okki had in zijn eerste jaren als zelfstandig blad nog een duidelijk katholieke achtergrond. Op veel van de omslagen waren christelijke figuren (zoals Maria en Jezus) afgebeeld, en elk nummer moest voordat het ter perse ging worden goedgekeurd door een bisschoppelijk censor.
In de eerste jaren van Okki werkten onder anderen Piet Broos (vooral bekend van de gagstrip Ali Baba), Theo Funke Kuper en Willy Lohmann mee. Velen van hen hadden eerder al tekenwerk gedaan voor het Kleuterblaadje.
2018-08-29 20:32:17
Eppo
is een Nederlands striptijdschrift. Het weekblad verscheen vanaf 1975 ter vervanging van de bladen Sjors en Pep, die te maken hadden met sterk dalende oplagecijfers. Eppo richtte zich, net als de twee voorgangers, op het jongenspubliek. De naam van het blad was ontleend aan de gelijknamige strip van Uco Egmond die werd gepubliceerd in Pep. Eppo presteerde op de tijdschriftenmarkt ver beneden verwachting en kreeg om die reden te maken met een fors aantal wijzigingen van de bladformule en de verschijningsfrequentie. Ook de titel van het blad veranderde regelmatig.
Van 1978 tot 1980 werd Eppo ook in Indonesië gepubliceerd
Hoewel het nieuwe blad strips publiceerde van tekenaars die daarvoor al voor Sjors of Pep hadden gewerkt ging het in veel gevallen om nieuwe strips. Voorbeelden hiervan zijn De Partners en De Partizanen. Een groot succes was Storm van Don Lawrence. De strip Sjors & Sjimmie, in de laatste jaren van Sjors getekend door Jan Steeman, kreeg een geheel nieuw aanzien en werd voortaan getekend door nieuwkomer Robert van der Kroft, terwijl Steeman met de voetbalstrip Roel Dijkstra voortaan een meer realistische tekenstijl hanteerde. Oudgedienden van Pep waren o.a. De Generaal (Peter de Smet) en Agent 327 (Martin Lodewijk). In het blad verschenen bovendien geïmporteerde strips als Asterix, Leonardo, Blueberry en Lucky Luke. Er werden ook enkele tekstverhalen geplaatst. Naast strips bevatte het blad educatief en informatief materiaal in de vorm van de rubrieken EppoVaria, Klapper, Eppop en Eppo Interview. Ook bevatte Eppo puzzels en posters.
is een Nederlands striptijdschrift. Het weekblad verscheen vanaf 1975 ter vervanging van de bladen Sjors en Pep, die te maken hadden met sterk dalende oplagecijfers. Eppo richtte zich, net als de twee voorgangers, op het jongenspubliek. De naam van het blad was ontleend aan de gelijknamige strip van Uco Egmond die werd gepubliceerd in Pep. Eppo presteerde op de tijdschriftenmarkt ver beneden verwachting en kreeg om die reden te maken met een fors aantal wijzigingen van de bladformule en de verschijningsfrequentie. Ook de titel van het blad veranderde regelmatig.
Van 1978 tot 1980 werd Eppo ook in Indonesië gepubliceerd
Hoewel het nieuwe blad strips publiceerde van tekenaars die daarvoor al voor Sjors of Pep hadden gewerkt ging het in veel gevallen om nieuwe strips. Voorbeelden hiervan zijn De Partners en De Partizanen. Een groot succes was Storm van Don Lawrence. De strip Sjors & Sjimmie, in de laatste jaren van Sjors getekend door Jan Steeman, kreeg een geheel nieuw aanzien en werd voortaan getekend door nieuwkomer Robert van der Kroft, terwijl Steeman met de voetbalstrip Roel Dijkstra voortaan een meer realistische tekenstijl hanteerde. Oudgedienden van Pep waren o.a. De Generaal (Peter de Smet) en Agent 327 (Martin Lodewijk). In het blad verschenen bovendien geïmporteerde strips als Asterix, Leonardo, Blueberry en Lucky Luke. Er werden ook enkele tekstverhalen geplaatst. Naast strips bevatte het blad educatief en informatief materiaal in de vorm van de rubrieken EppoVaria, Klapper, Eppop en Eppo Interview. Ook bevatte Eppo puzzels en posters.
2018-08-29 20:27:13
Donald Duck
is een wekelijks verschijnend, Nederlands tijdschrift met stripverhalen van Walt Disney-figuren, met name Donald Duck. Het weekblad wordt uitgegeven in de Benelux door Sanoma Uitgevers. Voormalige uitgevers waren De Geïllustreerde Pers, Oberon en VNU Uitgevers.
De eerste Nederlandse versie van Donald Duck kwam op 25 oktober 1952 op de markt. In het buitenland was er al langer een maand- of weekblad zoals Topolino in Italië, Anders And & Co in Denemarken, Micky Maus in Duitsland en Walt Disney"s Comics and Stories in de VS. In België was in 1950 het Mickey Magazine verschenen.[1]
Het eerste Donald Duck-nummer werd uitgegeven door Margriet en werd bij elk gezin afgeleverd. Dit eerste nummer was voor de helft in kleur en voor de andere helft in zwart-wit en had 24 pagina"s. Het bevatte het verhaal Donald Duck als brandweerman en een verhaal van Wolfje. Abonnees van het tijdschrift Margriet kregen de kans om voor 15 cent per nummer ook wekelijks de Donald Duck te ontvangen.
De eerste paar jaar waren de pagina"s afwisselend in kleur en zwart-wit. Nummer 10 uit 1954 was het eerste nummer dat geheel in kleur werd uitgegeven. Het blad telde aanvankelijk 24 pagina"s. Nummer 40 van 1958 was de eerste Donald Duck met 32 pagina"s. Vanaf het eerste nummer van 1989 ging dit aantal omhoog naar 40 pagina"s. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan in (2002) werd het aantal vanaf 2003 opnieuw verhoogd tot 44 pagina"s. Regelmatig werden er ook dikkere nummers uitgegeven. Zo was het feestnummer van 1977 om te vieren dat Donald Duck 25 jaar bestond 84 pagina"s dik. Het jubileumnummer van 1987 telde 64 pagina"s.[noten 1] Het jubileumnummer van 1992 telde slechts twee pagina"s extra, maar bevatte wel een gratis extra nummer.
