$i: Index | $pi: Padded Index | $an: Album Name | $d: Date | $dc: Date Compact
$c: Caption | $fc: Caption (First line) | $fw: Caption (First word)
$t: Tag | $ft: First Tag | $o: Original file name
Preview:
Filter Photos By:
2018-08-23 19:38:41
Angelique
Michèle Mercier, een jonge maar ervaren actrice uit Nice, als Angélique, en Robert Hossein als Joffrey de Peyrac.
In het midden van de 17e eeuw Frankrijk, de jonge Lodewijk XIV worstelt voor zijn troon, bedelaars en dieven spoken Parijs en bandieten dwalen over het platteland. Het vijfde kind van een verarmde landadel, Angélique de Sancé de Monteloup, groeit op in het moerasgebied van Poitou . Haar logische bestemming zou zijn om te trouwen met een arme plattelandsman, kinderen te krijgen en haar leven door te brengen voor een karig bestaan. Destiny heeft nog andere plannen voor haar in petto. Op haar zeventiende, na haar opleiding in een klooster, voelt ze zich verloofd met de rijke graaf Jeoffrey de Peyrac (Jeoffrey Comte de Peyrac de Morens, Heer van Toulouse ), 12 jaar oud, kreupel, met littekens bedekt en bekend als een tovenaar . In het belang van haar familie stemt Angélique met tegenzin in met de wedstrijd, maar weigert ze de vooruitgang van haar echtgenoot. Peyrac respecteert haar beslissing en vervolgt zijn claim op de echtelijke rechten niet, maar wenst eerder te verleiden dan geweld te gebruiken.
Met het verstrijken van maanden ontdekt Angélique de talenten en deugden van haar opmerkelijke echtgenoot: wetenschapper, musicus, filosoof; en tot haar verbazing wordt hij hartstochtelijk verliefd op hem. Maar de ongewone manier van leven van Jeoffrey wordt bedreigd door de ambities van de aartsbisschop van Toulouse en wekt al snel de jaloersheid van de jonge koning zelf, Lodewijk XIV. Joffrey wordt gearresteerd en beschuldigd van tovenarij . Angélique zal in zijn eentje de macht van het koninklijk hof overnemen en pogingen tot zelfmoord en vergelding overleven in een poging om Joffrey te redden van de brandstapel, maar het mocht niet baten. Instinctief, haar hele wezen gericht op wraak en haar vastberadenheid om te overleven, duikt Angélique, alleen en wanhopig, in de duisternis van de onderwereld van Parijs.
Michèle Mercier, een jonge maar ervaren actrice uit Nice, als Angélique, en Robert Hossein als Joffrey de Peyrac.
In het midden van de 17e eeuw Frankrijk, de jonge Lodewijk XIV worstelt voor zijn troon, bedelaars en dieven spoken Parijs en bandieten dwalen over het platteland. Het vijfde kind van een verarmde landadel, Angélique de Sancé de Monteloup, groeit op in het moerasgebied van Poitou . Haar logische bestemming zou zijn om te trouwen met een arme plattelandsman, kinderen te krijgen en haar leven door te brengen voor een karig bestaan. Destiny heeft nog andere plannen voor haar in petto. Op haar zeventiende, na haar opleiding in een klooster, voelt ze zich verloofd met de rijke graaf Jeoffrey de Peyrac (Jeoffrey Comte de Peyrac de Morens, Heer van Toulouse ), 12 jaar oud, kreupel, met littekens bedekt en bekend als een tovenaar . In het belang van haar familie stemt Angélique met tegenzin in met de wedstrijd, maar weigert ze de vooruitgang van haar echtgenoot. Peyrac respecteert haar beslissing en vervolgt zijn claim op de echtelijke rechten niet, maar wenst eerder te verleiden dan geweld te gebruiken.
Met het verstrijken van maanden ontdekt Angélique de talenten en deugden van haar opmerkelijke echtgenoot: wetenschapper, musicus, filosoof; en tot haar verbazing wordt hij hartstochtelijk verliefd op hem. Maar de ongewone manier van leven van Jeoffrey wordt bedreigd door de ambities van de aartsbisschop van Toulouse en wekt al snel de jaloersheid van de jonge koning zelf, Lodewijk XIV. Joffrey wordt gearresteerd en beschuldigd van tovenarij . Angélique zal in zijn eentje de macht van het koninklijk hof overnemen en pogingen tot zelfmoord en vergelding overleven in een poging om Joffrey te redden van de brandstapel, maar het mocht niet baten. Instinctief, haar hele wezen gericht op wraak en haar vastberadenheid om te overleven, duikt Angélique, alleen en wanhopig, in de duisternis van de onderwereld van Parijs.
2018-08-23 19:38:41
Dirty Dancing
Jennifer Grey en Patrick Swayze.
is een muzikale film uit 1987 over een meisje (Frances) dat verliefd wordt op haar dansleraar, die ze leert kennen wanneer ze met haar ouders op vakantie is. Ze leert van hem de Mambo, een sensuele Latijns-Amerikaanse dans.
De hoofdrolspelers waren Jennifer Grey en Patrick Swayze. De film werd geregisseerd door Emile Ardolino. In 2004 kwam er een tweede film uit met de titel "Dirty Dancing: Havana Nights".
2018-08-23 19:38:41
Gejaagd door de wind
Vivien Leigh (Scarlett) en Clark Gable (Rhett).
(Engelse titel: Gone with the Wind) is een roman van de Amerikaanse schrijfster Margaret Mitchell, voor het eerst uitgegeven in 1936. Het is ook de titel van een succesvolle film gebaseerd op het boek van Mitchell.
De hoofdpersoon van het boek is Scarlett O"Hara, een vrijgevochten jonge vrouw uit de Amerikaanse staat Georgia. Het verhaal gaat grotendeels over haar omgang met vrienden, familieleden en minnaars in de periode voor, tijdens en na de Amerikaanse Burgeroorlog. In Rhett Butler, een sluwe man met een niet al te respectabele reputatie, ontmoet zij haar gelijke, en tussen de twee ontstaat een soort haat-liefdeverhouding. Hoewel het boek in eerste instantie over de relatie tussen de diverse hoofdpersonen gaat, biedt het ook een goed overzicht van de burgeroorlog en de nasleep daarvan.
Zowel het boek als de Oscar-winnende film zijn nog altijd populair. Aan het boek werd in 1937 de Pulitzer-prijs toegekend. De film, geproduceerd door David O. Selznick en geregisseerd door George Cukor, kwam uit in 1939. De hoofdrollen werden vertolkt door Vivien Leigh (Scarlett) en Clark Gable (Rhett).
In 2014 is een theaterversie van Gejaagd door de wind opgevoerd met Anna Drijver in de rol van Scarlett O"Hara en Nasrdin Dchar in de rol van Rhett Butler. De regie is in handen van Madeleine Matzer, de muziek geschreven door Helge Slikker.
Vivien Leigh (Scarlett) en Clark Gable (Rhett).
(Engelse titel: Gone with the Wind) is een roman van de Amerikaanse schrijfster Margaret Mitchell, voor het eerst uitgegeven in 1936. Het is ook de titel van een succesvolle film gebaseerd op het boek van Mitchell.
De hoofdpersoon van het boek is Scarlett O"Hara, een vrijgevochten jonge vrouw uit de Amerikaanse staat Georgia. Het verhaal gaat grotendeels over haar omgang met vrienden, familieleden en minnaars in de periode voor, tijdens en na de Amerikaanse Burgeroorlog. In Rhett Butler, een sluwe man met een niet al te respectabele reputatie, ontmoet zij haar gelijke, en tussen de twee ontstaat een soort haat-liefdeverhouding. Hoewel het boek in eerste instantie over de relatie tussen de diverse hoofdpersonen gaat, biedt het ook een goed overzicht van de burgeroorlog en de nasleep daarvan.
Zowel het boek als de Oscar-winnende film zijn nog altijd populair. Aan het boek werd in 1937 de Pulitzer-prijs toegekend. De film, geproduceerd door David O. Selznick en geregisseerd door George Cukor, kwam uit in 1939. De hoofdrollen werden vertolkt door Vivien Leigh (Scarlett) en Clark Gable (Rhett).
In 2014 is een theaterversie van Gejaagd door de wind opgevoerd met Anna Drijver in de rol van Scarlett O"Hara en Nasrdin Dchar in de rol van Rhett Butler. De regie is in handen van Madeleine Matzer, de muziek geschreven door Helge Slikker.
2018-08-23 19:38:41
Ghost
Patrick Swayze, Demi Moore
is een Amerikaanse romantische fantasyfilm uit 1990. De hoofdrollen worden vertolkt door Patrick Swayze, Demi Moore, Tony Goldwyn en Whoopi Goldberg. De regie was in handen van Jerry Zucker.
Sam Wheat (Swayze) wordt vermoord bij een overval door een man genaamd Willy Lopez. Zijn geest is echter nog niet klaar om verder te gaan. Hij blijft als geest bij zijn vriendin Molly (Moore), hoewel zij hem niet kan zien.
Al snel komt Sam erachter dat de overval geen toeval was, maar dat Willy was ingehuurd door een collega van Sam, Carl. Carl is betrokken bij een grote witwascampagne. Hij wilde dat Willy Sams wachtwoord van zijn computer zou ontfutselen om via Sams computer een hoop geld te kunnen verduisteren. Sam is razend, maar kan als geest niet veel doen. Daarom zoekt hij hulp bij een helderziende. Haast is geboden, daar Carl het nu op Molly voorzien heeft.
Patrick Swayze, Demi Moore
is een Amerikaanse romantische fantasyfilm uit 1990. De hoofdrollen worden vertolkt door Patrick Swayze, Demi Moore, Tony Goldwyn en Whoopi Goldberg. De regie was in handen van Jerry Zucker.
Sam Wheat (Swayze) wordt vermoord bij een overval door een man genaamd Willy Lopez. Zijn geest is echter nog niet klaar om verder te gaan. Hij blijft als geest bij zijn vriendin Molly (Moore), hoewel zij hem niet kan zien.
Al snel komt Sam erachter dat de overval geen toeval was, maar dat Willy was ingehuurd door een collega van Sam, Carl. Carl is betrokken bij een grote witwascampagne. Hij wilde dat Willy Sams wachtwoord van zijn computer zou ontfutselen om via Sams computer een hoop geld te kunnen verduisteren. Sam is razend, maar kan als geest niet veel doen. Daarom zoekt hij hulp bij een helderziende. Haast is geboden, daar Carl het nu op Molly voorzien heeft.
2018-08-23 19:38:41
Grease
Olivia Newton-John - John Travolta
is een Amerikaanse romantische filmmusical uit 1978 onder regie van Randal Kleiser. De productie is een verfilming van de gelijknamige musical Grease, over de jaren 1950. De film werd genomineerd voor de Oscar voor beste oorspronkelijke lied (Hopelessly Devoted to You van John Farrar) en de Golden Globes voor beste musical- of komediefilm, beste hoofdrolspeler in een musical- of komediefilm (John Travolta), beste actrice in een musical- of komediefilm (Olivia Newton-John), beste oorspronkelijke lied (Grease van Barry Gibb) en nogmaals voor beste oorspronkelijke lied (Hopelessly Devoted to You).
Sandy en Danny ontmoeten elkaar op vakantie. Ze worden verliefd en aan het eind van de vakantie kunnen ze moeilijk afscheid nemen. Later verhuist Sandy naar de plek waar Danny woont en gaat vervolgens ook naar dezelfde school, Rydell High School. Wanneer de school begint komen Sandy en Danny elkaar plotseling weer tegen. Sandy kent Danny als een romantische en lieve jongen, maar op school staat hij bekend als een stoere vrouwenverslinder. Wanneer ze elkaar weer ontmoeten, botsen hun imago"s.