In 1971 kwam het 1000e nummer uit, in 1991 het 2000e.[noten 2] In 2000 verscheen het 2500e nummer, in 2010 het 3000e (nummer 14).
is een wekelijks verschijnend, Nederlands tijdschrift met stripverhalen van Walt Disney-figuren, met name Donald Duck. Het weekblad wordt uitgegeven in de Benelux door Sanoma Uitgevers. Voormalige uitgevers waren De Geïllustreerde Pers, Oberon en VNU Uitgevers.
De eerste Nederlandse versie van Donald Duck kwam op 25 oktober 1952 op de markt. In het buitenland was er al langer een maand- of weekblad zoals Topolino in Italië, Anders And & Co in Denemarken, Micky Maus in Duitsland en Walt Disney"s Comics and Stories in de VS. In België was in 1950 het Mickey Magazine verschenen.[1]
Het eerste Donald Duck-nummer werd uitgegeven door Margriet en werd bij elk gezin afgeleverd. Dit eerste nummer was voor de helft in kleur en voor de andere helft in zwart-wit en had 24 pagina"s. Het bevatte het verhaal Donald Duck als brandweerman en een verhaal van Wolfje. Abonnees van het tijdschrift Margriet kregen de kans om voor 15 cent per nummer ook wekelijks de Donald Duck te ontvangen.
De eerste paar jaar waren de pagina"s afwisselend in kleur en zwart-wit. Nummer 10 uit 1954 was het eerste nummer dat geheel in kleur werd uitgegeven. Het blad telde aanvankelijk 24 pagina"s. Nummer 40 van 1958 was de eerste Donald Duck met 32 pagina"s. Vanaf het eerste nummer van 1989 ging dit aantal omhoog naar 40 pagina"s. Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan in (2002) werd het aantal vanaf 2003 opnieuw verhoogd tot 44 pagina"s. Regelmatig werden er ook dikkere nummers uitgegeven. Zo was het feestnummer van 1977 om te vieren dat Donald Duck 25 jaar bestond 84 pagina"s dik. Het jubileumnummer van 1987 telde 64 pagina"s.[noten 1] Het jubileumnummer van 1992 telde slechts twee pagina"s extra, maar bevatte wel een gratis extra nummer.
In 1971 kwam het 1000e nummer uit, in 1991 het 2000e.[noten 2] In 2000 verscheen het 2500e nummer, in 2010 het 3000e (nummer 14).
2018-08-29 20:27:13
De Lach
was, samen met "de Piccolo" een Nederlands weekblad voor mannen dat verscheen van 1924 tot 1972.
Het blad bevatte veel foto"s van schaars geklede vrouwelijke filmsterren in badpak, bikini e.d., voor die tijd, zeker in de beginperiode, zeer gewaagd. Het blad ontleende zijn naam aan de vele humoristische pagina"s in met moppen en cartoons en ook bevatte het verhalen. De belangstelling van de lezers ging echter vooral uit naar de dames in bikini. Het blad was in kiosken te koop en lag bij de kapper (zo wist men thuis niet waar vader in zat te lezen).
Van een seksblad kan niet echt gesproken worden, het ging overwegend om bedekte erotiek. Pas in de laatste jaren van het blad kwamen meer foto"s voor van geheel ontklede dames. "Actiefoto"s" heeft De Lach nimmer geplaatst en ook de verhalen hadden weinig porno-achtigs, maar was wel "ondeugend" te noemen. In de oorlogsjaren mocht het blad niet verschijnen, de reden is onduidelijk.
In de jaren zestig, na de seksuele revolutie, kreeg De Lach het moeilijk doordat andere bladen opkwamen die veel meer lieten zien. De echte seksbladen ontstonden (Chick, Candy e.d.) en de Panorama bevatte opeens ook bloot (waar dit eerst een door en door fatsoenlijk gezinsblad was geweest). De Lach probeerde mee te doen maar kon het niet bolwerken. In 1972 verscheen het laatste nummer.
Harrie Jekkers gebruikt in zijn conference De lachende Piccolo[1] het typische beeld over dit blad; het zat in de leesmap, maar werd zorgvuldig afgeschermd voor de rest van de familie.
was, samen met "de Piccolo" een Nederlands weekblad voor mannen dat verscheen van 1924 tot 1972.
Het blad bevatte veel foto"s van schaars geklede vrouwelijke filmsterren in badpak, bikini e.d., voor die tijd, zeker in de beginperiode, zeer gewaagd. Het blad ontleende zijn naam aan de vele humoristische pagina"s in met moppen en cartoons en ook bevatte het verhalen. De belangstelling van de lezers ging echter vooral uit naar de dames in bikini. Het blad was in kiosken te koop en lag bij de kapper (zo wist men thuis niet waar vader in zat te lezen).
Van een seksblad kan niet echt gesproken worden, het ging overwegend om bedekte erotiek. Pas in de laatste jaren van het blad kwamen meer foto"s voor van geheel ontklede dames. "Actiefoto"s" heeft De Lach nimmer geplaatst en ook de verhalen hadden weinig porno-achtigs, maar was wel "ondeugend" te noemen. In de oorlogsjaren mocht het blad niet verschijnen, de reden is onduidelijk.
In de jaren zestig, na de seksuele revolutie, kreeg De Lach het moeilijk doordat andere bladen opkwamen die veel meer lieten zien. De echte seksbladen ontstonden (Chick, Candy e.d.) en de Panorama bevatte opeens ook bloot (waar dit eerst een door en door fatsoenlijk gezinsblad was geweest). De Lach probeerde mee te doen maar kon het niet bolwerken. In 1972 verscheen het laatste nummer.
Harrie Jekkers gebruikt in zijn conference De lachende Piccolo[1] het typische beeld over dit blad; het zat in de leesmap, maar werd zorgvuldig afgeschermd voor de rest van de familie.
2018-08-29 20:27:13
De Lach
was, samen met "de Piccolo" een Nederlands weekblad voor mannen dat verscheen van 1924 tot 1972.
Het blad bevatte veel foto"s van schaars geklede vrouwelijke filmsterren in badpak, bikini e.d., voor die tijd, zeker in de beginperiode, zeer gewaagd. Het blad ontleende zijn naam aan de vele humoristische pagina"s in met moppen en cartoons en ook bevatte het verhalen. De belangstelling van de lezers ging echter vooral uit naar de dames in bikini. Het blad was in kiosken te koop en lag bij de kapper (zo wist men thuis niet waar vader in zat te lezen).