Niemand verwacht dat Danny op het brave meisje Sandy zal vallen. Sandy is nog steeds hopeloos verliefd op haar vakantieliefde, maar door Danny"s stoere gedrag wordt dit al snel minder. Ze begint met andere jongens aan te pappen, waardoor Danny jaloers wordt. Hij meldt zich bij sportcoach Calhoun om Sandy voor zich te winnen met sportieve prestaties. Tijdens een grote danswedstrijd van de school komen de twee weer nader tot elkaar, totdat Danny aan het eind van de avond met een ander meisje de sterren van de hemel danst en zonder Sandy de wedstrijd wint.
Er volgt een verzoeningspoging van Danny"s kant, maar hij verpest dit omdat hij Sandy het bed in probeert te krijgen, iets waar de nog maagdelijke Sandy niet aan toe is. Wanneer Danny een autowedstrijd wint tegen een vijandige racer, realiseert Sandy zich dat ze Danny niet uit haar hoofd kan zetten. Ze besluit te veranderen om in zijn kliek te passen, niet alleen voor hem, maar ook voor zichzelf. Van braaf meisje, verandert Sandy in een hippe meid, terwijl Danny het tegenovergestelde probeert en zich plotseling als netjes en sportief presenteert.
Olivia Newton-John - John Travolta
is een Amerikaanse romantische filmmusical uit 1978 onder regie van Randal Kleiser. De productie is een verfilming van de gelijknamige musical Grease, over de jaren 1950. De film werd genomineerd voor de Oscar voor beste oorspronkelijke lied (Hopelessly Devoted to You van John Farrar) en de Golden Globes voor beste musical- of komediefilm, beste hoofdrolspeler in een musical- of komediefilm (John Travolta), beste actrice in een musical- of komediefilm (Olivia Newton-John), beste oorspronkelijke lied (Grease van Barry Gibb) en nogmaals voor beste oorspronkelijke lied (Hopelessly Devoted to You).
Sandy en Danny ontmoeten elkaar op vakantie. Ze worden verliefd en aan het eind van de vakantie kunnen ze moeilijk afscheid nemen. Later verhuist Sandy naar de plek waar Danny woont en gaat vervolgens ook naar dezelfde school, Rydell High School. Wanneer de school begint komen Sandy en Danny elkaar plotseling weer tegen. Sandy kent Danny als een romantische en lieve jongen, maar op school staat hij bekend als een stoere vrouwenverslinder. Wanneer ze elkaar weer ontmoeten, botsen hun imago"s.
Niemand verwacht dat Danny op het brave meisje Sandy zal vallen. Sandy is nog steeds hopeloos verliefd op haar vakantieliefde, maar door Danny"s stoere gedrag wordt dit al snel minder. Ze begint met andere jongens aan te pappen, waardoor Danny jaloers wordt. Hij meldt zich bij sportcoach Calhoun om Sandy voor zich te winnen met sportieve prestaties. Tijdens een grote danswedstrijd van de school komen de twee weer nader tot elkaar, totdat Danny aan het eind van de avond met een ander meisje de sterren van de hemel danst en zonder Sandy de wedstrijd wint.
Er volgt een verzoeningspoging van Danny"s kant, maar hij verpest dit omdat hij Sandy het bed in probeert te krijgen, iets waar de nog maagdelijke Sandy niet aan toe is. Wanneer Danny een autowedstrijd wint tegen een vijandige racer, realiseert Sandy zich dat ze Danny niet uit haar hoofd kan zetten. Ze besluit te veranderen om in zijn kliek te passen, niet alleen voor hem, maar ook voor zichzelf. Van braaf meisje, verandert Sandy in een hippe meid, terwijl Danny het tegenovergestelde probeert en zich plotseling als netjes en sportief presenteert.
2018-08-23 19:38:41
Kramer vs. Kramer
Dustin Hoffman, Meryl Streep
is een Amerikaanse dramafilm uit 1979 onder regie van Robert Benton. Het scenario is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1977 van de Amerikaanse auteur Avery Corman.
Ted Kramer is een zakenman die zijn werk belangrijker vindt dan zijn gezin. Zijn vrouw Joanna doet het huishouden en zorgt voor hun zoon Billy, maar ze heeft daar genoeg van en ze verlaat haar gezin. Ted is gedwongen voor zijn zoon en het huishouden te gaan zorgen. Anderhalf jaar later heeft Ted geleerd te leven met zijn nieuwe verantwoordelijkheden. Joanna keert dan echter terug om haar zoontje op te eisen. Ted weigert zijn zoon op te geven en het komt tot een rechtszaak om de voogdij. is een Amerikaanse dramafilm uit 1979 onder regie van Robert Benton. Het scenario is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1977 van de Amerikaanse auteur Avery Corman.
Ted Kramer is een zakenman die zijn werk belangrijker vindt dan zijn gezin. Zijn vrouw Joanna doet het huishouden en zorgt voor hun zoon Billy, maar ze heeft daar genoeg van en ze verlaat haar gezin. Ted is gedwongen voor zijn zoon en het huishouden te gaan zorgen. Anderhalf jaar later heeft Ted geleerd te leven met zijn nieuwe verantwoordelijkheden. Joanna keert dan echter terug om haar zoontje op te eisen. Ted weigert zijn zoon op te geven en het komt tot een rechtszaak om de voogdij.
Dustin Hoffman, Meryl Streep
is een Amerikaanse dramafilm uit 1979 onder regie van Robert Benton. Het scenario is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1977 van de Amerikaanse auteur Avery Corman.