Van een seksblad kan niet echt gesproken worden, het ging overwegend om bedekte erotiek. Pas in de laatste jaren van het blad kwamen meer foto"s voor van geheel ontklede dames. "Actiefoto"s" heeft De Lach nimmer geplaatst en ook de verhalen hadden weinig porno-achtigs, maar was wel "ondeugend" te noemen. In de oorlogsjaren mocht het blad niet verschijnen, de reden is onduidelijk.
In de jaren zestig, na de seksuele revolutie, kreeg De Lach het moeilijk doordat andere bladen opkwamen die veel meer lieten zien. De echte seksbladen ontstonden (Chick, Candy e.d.) en de Panorama bevatte opeens ook bloot (waar dit eerst een door en door fatsoenlijk gezinsblad was geweest). De Lach probeerde mee te doen maar kon het niet bolwerken. In 1972 verscheen het laatste nummer.
Harrie Jekkers gebruikt in zijn conference De lachende Piccolo[1] het typische beeld over dit blad; het zat in de leesmap, maar werd zorgvuldig afgeschermd voor de rest van de familie.
was, samen met "de Piccolo" een Nederlands weekblad voor mannen dat verscheen van 1924 tot 1972.
Het blad bevatte veel foto"s van schaars geklede vrouwelijke filmsterren in badpak, bikini e.d., voor die tijd, zeker in de beginperiode, zeer gewaagd. Het blad ontleende zijn naam aan de vele humoristische pagina"s in met moppen en cartoons en ook bevatte het verhalen. De belangstelling van de lezers ging echter vooral uit naar de dames in bikini. Het blad was in kiosken te koop en lag bij de kapper (zo wist men thuis niet waar vader in zat te lezen).
Van een seksblad kan niet echt gesproken worden, het ging overwegend om bedekte erotiek. Pas in de laatste jaren van het blad kwamen meer foto"s voor van geheel ontklede dames. "Actiefoto"s" heeft De Lach nimmer geplaatst en ook de verhalen hadden weinig porno-achtigs, maar was wel "ondeugend" te noemen. In de oorlogsjaren mocht het blad niet verschijnen, de reden is onduidelijk.
In de jaren zestig, na de seksuele revolutie, kreeg De Lach het moeilijk doordat andere bladen opkwamen die veel meer lieten zien. De echte seksbladen ontstonden (Chick, Candy e.d.) en de Panorama bevatte opeens ook bloot (waar dit eerst een door en door fatsoenlijk gezinsblad was geweest). De Lach probeerde mee te doen maar kon het niet bolwerken. In 1972 verscheen het laatste nummer.
Harrie Jekkers gebruikt in zijn conference De lachende Piccolo[1] het typische beeld over dit blad; het zat in de leesmap, maar werd zorgvuldig afgeschermd voor de rest van de familie.
2018-08-29 20:01:19
De engelbewaarder 1956
Een voorloper van dit tijdschrift bestond sinds 1885, en het werd tot 1893 uitgegeven in Maastricht en Grave. Vanaf dat jaar werd het gedrukt in de Drukkerij van het RK Jongensweeshuis (RKJW) te Tilburg, dat geleid werd door de Fraters van Tilburg en de voorloper was van de in 1959 gestarte Uitgeverij Zwijsen.
In 1909 beliep de oplage 17.000, en in de topjaren werd een oplage van 28.000 bereikt.
Het blad, dat verdeeld werd via de scholen, bevatte vervolgverhalen, raadseltjes en een brieven- en vragenrubriek, vaak van zeer katholieke strekking. De vervolgverhalen werden gewoonlijk later in boekvorm uitgegeven door genoemde drukkerij. Het bekendste vervolgverhaal was Puk en Muk.
Oorspronkelijk was De Engelbewaarder bedoeld voor kinderen vanaf negen jaar. Later kwamen er drie edities voor de opvolgende leeftijdsgroepen tot en met het begin van het voortgezet onderwijs.
In 1958 werd de uitgave overgenomen door Drukkerij De Spaarnestad te Haarlem. Door dezelfde uitgever uitgegeven tijdschriften als Taptoe namen het nog korte tijd als bijlage op, waarna De Engelbewaarder geheel van het toneel verdween.
Een voorloper van dit tijdschrift bestond sinds 1885, en het werd tot 1893 uitgegeven in Maastricht en Grave. Vanaf dat jaar werd het gedrukt in de Drukkerij van het RK Jongensweeshuis (RKJW) te Tilburg, dat geleid werd door de Fraters van Tilburg en de voorloper was van de in 1959 gestarte Uitgeverij Zwijsen.
In 1909 beliep de oplage 17.000, en in de topjaren werd een oplage van 28.000 bereikt.
Het blad, dat verdeeld werd via de scholen, bevatte vervolgverhalen, raadseltjes en een brieven- en vragenrubriek, vaak van zeer katholieke strekking. De vervolgverhalen werden gewoonlijk later in boekvorm uitgegeven door genoemde drukkerij. Het bekendste vervolgverhaal was Puk en Muk.
Oorspronkelijk was De Engelbewaarder bedoeld voor kinderen vanaf negen jaar. Later kwamen er drie edities voor de opvolgende leeftijdsgroepen tot en met het begin van het voortgezet onderwijs.
In 1958 werd de uitgave overgenomen door Drukkerij De Spaarnestad te Haarlem. Door dezelfde uitgever uitgegeven tijdschriften als Taptoe namen het nog korte tijd als bijlage op, waarna De Engelbewaarder geheel van het toneel verdween.
2018-08-30 09:37:06
Mocht niet naakt van FB, heb m bewerkt, hopelijk neemt niemand er aanstoot aan hihi
Playboy
is een erotisch getint tijdschrift, vooral bedoeld voor heteroseksuele mannen, opgericht in 1953 door Hugh Hefner. De inhoud bestaat uit een aantal portretseries van blote vrouwen, met als klapstuk de "playmate van de maand", met daartussen ook interviews met bekende personen en politieke of culturele analyses. Van het blad bestaan edities in diverse talen, waaronder het Nederlands.
Het eerste nummer van het blad had Marilyn Monroe op de omslag (en op de middenpagina). Het bloot is altijd meer erotisch dan pornografisch geweest, "harde" seks (afbeeldingen van penetratie of fellatio) zal men in het blad niet vinden. De oplage is, wellicht door de gemakkelijke toegang tot seks en erotische afbeeldingen op het internet, sinds de hoogtijdagen zeer sterk teruggelopen. In 1972 werden van een nummer meer dan 7 miljoen exemplaren verkocht. In 2005 was de oplage van de Amerikaanse uitgave nog 3 miljoen. Ook de oplage van de Nederlandse editie daalt snel en gestaag: van 106.081 in 2000 naar nog slechts 30.219 in 2013. In oktober 2015 werd besloten dat er in de Amerikaanse versie geen naakte vrouwen meer zouden worden getoond; in februari 2017 kwam men op dat besluit terug. De naam van het blad verwijst naar de playboy: een man die zich beweegt in de jetset, veel achter de vrouwen aanzit en meestal kortstondige verhoudingen heeft.