Ted Kramer is een zakenman die zijn werk belangrijker vindt dan zijn gezin. Zijn vrouw Joanna doet het huishouden en zorgt voor hun zoon Billy, maar ze heeft daar genoeg van en ze verlaat haar gezin. Ted is gedwongen voor zijn zoon en het huishouden te gaan zorgen. Anderhalf jaar later heeft Ted geleerd te leven met zijn nieuwe verantwoordelijkheden. Joanna keert dan echter terug om haar zoontje op te eisen. Ted weigert zijn zoon op te geven en het komt tot een rechtszaak om de voogdij. is een Amerikaanse dramafilm uit 1979 onder regie van Robert Benton. Het scenario is gebaseerd op de gelijknamige roman uit 1977 van de Amerikaanse auteur Avery Corman.
Ted Kramer is een zakenman die zijn werk belangrijker vindt dan zijn gezin. Zijn vrouw Joanna doet het huishouden en zorgt voor hun zoon Billy, maar ze heeft daar genoeg van en ze verlaat haar gezin. Ted is gedwongen voor zijn zoon en het huishouden te gaan zorgen. Anderhalf jaar later heeft Ted geleerd te leven met zijn nieuwe verantwoordelijkheden. Joanna keert dan echter terug om haar zoontje op te eisen. Ted weigert zijn zoon op te geven en het komt tot een rechtszaak om de voogdij.
2018-10-03 22:42:42
2018-10-03 22:42:42
The Green Mile
is een Amerikaanse dramafilm uit 1999, geregisseerd door Frank Darabont. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Stephen King. Hoofdrollen worden vertolkt door Tom Hanks en Michael Clarke Duncan.
In de film kijkt de hoofdrolspeler, Paul Edgecomb, terug op zijn leven als gevangenisbewaker. Aan het begin en aan het einde van de film speelt het verhaal zich af in het heden van Edgecomb, die zijn dagen slijt in een bejaardentehuis. Jarenlang heeft hij dienstgedaan als cipier in de "Dodengang" van de Cold Mountain-gevangenis, de groene mijl genaamd (vanwege de groene vloer). Paul denkt vooral terug aan 1935. Dat jaar werd een bijzondere gevangene binnengebracht op de dodengang: John Coffey, een reusachtige Afro-Amerikaan die werd beschuldigd van de verkrachting en de moord op twee kleine meisjes.
Al snel blijkt dat John Coffey over bovennatuurlijke krachten beschikt. Zo geneest hij Paul van zijn urineblaasinfectie en brengt hij een dode muis weer tot leven. Ook geneest hij later Melinda Moores, de terminaal zieke vrouw van gevangenisdirecteur Hal Moores.
Rond dezelfde tijd krijgen Paul en zijn collega’s te maken met een nieuwe bewaker: Percy Wetmore. Percy is het neefje van de gouverneur en heeft daarom de voordeelpositie dat het andere gevangenispersoneel zich beleefd moet gedragen tegen hem. Hij is echter een onuitstaanbare man die ervan houdt om met de gevangenen te sollen en zijn collega’s te terroriseren. Verder arriveert een uitermate gewelddadige gevangene genaamd "Wild Bill" Wharton in de gevangenis. Coffey voelt dat hij de ware moordenaar van de twee meisjes is. Coffey geeft de ziekte die hij uit Hals vrouw had gehaald door aan Percy, die hierdoor gek wordt en Wharton doodschiet.
Uiteindelijk ontdekt ook Paul dat Coffey onschuldig is, maar Coffey staat erop te willen sterven omdat hij het niet meer aankan dat er zoveel pijn in de wereld is. Paul stemt toe en Coffey wordt geëxecuteerd. Naderhand laat Paul zich overplaatsen naar een jeugdgevangenis, waar hij de rest van zijn carrière slijt. In het heden is hij inmiddels 108 jaar oud, maar nog altijd kerngezond. Paul vermoedt dat dit komt doordat Coffey "een stukje van zichzelf gaf" toen hij Paul een hand gaf om hem te laten "zien" wie de moordenaar van de meisjes was.
is een Amerikaanse dramafilm uit 1999, geregisseerd door Frank Darabont. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Stephen King. Hoofdrollen worden vertolkt door Tom Hanks en Michael Clarke Duncan.
In de film kijkt de hoofdrolspeler, Paul Edgecomb, terug op zijn leven als gevangenisbewaker. Aan het begin en aan het einde van de film speelt het verhaal zich af in het heden van Edgecomb, die zijn dagen slijt in een bejaardentehuis. Jarenlang heeft hij dienstgedaan als cipier in de "Dodengang" van de Cold Mountain-gevangenis, de groene mijl genaamd (vanwege de groene vloer). Paul denkt vooral terug aan 1935. Dat jaar werd een bijzondere gevangene binnengebracht op de dodengang: John Coffey, een reusachtige Afro-Amerikaan die werd beschuldigd van de verkrachting en de moord op twee kleine meisjes.
Al snel blijkt dat John Coffey over bovennatuurlijke krachten beschikt. Zo geneest hij Paul van zijn urineblaasinfectie en brengt hij een dode muis weer tot leven. Ook geneest hij later Melinda Moores, de terminaal zieke vrouw van gevangenisdirecteur Hal Moores.
Rond dezelfde tijd krijgen Paul en zijn collega’s te maken met een nieuwe bewaker: Percy Wetmore. Percy is het neefje van de gouverneur en heeft daarom de voordeelpositie dat het andere gevangenispersoneel zich beleefd moet gedragen tegen hem. Hij is echter een onuitstaanbare man die ervan houdt om met de gevangenen te sollen en zijn collega’s te terroriseren. Verder arriveert een uitermate gewelddadige gevangene genaamd "Wild Bill" Wharton in de gevangenis. Coffey voelt dat hij de ware moordenaar van de twee meisjes is. Coffey geeft de ziekte die hij uit Hals vrouw had gehaald door aan Percy, die hierdoor gek wordt en Wharton doodschiet.