De Nederlandse en Belgische versies bestaan sinds mei 1983. De Nederlandse Playboy werd aanvankelijk uitgegeven door Sanoma Uitgevers; in 2014 werd het blad (samen met Panorama en Nieuwe Revu) verkocht aan Pijper Media in Groningen.
Voor het eerste Nederlandse nummer poseerde de destijds 36-jarige Jerney Kaagman naakt. Covergirl van dit nummer was Ellen Soeters. Er stond ook een interview met toenmalig Tweede Kamervoorzitter Dick Dolman in.
Het tijdschrift is ook onderwerp van wetenschappelijk onderzoek. In 2005 verscheen een artikel over de veranderingen in de lichaamsproporties van de centerfoldmodellen gedurende de laatste vijf decennia. De conclusies wezen niet eenduidig op een trend naar grotere slankheid; wel werden er verschuivingen gevonden in de frequentie van vijf verschillende lichaamstypen.
Playboy
is een erotisch getint tijdschrift, vooral bedoeld voor heteroseksuele mannen, opgericht in 1953 door Hugh Hefner. De inhoud bestaat uit een aantal portretseries van blote vrouwen, met als klapstuk de "playmate van de maand", met daartussen ook interviews met bekende personen en politieke of culturele analyses. Van het blad bestaan edities in diverse talen, waaronder het Nederlands.
Het eerste nummer van het blad had Marilyn Monroe op de omslag (en op de middenpagina). Het bloot is altijd meer erotisch dan pornografisch geweest, "harde" seks (afbeeldingen van penetratie of fellatio) zal men in het blad niet vinden. De oplage is, wellicht door de gemakkelijke toegang tot seks en erotische afbeeldingen op het internet, sinds de hoogtijdagen zeer sterk teruggelopen. In 1972 werden van een nummer meer dan 7 miljoen exemplaren verkocht. In 2005 was de oplage van de Amerikaanse uitgave nog 3 miljoen. Ook de oplage van de Nederlandse editie daalt snel en gestaag: van 106.081 in 2000 naar nog slechts 30.219 in 2013. In oktober 2015 werd besloten dat er in de Amerikaanse versie geen naakte vrouwen meer zouden worden getoond; in februari 2017 kwam men op dat besluit terug. De naam van het blad verwijst naar de playboy: een man die zich beweegt in de jetset, veel achter de vrouwen aanzit en meestal kortstondige verhoudingen heeft.
De Nederlandse en Belgische versies bestaan sinds mei 1983. De Nederlandse Playboy werd aanvankelijk uitgegeven door Sanoma Uitgevers; in 2014 werd het blad (samen met Panorama en Nieuwe Revu) verkocht aan Pijper Media in Groningen.
Voor het eerste Nederlandse nummer poseerde de destijds 36-jarige Jerney Kaagman naakt. Covergirl van dit nummer was Ellen Soeters. Er stond ook een interview met toenmalig Tweede Kamervoorzitter Dick Dolman in.
Het tijdschrift is ook onderwerp van wetenschappelijk onderzoek. In 2005 verscheen een artikel over de veranderingen in de lichaamsproporties van de centerfoldmodellen gedurende de laatste vijf decennia. De conclusies wezen niet eenduidig op een trend naar grotere slankheid; wel werden er verschuivingen gevonden in de frequentie van vijf verschillende lichaamstypen.
2018-08-30 09:37:06
Playboy
is een erotisch getint tijdschrift, vooral bedoeld voor heteroseksuele mannen, opgericht in 1953 door Hugh Hefner. De inhoud bestaat uit een aantal portretseries van blote vrouwen, met als klapstuk de "playmate van de maand", met daartussen ook interviews met bekende personen en politieke of culturele analyses. Van het blad bestaan edities in diverse talen, waaronder het Nederlands.
De Nederlandse en Belgische versies bestaan sinds mei 1983. De Nederlandse Playboy werd aanvankelijk uitgegeven door Sanoma Uitgevers; in 2014 werd het blad (samen met Panorama en Nieuwe Revu) verkocht aan Pijper Media in Groningen.
Voor het eerste Nederlandse nummer poseerde de destijds 36-jarige Jerney Kaagman naakt. Covergirl van dit nummer was Ellen Soeters. Er stond ook een interview met toenmalig Tweede Kamervoorzitter Dick Dolman in.
Niet moeilijk over naakt
De állereerste serie van Patricia Paay was in een sauna. “Ze deed niet moeilijk over naakt en vond alles goed. Ook plaagden we haar en reageerde ze daar met veel humor op.” Tijdens de onderhandelingen haalden het team van Playboy de beste haar en make-updames uit de kast. Net als Patty Brard hoefde ze niet lang na te denken over de naaktserie: “Ik merkte vrij snel dat ze het leuk vonden om te doen. Patricia moest na de shoot naar New York. ‘Waarom doen we het interview niet daar?’ vroeg ze. Dus vloog ik naar New York. Dat was in de tijd dat tijdschriften nog geld hadden. Als ik een week had gewacht, had het gewoon in Nederland gekund.”
is een erotisch getint tijdschrift, vooral bedoeld voor heteroseksuele mannen, opgericht in 1953 door Hugh Hefner. De inhoud bestaat uit een aantal portretseries van blote vrouwen, met als klapstuk de "playmate van de maand", met daartussen ook interviews met bekende personen en politieke of culturele analyses. Van het blad bestaan edities in diverse talen, waaronder het Nederlands.
De Nederlandse en Belgische versies bestaan sinds mei 1983. De Nederlandse Playboy werd aanvankelijk uitgegeven door Sanoma Uitgevers; in 2014 werd het blad (samen met Panorama en Nieuwe Revu) verkocht aan Pijper Media in Groningen.
Voor het eerste Nederlandse nummer poseerde de destijds 36-jarige Jerney Kaagman naakt. Covergirl van dit nummer was Ellen Soeters. Er stond ook een interview met toenmalig Tweede Kamervoorzitter Dick Dolman in.
Niet moeilijk over naakt
De állereerste serie van Patricia Paay was in een sauna. “Ze deed niet moeilijk over naakt en vond alles goed. Ook plaagden we haar en reageerde ze daar met veel humor op.” Tijdens de onderhandelingen haalden het team van Playboy de beste haar en make-updames uit de kast. Net als Patty Brard hoefde ze niet lang na te denken over de naaktserie: “Ik merkte vrij snel dat ze het leuk vonden om te doen. Patricia moest na de shoot naar New York. ‘Waarom doen we het interview niet daar?’ vroeg ze. Dus vloog ik naar New York. Dat was in de tijd dat tijdschriften nog geld hadden. Als ik een week had gewacht, had het gewoon in Nederland gekund.”
2018-09-20 22:45:26
Beatrijs
Jaar: 1957
Beatrijs , het eerste katholieke vrouwenmagazine van het land , werd op 5 januari 1939 opgericht als een "typisch" traditioneel vrouwenmagazine, dat lijkt op Margriet en Libelle , met artikelen over mode, koken, thuis en gezinsleven. In vergelijking met de andere twee tijdschriften was de inhoud in Beatrijs bescheidener en had deze geen kleding als korte rokjes en laag uitgesneden blouses. Libelle en Beatrijs zijn beide uitgegeven door De Spaarnestad en hadden dezelfde modefoto"s en patronen , maar voor Beatrijs werden deze altijd voorzien van een extra kraag of een lagere zoomlijn. Er werd aandacht besteed aan religieuze feestdagen, en BG Henning, een katholieke priester, schreef een wekelijkse column over een religieus onderwerp. Andere columns werden geschreven door vooraanstaande katholieke figuren, waaronder Anne Biegel . Het tijdschrift beschouwde het moederschap als een zegen en een roeping, een ideologie die het deelde met andere dergelijke tijdschriften.
Bij de eerste verschijning werd al de gelijkenis tussen Beatrijs en Libelle opgemerkt, ondersteund door het feit dat beide door dezelfde pers werden gepubliceerd, en de suggestie werd geopperd dat Beatrijs alleen werd gepubliceerd om Marijke , de enigszins vergelijkbare tweewekelijkse publicatie van de Vereniging van rooms-katholieke vrouwenorganisaties.
Vóór de Tweede Wereldoorlog werd Beatrijs nuchter en op goedkoop papier gedrukt, in zwart en wit. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verscheen het tijdschrift een tijdje tweewekelijks [6] en werd vervolgens gesloten door de Duitse bezetter, die voor het laatst op 1 januari 1942 verscheen. Het kwam weer in omloop op 3 mei 1946, tot 9 december 1967, toen het overgenomen door Libelle . In 1963 had het een oplage van meer dan 89.000; tegen 1967 was dat gedaald tot 60.000. Hoofdredacteur vanaf 1946 was CPM Lautenslager, met EGH Bornewasser; na 1967 was D. Hendrikse hoofdredacteur.
Wat glimlacht ze lief en blij, dit meisje in haar jurk met slanke taille en wijde rok, haar haren halflang maar keurig gekamd, en met haar figuur in de houding van een barbiepop. Zelfbewust is ze zeker, maar nog niet echt geëmancipeerd. De petticoat die ze onder haar rok draagt is hét kenmerk van de mode van halverwege de jaren vijftig van de vorige eeuw. De kokerrok die daarop volgt zal vrouwen en meisjes nog sexyer maken dan ze toch al waren. In onze tijd vergapen we ons aan de mode uit de jaren vijfig en vroege jaren zestig in de Amerikaanse serie Mad Men en in films gesitueerd in dezelfde tijd. Een periode die bij velen een heimwee oproept naar elegantere tijden, wat zich vertaalt in modetrends die je nu, anno 2013, in de winkels ziet liggen.
Met haar onberispelijke make-up, kapsel, oorbellen, parelketting en elegante handschoenen beantwoordt de vrouw op de cover van Beatrijs uit 1957 perfect aan een schoonheidsideaal uit de jaren vijftig: de koele, blonde actrices uit de films van Hitchcock zoals Grace Kelly, Ingrid Bergman en Eva Marie Saint.
Jaar: 1957
Beatrijs , het eerste katholieke vrouwenmagazine van het land , werd op 5 januari 1939 opgericht als een "typisch" traditioneel vrouwenmagazine, dat lijkt op Margriet en Libelle , met artikelen over mode, koken, thuis en gezinsleven. In vergelijking met de andere twee tijdschriften was de inhoud in Beatrijs bescheidener en had deze geen kleding als korte rokjes en laag uitgesneden blouses. Libelle en Beatrijs zijn beide uitgegeven door De Spaarnestad en hadden dezelfde modefoto"s en patronen , maar voor Beatrijs werden deze altijd voorzien van een extra kraag of een lagere zoomlijn. Er werd aandacht besteed aan religieuze feestdagen, en BG Henning, een katholieke priester, schreef een wekelijkse column over een religieus onderwerp. Andere columns werden geschreven door vooraanstaande katholieke figuren, waaronder Anne Biegel . Het tijdschrift beschouwde het moederschap als een zegen en een roeping, een ideologie die het deelde met andere dergelijke tijdschriften.
Bij de eerste verschijning werd al de gelijkenis tussen Beatrijs en Libelle opgemerkt, ondersteund door het feit dat beide door dezelfde pers werden gepubliceerd, en de suggestie werd geopperd dat Beatrijs alleen werd gepubliceerd om Marijke , de enigszins vergelijkbare tweewekelijkse publicatie van de Vereniging van rooms-katholieke vrouwenorganisaties.
Vóór de Tweede Wereldoorlog werd Beatrijs nuchter en op goedkoop papier gedrukt, in zwart en wit. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verscheen het tijdschrift een tijdje tweewekelijks [6] en werd vervolgens gesloten door de Duitse bezetter, die voor het laatst op 1 januari 1942 verscheen. Het kwam weer in omloop op 3 mei 1946, tot 9 december 1967, toen het overgenomen door Libelle . In 1963 had het een oplage van meer dan 89.000; tegen 1967 was dat gedaald tot 60.000. Hoofdredacteur vanaf 1946 was CPM Lautenslager, met EGH Bornewasser; na 1967 was D. Hendrikse hoofdredacteur.