Uiteindelijk ontdekt ook Paul dat Coffey onschuldig is, maar Coffey staat erop te willen sterven omdat hij het niet meer aankan dat er zoveel pijn in de wereld is. Paul stemt toe en Coffey wordt geëxecuteerd. Naderhand laat Paul zich overplaatsen naar een jeugdgevangenis, waar hij de rest van zijn carrière slijt. In het heden is hij inmiddels 108 jaar oud, maar nog altijd kerngezond. Paul vermoedt dat dit komt doordat Coffey "een stukje van zichzelf gaf" toen hij Paul een hand gaf om hem te laten "zien" wie de moordenaar van de meisjes was.
2018-10-03 22:42:42
How to Marry a Millionaire
is een Amerikaanse filmkomedie uit 1953 onder regie van Jean Negulesco met in de hoofdrollen Marilyn Monroe, Betty Grable en Lauren Bacall.
De film is gebaseerd op de toneelstukken The Greeks Had a Word for It van Zoe Akins en Loco van Dale Eunson en Katherine Albert en gaat over drie modellen op zoek naar een rijke man.
De film was een groot succes in de bioscopen en kreeg een Oscarnominaties voor Beste kostuums, ook was er een BAFTA nominatie voor Beste film.
Monroe als Pola, Grable als Loco and Bacall als Schatze
Drie modellen, Schatze Page, Loco Dempsey en Pola Debevoise huren een luxueus appartement in New York van miljonair Freddie Danmark, die in Europa verblijft. De meisjes hebben weinig geld en verpanden een aantal meubels van Danmark. Om hun geldproblemen te laten verdwijnen, plannen de drie meisjes een huwelijk met een miljonair. Schatze heeft een oogje op de rijke weduwnaar J.D. Hanley, terwijl ze tegelijkertijd de arme, eenvoudige maar vasthoudende Tom Brookman van zich af slaat. Loco maakt kennis met een getrouwde zakenman die haar meeneemt naar zijn hut in Maine. Loco, die dacht dat ze naar een luxe verblijf gingen, is erg teleurgesteld. Ze komt echter Eben tegen, en ze krijgt de indruk dat hij de eigenaar is van het omliggende land. Voordat ze erachter komt dat Eben meer een boswachter is, is het al te laat, ze is verliefd. De bijziende Pola, die weigert een bril te dragen, valt voor een Arabische oliemagnaat. De man is echter een oplichter en gelukkig voor Pola loopt ze haar volgende afspraak met hem mis. Door haar bijziendheid leest ze de bordjes op het vliegveld verkeerd en belandt in een ander vliegtuig. Daar ontmoet ze een andere man en de vonk springt over. Het blijkt dat ze verliefd is op haar huisbaas, de miljonair Freddy Denmarkt. Pola en Loco keren met hun veroveringen terug naar New York voor het huwelijk tussen Schatze en J.D. Ook Tom is van de partij en tot haar grote verbazing hoort ze dat haar stalker veel rijker is dan haar aanstaande. Schatze die niet echt van J.D. houdt, ziet af van haar huwelijk en trouwt in plaats daarvan met Tom.
is een Amerikaanse filmkomedie uit 1953 onder regie van Jean Negulesco met in de hoofdrollen Marilyn Monroe, Betty Grable en Lauren Bacall.
De film is gebaseerd op de toneelstukken The Greeks Had a Word for It van Zoe Akins en Loco van Dale Eunson en Katherine Albert en gaat over drie modellen op zoek naar een rijke man.
De film was een groot succes in de bioscopen en kreeg een Oscarnominaties voor Beste kostuums, ook was er een BAFTA nominatie voor Beste film.
Monroe als Pola, Grable als Loco and Bacall als Schatze
Drie modellen, Schatze Page, Loco Dempsey en Pola Debevoise huren een luxueus appartement in New York van miljonair Freddie Danmark, die in Europa verblijft. De meisjes hebben weinig geld en verpanden een aantal meubels van Danmark. Om hun geldproblemen te laten verdwijnen, plannen de drie meisjes een huwelijk met een miljonair. Schatze heeft een oogje op de rijke weduwnaar J.D. Hanley, terwijl ze tegelijkertijd de arme, eenvoudige maar vasthoudende Tom Brookman van zich af slaat. Loco maakt kennis met een getrouwde zakenman die haar meeneemt naar zijn hut in Maine. Loco, die dacht dat ze naar een luxe verblijf gingen, is erg teleurgesteld. Ze komt echter Eben tegen, en ze krijgt de indruk dat hij de eigenaar is van het omliggende land. Voordat ze erachter komt dat Eben meer een boswachter is, is het al te laat, ze is verliefd. De bijziende Pola, die weigert een bril te dragen, valt voor een Arabische oliemagnaat. De man is echter een oplichter en gelukkig voor Pola loopt ze haar volgende afspraak met hem mis. Door haar bijziendheid leest ze de bordjes op het vliegveld verkeerd en belandt in een ander vliegtuig. Daar ontmoet ze een andere man en de vonk springt over. Het blijkt dat ze verliefd is op haar huisbaas, de miljonair Freddy Denmarkt. Pola en Loco keren met hun veroveringen terug naar New York voor het huwelijk tussen Schatze en J.D. Ook Tom is van de partij en tot haar grote verbazing hoort ze dat haar stalker veel rijker is dan haar aanstaande. Schatze die niet echt van J.D. houdt, ziet af van haar huwelijk en trouwt in plaats daarvan met Tom.
2018-10-03 22:42:42
Jesus Christ Superstar
is een Amerikaanse film van Norman Jewison (1973) en een verfilming van de gelijknamige rockopera over de laatste weken van Jezus. De film kreeg een Oscar-nominatie. Ted Neeley werd in 1974 genomineerd voor een Golden Globe Award voor zijn vertolking van Jezus.
De film werd over het algemeen goed ontvangen, ondanks kritiek van enkele religieuze groeperingen.