Wat glimlacht ze lief en blij, dit meisje in haar jurk met slanke taille en wijde rok, haar haren halflang maar keurig gekamd, en met haar figuur in de houding van een barbiepop. Zelfbewust is ze zeker, maar nog niet echt geëmancipeerd. De petticoat die ze onder haar rok draagt is hét kenmerk van de mode van halverwege de jaren vijftig van de vorige eeuw. De kokerrok die daarop volgt zal vrouwen en meisjes nog sexyer maken dan ze toch al waren. In onze tijd vergapen we ons aan de mode uit de jaren vijfig en vroege jaren zestig in de Amerikaanse serie Mad Men en in films gesitueerd in dezelfde tijd. Een periode die bij velen een heimwee oproept naar elegantere tijden, wat zich vertaalt in modetrends die je nu, anno 2013, in de winkels ziet liggen.
Met haar onberispelijke make-up, kapsel, oorbellen, parelketting en elegante handschoenen beantwoordt de vrouw op de cover van Beatrijs uit 1957 perfect aan een schoonheidsideaal uit de jaren vijftig: de koele, blonde actrices uit de films van Hitchcock zoals Grace Kelly, Ingrid Bergman en Eva Marie Saint.
2018-09-20 22:45:26
Beatrijs
Jaar: 1957
Beatrijs , het eerste katholieke vrouwenmagazine van het land , werd op 5 januari 1939 opgericht als een "typisch" traditioneel vrouwenmagazine, dat lijkt op Margriet en Libelle , met artikelen over mode, koken, thuis en gezinsleven. In vergelijking met de andere twee tijdschriften was de inhoud in Beatrijs bescheidener en had deze geen kleding als korte rokjes en laag uitgesneden blouses. Libelle en Beatrijs zijn beide uitgegeven door De Spaarnestad en hadden dezelfde modefoto"s en patronen , maar voor Beatrijs werden deze altijd voorzien van een extra kraag of een lagere zoomlijn. Er werd aandacht besteed aan religieuze feestdagen, en BG Henning, een katholieke priester, schreef een wekelijkse column over een religieus onderwerp. Andere columns werden geschreven door vooraanstaande katholieke figuren, waaronder Anne Biegel . Het tijdschrift beschouwde het moederschap als een zegen en een roeping, een ideologie die het deelde met andere dergelijke tijdschriften.
Bij de eerste verschijning werd al de gelijkenis tussen Beatrijs en Libelle opgemerkt, ondersteund door het feit dat beide door dezelfde pers werden gepubliceerd, en de suggestie werd geopperd dat Beatrijs alleen werd gepubliceerd om Marijke , de enigszins vergelijkbare tweewekelijkse publicatie van de Vereniging van rooms-katholieke vrouwenorganisaties.
Vóór de Tweede Wereldoorlog werd Beatrijs nuchter en op goedkoop papier gedrukt, in zwart en wit. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verscheen het tijdschrift een tijdje tweewekelijks [6] en werd vervolgens gesloten door de Duitse bezetter, die voor het laatst op 1 januari 1942 verscheen. Het kwam weer in omloop op 3 mei 1946, tot 9 december 1967, toen het overgenomen door Libelle . In 1963 had het een oplage van meer dan 89.000; tegen 1967 was dat gedaald tot 60.000. Hoofdredacteur vanaf 1946 was CPM Lautenslager, met EGH Bornewasser; na 1967 was D. Hendrikse hoofdredacteur.
Wat glimlacht ze lief en blij, dit meisje in haar jurk met slanke taille en wijde rok, haar haren halflang maar keurig gekamd, en met haar figuur in de houding van een barbiepop. Zelfbewust is ze zeker, maar nog niet echt geëmancipeerd. De petticoat die ze onder haar rok draagt is hét kenmerk van de mode van halverwege de jaren vijftig van de vorige eeuw. De kokerrok die daarop volgt zal vrouwen en meisjes nog sexyer maken dan ze toch al waren. In onze tijd vergapen we ons aan de mode uit de jaren vijfig en vroege jaren zestig in de Amerikaanse serie Mad Men en in films gesitueerd in dezelfde tijd. Een periode die bij velen een heimwee oproept naar elegantere tijden, wat zich vertaalt in modetrends die je nu, anno 2013, in de winkels ziet liggen.
Met haar onberispelijke make-up, kapsel, oorbellen, parelketting en elegante handschoenen beantwoordt de vrouw op de cover van Beatrijs uit 1957 perfect aan een schoonheidsideaal uit de jaren vijftig: de koele, blonde actrices uit de films van Hitchcock zoals Grace Kelly, Ingrid Bergman en Eva Marie Saint.
Jaar: 1957
Beatrijs , het eerste katholieke vrouwenmagazine van het land , werd op 5 januari 1939 opgericht als een "typisch" traditioneel vrouwenmagazine, dat lijkt op Margriet en Libelle , met artikelen over mode, koken, thuis en gezinsleven. In vergelijking met de andere twee tijdschriften was de inhoud in Beatrijs bescheidener en had deze geen kleding als korte rokjes en laag uitgesneden blouses. Libelle en Beatrijs zijn beide uitgegeven door De Spaarnestad en hadden dezelfde modefoto"s en patronen , maar voor Beatrijs werden deze altijd voorzien van een extra kraag of een lagere zoomlijn. Er werd aandacht besteed aan religieuze feestdagen, en BG Henning, een katholieke priester, schreef een wekelijkse column over een religieus onderwerp. Andere columns werden geschreven door vooraanstaande katholieke figuren, waaronder Anne Biegel . Het tijdschrift beschouwde het moederschap als een zegen en een roeping, een ideologie die het deelde met andere dergelijke tijdschriften.
Bij de eerste verschijning werd al de gelijkenis tussen Beatrijs en Libelle opgemerkt, ondersteund door het feit dat beide door dezelfde pers werden gepubliceerd, en de suggestie werd geopperd dat Beatrijs alleen werd gepubliceerd om Marijke , de enigszins vergelijkbare tweewekelijkse publicatie van de Vereniging van rooms-katholieke vrouwenorganisaties.
Vóór de Tweede Wereldoorlog werd Beatrijs nuchter en op goedkoop papier gedrukt, in zwart en wit. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verscheen het tijdschrift een tijdje tweewekelijks [6] en werd vervolgens gesloten door de Duitse bezetter, die voor het laatst op 1 januari 1942 verscheen. Het kwam weer in omloop op 3 mei 1946, tot 9 december 1967, toen het overgenomen door Libelle . In 1963 had het een oplage van meer dan 89.000; tegen 1967 was dat gedaald tot 60.000. Hoofdredacteur vanaf 1946 was CPM Lautenslager, met EGH Bornewasser; na 1967 was D. Hendrikse hoofdredacteur.