De film werd in 1973 opgenomen in Israël (onder meer in de Negev-woestijn, bij de ruïnes van Avdat en bij de Dode Zee).[1] In de film speelden voornamelijk acteurs van de Broadway-show, met Ted Neeley en Carl Anderson als respectievelijk Jezus en Judas. In de Broadway-versie speelde Neeley al een verslaggever en een melaatse en was hij de invaller voor de rol van Jezus. Dennen en ook Yvonne Elliman (Maria Magdalena) en Bob Bingham (Kajafas) vertolkten in de film dezelfde rollen als op Broadway. Jewison wilde dat Deep Purple-zanger Ian Gillan, die Jezus speelde op de lp, ook in de film de rol van Jezus zou vertolken, maar die bedankte voor de eer omdat hij met zijn band op tournee was.
Net als de toneelversie leidde de film tot protesten. Zo bestormde een religieuze groepering een theater in Zuid-Amerika waar de film draaide.
Sommige liedteksten werden voor de film veranderd, enerzijds om de kwaliteit te verhogen (Hosanna en The Temple) en anderzijds om het voor een christelijk publiek wat acceptabeler te maken. In de originele versie zei Jezus tegen een groep bedelaars die hem bestormde "Genees jezelf!"; in de film werd dat "Laat me met rust!". In het verhoor door Pilatus zei Jezus "Ik zou het weten als er ergens een koninkrijk voor me zou zijn"; de originele tekst heeft enkel "Als ik het wist". Een andere belangrijke verandering was de tussenvoeging van een compleet nieuw lied (Then We Are Decided (Wij Hebben Besloten)), waarin de problemen en angsten van Annas en Kajafas tegen Jezus beter uitkwamen. Deze laatstgenoemde veranderingen werden weer geschrapt bij latere producties en opnames.
is een Amerikaanse film van Norman Jewison (1973) en een verfilming van de gelijknamige rockopera over de laatste weken van Jezus. De film kreeg een Oscar-nominatie. Ted Neeley werd in 1974 genomineerd voor een Golden Globe Award voor zijn vertolking van Jezus.
De film werd over het algemeen goed ontvangen, ondanks kritiek van enkele religieuze groeperingen.
De film werd in 1973 opgenomen in Israël (onder meer in de Negev-woestijn, bij de ruïnes van Avdat en bij de Dode Zee).[1] In de film speelden voornamelijk acteurs van de Broadway-show, met Ted Neeley en Carl Anderson als respectievelijk Jezus en Judas. In de Broadway-versie speelde Neeley al een verslaggever en een melaatse en was hij de invaller voor de rol van Jezus. Dennen en ook Yvonne Elliman (Maria Magdalena) en Bob Bingham (Kajafas) vertolkten in de film dezelfde rollen als op Broadway. Jewison wilde dat Deep Purple-zanger Ian Gillan, die Jezus speelde op de lp, ook in de film de rol van Jezus zou vertolken, maar die bedankte voor de eer omdat hij met zijn band op tournee was.
Net als de toneelversie leidde de film tot protesten. Zo bestormde een religieuze groepering een theater in Zuid-Amerika waar de film draaide.
Sommige liedteksten werden voor de film veranderd, enerzijds om de kwaliteit te verhogen (Hosanna en The Temple) en anderzijds om het voor een christelijk publiek wat acceptabeler te maken. In de originele versie zei Jezus tegen een groep bedelaars die hem bestormde "Genees jezelf!"; in de film werd dat "Laat me met rust!". In het verhoor door Pilatus zei Jezus "Ik zou het weten als er ergens een koninkrijk voor me zou zijn"; de originele tekst heeft enkel "Als ik het wist". Een andere belangrijke verandering was de tussenvoeging van een compleet nieuw lied (Then We Are Decided (Wij Hebben Besloten)), waarin de problemen en angsten van Annas en Kajafas tegen Jezus beter uitkwamen. Deze laatstgenoemde veranderingen werden weer geschrapt bij latere producties en opnames.
2018-10-28 22:26:51
Love Story
is een Amerikaanse romantische dramafilm uit 1970 van regisseur Arthur Hiller. Schrijver Erich Segal schreef het verhaal oorspronkelijk als filmscenario, maar gaf het toch eerst als boekbewerking uit.
Oliver Barrett IV (Ryan O"Neal) is een koppige rechtenstudent aan Harvard die een gouden toekomst in het vooruitzicht heeft. Hij weigert echter in het gespreide bedje te gaan liggen dat zijn vader (Ray Milland) voor hem in gedachten heeft. Als Barrett verliefd wordt op de minderbedeelde, maar charmante muziekstudente Jennifer Cavalleri (Ali MacGraw), heeft hij daarom geen boodschap aan zijn vaders afkeuring van hun relatie. Die trekt daarop zijn handen financieel totaal van zijn zoon af, waarna Barrett en Cavalleri het samen zo goed en zo kwaad als het kan moeten zien te rooien. Na een romantische tijd samen, trouwt het stel. Wanneer ze een kind proberen te krijgen, raakt Cavalleri maar niet zwanger, waarna ze een bezoek aan de dokter brengen. Daar krijgt Barrett te horen dat zijn vrouw terminaal ziek is. Hoewel hij dit in eerste instantie voor haar achterhoudt om haar overige tijd zo zorgeloos mogelijk te houden, komt ze achter de waarheid. Terwijl Cavalleri aftakelt, wil Barrett haar laatste dagen nog zo fijn mogelijk maken, terwijl zij hem ondertussen met zo min mogelijk verdriet wil achterlaten wanneer ze sterft.
is een Amerikaanse romantische dramafilm uit 1970 van regisseur Arthur Hiller. Schrijver Erich Segal schreef het verhaal oorspronkelijk als filmscenario, maar gaf het toch eerst als boekbewerking uit.
Oliver Barrett IV (Ryan O"Neal) is een koppige rechtenstudent aan Harvard die een gouden toekomst in het vooruitzicht heeft. Hij weigert echter in het gespreide bedje te gaan liggen dat zijn vader (Ray Milland) voor hem in gedachten heeft. Als Barrett verliefd wordt op de minderbedeelde, maar charmante muziekstudente Jennifer Cavalleri (Ali MacGraw), heeft hij daarom geen boodschap aan zijn vaders afkeuring van hun relatie. Die trekt daarop zijn handen financieel totaal van zijn zoon af, waarna Barrett en Cavalleri het samen zo goed en zo kwaad als het kan moeten zien te rooien. Na een romantische tijd samen, trouwt het stel. Wanneer ze een kind proberen te krijgen, raakt Cavalleri maar niet zwanger, waarna ze een bezoek aan de dokter brengen. Daar krijgt Barrett te horen dat zijn vrouw terminaal ziek is. Hoewel hij dit in eerste instantie voor haar achterhoudt om haar overige tijd zo zorgeloos mogelijk te houden, komt ze achter de waarheid. Terwijl Cavalleri aftakelt, wil Barrett haar laatste dagen nog zo fijn mogelijk maken, terwijl zij hem ondertussen met zo min mogelijk verdriet wil achterlaten wanneer ze sterft.
2018-10-28 22:26:51
Once Upon a Time in the West
is een film uit 1968 van Sergio Leone. De originele (Italiaanse) titel is C"era una volta il West.
Sergio Leone, die met zijn Dollarstrilogie al een nieuwe inhoud aan het fenomeen western had gegeven, wist met deze film een nieuw, welhaast filosofisch element aan de western toe te voegen die de film tot klassieker maakt, vaak genoemd in het rijtje beste films ooit gemaakt. De hoofdrollen worden gespeeld door Claudia Cardinale als weduwe, Henry Fonda als schurk Frank, Charles Bronson als zijn mysterieuze Nemesis “Harmonica” en Jason Robards als bandiet met gouden hart Cheyenne. De filmmuziek van Ennio Morricone, waarin elk hoofdpersoon zijn of haar eigen muzikale thema heeft, is een van de bekendste en best verkopende aller tijden.
Een geheimzinnige man (Charles Bronson) komt aan per trein. Hij praat weinig, hij speelt meer op een mondharmonica. Hij heeft op het station afgesproken met Frank. Frank komt echter niet: hij heeft drie handlangers gestuurd die niet veel goeds van plan zijn. De reiziger schiet de drie mannen dood. Hij heeft nu meteen een paard tot zijn beschikking.
De Ierse weduwnaar Brett McBain (Frank Wolff) verwacht een zonnige toekomst. McBain woont met zijn kinderen op de boerderij Sweetwater, waarvan hij hoopt dat hij spoedig veel geld waard zal zijn. Een nieuwe spoorlijn zal namelijk onvermijdelijk over Sweetwater worden gelegd, omdat daar een waterbron is. McBain is onlangs in New Orleans hertrouwd, zijn nieuwe vrouw Jill wordt verwacht en hij is nu bezig met de voorbereiding van het feest. De eerste gast is echter niet uitgenodigd: het is Frank (Henry Fonda), die samen met zijn bende, de vader en kinderen vermoordt.
Jill (Claudia Cardinale) komt aan met de trein en vindt een koetsier om haar naar de boerderij van McBain te brengen. De koetsier onderbreekt de reis bij een herberg. Hier ontmoet Jill de gentleman-bandiet Cheyenne (Jason Robards), die net uit de gevangenis is ontsnapt, en de man met de mondharmonica. “Harmonica”, zoals Cheyenne hem noemt, maakt een opmerking over de leren jas die Cheyenne draagt. Hij vertelt dat hij op het station drie doodgeschoten mannen heeft gezien die ook zulke jassen droegen (in werkelijkheid droegen maar twee van de mannen zo"n jas). Cheyenne gelooft dat niet, want alleen hij en zijn mannen dragen zulke jassen.
Bij aankomst op de boerderij wordt Jill met de vreselijke werkelijkheid geconfronteerd. De bruiloftsgasten – die begrafenisgasten zijn geworden – vinden een stukje van een leren jas, een bewijs dat Cheyenne achter de moord zit. Jill weet dat Cheyenne een alibi heeft. De boerderij is nu van haar en ze besluit er te blijven wonen.
"s Nachts gaat Harmonica naar Wobbles (Marco Zuanelli), de baas van de plaatselijke wasserij. Wobbles zou de afspraak op het station tussen Harmonica en Frank regelen en Harmonica is boos omdat de afspraak is mislukt. Harmonica weet wel waarom Frank er niet was: hij was bij McBain. Dat spoor van Cheyennes jas was vervalst.
De volgende dag komt Cheyenne bij Jill op bezoek. Hij is geen lieverdje maar het is toch niet zijn stijl om een vredig gezin uit te moorden. Hij is dan ook boos omdat hem de moord in de schoenen wordt geschoven. Hij vermoedt dat Jill ook op de dodenlijst staat en hij vertrekt met de bedoeling de zaak in de gaten te houden.
Intussen is Frank bij zijn opdrachtgever, de invalide spoorwegmagnaat Mr Morton (Gabriele Ferzetti), die zijn kantoor in een trein heeft en die de spoorlijn tot aan Californië wil uitbreiden. Morton had Frank opdracht gegeven ervoor te zorgen dat de spoorlijn via Sweetwater kon lopen, maar hij had niet bedoeld dat het gezin uitgemoord zou worden. Bovendien heeft het geen zin gehad, want er is nog een weduwe McBain. Frank zegt dat dat probleem snel opgelost zal zijn en stuurt een paar mannen naar Sweetwater.
Na het vertrek van Cheyenne komt Harmonica bij Jill op bezoek. Ook hij vertrouwt de zaak niet, en hij heeft gelijk, want er verschijnen ineens twee mannen van Frank. Harmonica schiet ze van hun paard af. Cheyenne ziet het van een afstand gebeuren en concludeert dat die zonderlinge muzikant ook een uitstekende schutter is.