Wat glimlacht ze lief en blij, dit meisje in haar jurk met slanke taille en wijde rok, haar haren halflang maar keurig gekamd, en met haar figuur in de houding van een barbiepop. Zelfbewust is ze zeker, maar nog niet echt geëmancipeerd. De petticoat die ze onder haar rok draagt is hét kenmerk van de mode van halverwege de jaren vijftig van de vorige eeuw. De kokerrok die daarop volgt zal vrouwen en meisjes nog sexyer maken dan ze toch al waren. In onze tijd vergapen we ons aan de mode uit de jaren vijfig en vroege jaren zestig in de Amerikaanse serie Mad Men en in films gesitueerd in dezelfde tijd. Een periode die bij velen een heimwee oproept naar elegantere tijden, wat zich vertaalt in modetrends die je nu, anno 2013, in de winkels ziet liggen.
Met haar onberispelijke make-up, kapsel, oorbellen, parelketting en elegante handschoenen beantwoordt de vrouw op de cover van Beatrijs uit 1957 perfect aan een schoonheidsideaal uit de jaren vijftig: de koele, blonde actrices uit de films van Hitchcock zoals Grace Kelly, Ingrid Bergman en Eva Marie Saint.
2018-09-20 22:45:26
Op 4 oktober 1958 verscheen het eerste nummer van Romance, een blad voor mensen met een ‘hart, dat hunkert naar wat ontspanning en romantiek in deze tijd van atoom en techniek.’ Dat het voor deze doelgroep bestemd was kon niet missen: de omslag vertoonde de eerste jaren steevast een romantisch paartje. Romance maakte zijn belofte om wekelijks voor ontspanning te zorgen waar. Zo waren er liefdesverhalen in de vorm van fotoromans, tekeningen en cartoons.
Ook reportages over de wereld van de filmsterren, zangers en zangeressen van toen. De wekelijkse rubrieken ‘Vraag het mij vertrouwelijk’, ‘Wees mooi als een filmster’ en ‘Wat doe jij morgen aan ?’ konden rekenen op enthousiaste lezeressen. Vanaf 1963 liet de uitgever, De Geïllustreerde Pers, het blad doelbewust evolueren naar een maandelijks kwaliteitsblad. Daardoor kon in november 1965 Romance naadloos overgaan in het eerste nummer van Avenue.
Ook reportages over de wereld van de filmsterren, zangers en zangeressen van toen. De wekelijkse rubrieken ‘Vraag het mij vertrouwelijk’, ‘Wees mooi als een filmster’ en ‘Wat doe jij morgen aan ?’ konden rekenen op enthousiaste lezeressen. Vanaf 1963 liet de uitgever, De Geïllustreerde Pers, het blad doelbewust evolueren naar een maandelijks kwaliteitsblad. Daardoor kon in november 1965 Romance naadloos overgaan in het eerste nummer van Avenue.
2019-02-08 21:33:23
Margriet
is een van de grootste Nederlandse weekbladen voor vrouwen van alle leeftijden. De onderwerpen van het blad zijn mode, beauty, lifestyle, culinair, relatie, gezondheid, opvoeding, maatschappij en toerisme. Margriet wordt uitgegeven door Sanoma Media B.V.
Het eerste nummer van Margriet verschijnt op 30 september 1938, uitgegeven door De Geïllustreerde Pers. Het "Weekblad voor vrouwen en meisjes" is dan nog een bijvoegsel bij het familietijdschrift De week in Beeld, een uitgave van De Geïllustreerde Pers. Pas in 1942 wordt het een zelfstandig damesblad.
Over het ontstaan van de naam Margriet doen twee verhalen de ronde en het is niet meer te achterhalen welke van de twee de juiste is. Margriet is óf vernoemd naar de bloem óf de oprichter van Margriet, Frans van der Ven, heeft het tijdschrift vernoemd naar zijn kleindochter, Margrietje.
De eerste vier jaar wordt Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren. Zij voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek "Margriet weet Raad" in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij het oproepje: "U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven". Daarop komen honderden brieven binnen. De beantwoording van die brieven kan zij onmogelijk alleen aan. Zij schakelt daarom haar eigen dokter in die ze "Margrietdokter" maakt, dokter Bouwer. Daarna volgden nog enkele andere artsen. Pas in 1985 wordt de "Margrietdokter" uit de anonimiteit gehaald. Gijs van de Bruinhorst is de eerste arts die met naam en foto bij de rubriek komt te staan.
In april 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt de uitgave van Margriet onderbroken. De Duitse bezetters leggen Margriet een verschijningsverbod op. Margriet komt in 1945 terug en begint van voren af aan met op de cover van het eerste nummer Prinses Margriet.
Pas vanaf 1949 verscheen Margriet als weekblad weer elke week. In 1948 werd het blad Moeder en kind onderdeel van Margriet, en in 1950 gebeurde hetzelfde met Cinderella. Op 25 oktober 1952 verscheen gratis bij Margriet het allereerste Nederlandstalige nummer van het weekblad Donald Duck.
is een van de grootste Nederlandse weekbladen voor vrouwen van alle leeftijden. De onderwerpen van het blad zijn mode, beauty, lifestyle, culinair, relatie, gezondheid, opvoeding, maatschappij en toerisme. Margriet wordt uitgegeven door Sanoma Media B.V.
Het eerste nummer van Margriet verschijnt op 30 september 1938, uitgegeven door De Geïllustreerde Pers. Het "Weekblad voor vrouwen en meisjes" is dan nog een bijvoegsel bij het familietijdschrift De week in Beeld, een uitgave van De Geïllustreerde Pers. Pas in 1942 wordt het een zelfstandig damesblad.
Over het ontstaan van de naam Margriet doen twee verhalen de ronde en het is niet meer te achterhalen welke van de twee de juiste is. Margriet is óf vernoemd naar de bloem óf de oprichter van Margriet, Frans van der Ven, heeft het tijdschrift vernoemd naar zijn kleindochter, Margrietje.
De eerste vier jaar wordt Margriet gemaakt door één vrouw, Alma van Eysden Peeren. Zij voert in haar eentje de hele redactie van Margriet. Al snel roept zij de rubriek "Margriet weet Raad" in het leven, waarin zij huishoudelijke tips geeft. In het zesde nummer plaatst zij het oproepje: "U kunt al uw moeilijkheden naar Margriet schrijven". Daarop komen honderden brieven binnen. De beantwoording van die brieven kan zij onmogelijk alleen aan. Zij schakelt daarom haar eigen dokter in die ze "Margrietdokter" maakt, dokter Bouwer. Daarna volgden nog enkele andere artsen. Pas in 1985 wordt de "Margrietdokter" uit de anonimiteit gehaald. Gijs van de Bruinhorst is de eerste arts die met naam en foto bij de rubriek komt te staan.
In april 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt de uitgave van Margriet onderbroken. De Duitse bezetters leggen Margriet een verschijningsverbod op. Margriet komt in 1945 terug en begint van voren af aan met op de cover van het eerste nummer Prinses Margriet.
Pas vanaf 1949 verscheen Margriet als weekblad weer elke week. In 1948 werd het blad Moeder en kind onderdeel van Margriet, en in 1950 gebeurde hetzelfde met Cinderella. Op 25 oktober 1952 verscheen gratis bij Margriet het allereerste Nederlandstalige nummer van het weekblad Donald Duck.
2019-02-08 21:33:23
Panorama is een Nederlands tijdschrift. Het is sinds 2014 eigendom van het Groningse bedrijf Pijper Media. Het tijdschrift verscheen in 1913 voor het eerst. In de loop der jaren ontwikkelde Panorama zich van een (rooms-katholiek) familieweekblad tot een mannenblad, met veel aandacht voor misdaad, seks en sport. De oplage van Panorama staat sinds het midden van de jaren zeventig onder zware druk en kelderde van 403.950 (1974) naar 41.489 (2013).
2019-05-09 21:20:26
De Katholieke Illustratie, sinds 1867, was tot in de jaren vijftig van de twintigste eeuw het lijfblad voor het katholieke gezin. Het geïllustreerd weekblad voor Katholiek Nederland, verscheen vanaf 1910 te Haarlem bij de katholieke N.V. Drukkerij De Spaarnestad (opgericht in 1906). Het was gedurende 101 jaar (1867-1967) een veelgelezen en alleen daardoor al invloedrijk familieblad en in de hoogti...jdagen van de zogeheten verzuiling (tussen 1910 en 1960) een van de grootste tijdschriften van Nederland. Nog in de jaren ’50 – ’60 bezat het blad een ruime redactionele staf en bood het kwalitatief goede journalistieke artikelen en fotoreportages, naast een aantal vaste rubrieken. In de jaren zestig fuseerde De Spaarnestad, ook uitgever van het gezinsweekblad Panorama en het damesweekblad Libelle, met de de NV De Geïllustreerde Pers te Amsterdam, die onder meer het damesweekblad Margriet en het familieweekblad Revue uitgaf. Beide uitgeverijen gingen later op in de VNU (Verenigde Nederlandse Uitgeversbedrijven). Het katholieke karakter van de Katholieke Illustratie was al op de achtergrond geraakt en in 1968 werd het blad opgeheven. Het einde van de katholieke emancipatie was een feit in het jaar waarin de verzuiling in Nederland definitief ten grave werd gedragen. De overgang van Katholieke Illustratie naar Nieuwe Revu was kenmerkend voor het ingrijpende proces van secularisering dat ons land in zijn greep had gekregen. Meer weergeven
2019-05-09 21:20:26
De Katholieke Illustratie, 1922 1923 gebonden
sinds 1867, was tot in de jaren vijftig van de twintigste eeuw het lijfblad voor het katholieke gezin. Het geïllustreerd weekblad voor Katholiek Nederland, verscheen vanaf 1910 te Haarlem bij de katholieke N.V. Drukkerij De Spaarnestad (opgericht in 1906). Het was gedurende 101 jaar (1867-1967) een veelgelezen en alleen daardoor al invloedrijk familieblad en in de hoogtijdagen van de zogeheten verzuiling (tussen 1910 en 1960) een van de grootste tijdschriften van Nederland. Nog in de jaren ’50 – ’60 bezat het blad een ruime redactionele staf en bood het kwalitatief goede journalistieke artikelen en fotoreportages, naast een aantal vaste rubrieken. In de jaren zestig fuseerde De Spaarnestad, ook uitgever van het gezinsweekblad Panorama en het damesweekblad Libelle, met de de NV De Geïllustreerde Pers te Amsterdam, die onder meer het damesweekblad Margriet en het familieweekblad Revue uitgaf. Beide uitgeverijen gingen later op in de VNU (Verenigde Nederlandse Uitgeversbedrijven). Het katholieke karakter van de Katholieke Illustratie was al op de achtergrond geraakt en in 1968 werd het blad opgeheven. Het einde van de katholieke emancipatie was een feit in het jaar waarin de verzuiling in Nederland definitief ten grave werd gedragen. De overgang van Katholieke Illustratie naar Nieuwe Revu was kenmerkend voor het ingrijpende proces van secularisering dat ons land in zijn greep had gekregen.
sinds 1867, was tot in de jaren vijftig van de twintigste eeuw het lijfblad voor het katholieke gezin. Het geïllustreerd weekblad voor Katholiek Nederland, verscheen vanaf 1910 te Haarlem bij de katholieke N.V. Drukkerij De Spaarnestad (opgericht in 1906). Het was gedurende 101 jaar (1867-1967) een veelgelezen en alleen daardoor al invloedrijk familieblad en in de hoogtijdagen van de zogeheten verzuiling (tussen 1910 en 1960) een van de grootste tijdschriften van Nederland. Nog in de jaren ’50 – ’60 bezat het blad een ruime redactionele staf en bood het kwalitatief goede journalistieke artikelen en fotoreportages, naast een aantal vaste rubrieken. In de jaren zestig fuseerde De Spaarnestad, ook uitgever van het gezinsweekblad Panorama en het damesweekblad Libelle, met de de NV De Geïllustreerde Pers te Amsterdam, die onder meer het damesweekblad Margriet en het familieweekblad Revue uitgaf. Beide uitgeverijen gingen later op in de VNU (Verenigde Nederlandse Uitgeversbedrijven). Het katholieke karakter van de Katholieke Illustratie was al op de achtergrond geraakt en in 1968 werd het blad opgeheven. Het einde van de katholieke emancipatie was een feit in het jaar waarin de verzuiling in Nederland definitief ten grave werd gedragen. De overgang van Katholieke Illustratie naar Nieuwe Revu was kenmerkend voor het ingrijpende proces van secularisering dat ons land in zijn greep had gekregen.