Jill gaat naar Wobbles, kennelijk gestuurd door Harmonica. Ze zegt dat ze een boodschap voor Frank heeft. Wobbles beweert dat hij Frank niet kent, maar als Jill vertrokken is, gaat hij direct naar de trein van Mr Morton. Harmonica en Cheyenne volgen hem. Frank is woedend als hij Wobbles ziet verschijnen, want het risico is groot dat hij door iemand gevolgd is. Dat klopt, want spoedig ontdekt Frank Harmonica bij de trein. Hij neemt Harmonica gevangen en bestraft de onvoorzichtige Wobbles met zijn revolver.
Het is voor het eerst in de film dat Harmonica Frank ziet, maar ze hebben elkaar eerder ontmoet. Harmonica kan zich dat nog goed herinneren, maar Frank herkent Harmonica niet. Hij vraagt Harmonica wie hij is, maar als antwoord noemt Harmonica namen van mannen die door Frank vermoord zijn, en dat zijn er niet weinig. Frank verneemt van zijn mannen dat de aanslag op Jill mislukt is. Harmonica maakt een sarcastische opmerking over het sterftecijfer van Franks vrienden. Frank besluit het karwei zelf te gaan opknappen. Terwijl hij vertrekt merkt Harmonica op dat dat voor Frank niet zo moeilijk kan zijn. Intussen heeft nog geen van de schurken ontdekt dat Cheyenne ook bij de trein is. Hij schakelt de resterende mannen van Frank uit en bevrijdt Harmonica.
Bij Jill wordt een grote hoeveelheid bouwmaterialen afgeleverd. Harmonica heeft papieren gevonden waaruit blijkt dat McBain had voorzien dat de spoorlijn ooit over zijn grond zou komen en dat er een station moet worden gebouwd. Er wordt met de bouw begonnen.
De relatie tussen Frank en Mr Morton is flink verslechterd. Morton wil niet dat er nog gemoord wordt en zegt dat het beter is Jills land te kopen. Frank stelt Jill dan ook voor haar boerderij Sweetwater te verkopen op een veiling. De veiling wil echter niet vlotten – de kopers worden door Frank geïntimideerd. Dan biedt Harmonica ineens 5000 dollar – de prijs die op het hoofd van Cheyenne staat. Cheyenne wordt naar de gevangenis gebracht. Twee van zijn mannen volgen hem om hem weer te bevrijden. Harmonica geeft de boerderij terug aan Jill.
Intussen betaalt Mr Morton een aantal mannen van Frank om Frank te elimineren. Ze gaan naar de stad waar de veiling net afgelopen is. Frank ontsnapt echter aan de aanslag want de mannen worden door Harmonica uitgeschakeld. Frank gaat woedend naar de trein van Mr Morton. Hij ziet dat al zijn resterende mannen dood zijn, kennelijk het werk van Cheyenne. Mr Morton zelf leeft nog en ligt hulpeloos op de grond. Frank vindt het niet nodig er een kogel aan te verspillen.
De aanleg van de spoorlijn is gevorderd tot bij de boerderij van Jill. Harmonica en Cheyenne helpen bij de bouw van het station. Dan verschijnt Frank, zoals Harmonica had verwacht. Het komt tot een duel tussen Frank en Harmonica. Harmonica herinnert zich weer de eerste keer dat hij Frank ontmoette. Hij was nog een kind en Frank heeft Harmonica"s broer vermoord terwijl de kleine Harmonica op een mondharmonica moest spelen. Frank verliest het duel en voordat hij sterft drukt Harmonica hem het instrument in de mond. Eindelijk begrijpt Frank wie zijn tegenstander is.
Nu zijn broer gewroken is vertrekt Harmonica. Jill biecht tegen Cheyenne op dat ze hoopt dat de geheimzinnige held nog eens terugkomt. Cheyenne waarschuwt haar niet te veel om te gaan met mannen als hij en Harmonica: "Ze hebben iets met de dood." Cheyenne en Harmonica verlaten Sweetwater, maar Cheyenne bezwijkt spoedig aan een schotwond, die hij had opgelopen in het vuurgevecht met Morton en Franks mannen. Harmonica vertrekt met het lichaam van Cheyenne om hem te begraven. Ondertussen komt er een trein aan in Sweetwater met een grote groep mannen die aan het spoor en het station werken. Jill komt de hardwerkende mannen verfrissend water brengen.
Hiermee wordt de nieuwe spoorlijn voltooid en eindigt het Oude Westen en begint het Nieuwe Westen...
is een film uit 1968 van Sergio Leone. De originele (Italiaanse) titel is C"era una volta il West.
Sergio Leone, die met zijn Dollarstrilogie al een nieuwe inhoud aan het fenomeen western had gegeven, wist met deze film een nieuw, welhaast filosofisch element aan de western toe te voegen die de film tot klassieker maakt, vaak genoemd in het rijtje beste films ooit gemaakt. De hoofdrollen worden gespeeld door Claudia Cardinale als weduwe, Henry Fonda als schurk Frank, Charles Bronson als zijn mysterieuze Nemesis “Harmonica” en Jason Robards als bandiet met gouden hart Cheyenne. De filmmuziek van Ennio Morricone, waarin elk hoofdpersoon zijn of haar eigen muzikale thema heeft, is een van de bekendste en best verkopende aller tijden.
Een geheimzinnige man (Charles Bronson) komt aan per trein. Hij praat weinig, hij speelt meer op een mondharmonica. Hij heeft op het station afgesproken met Frank. Frank komt echter niet: hij heeft drie handlangers gestuurd die niet veel goeds van plan zijn. De reiziger schiet de drie mannen dood. Hij heeft nu meteen een paard tot zijn beschikking.
De Ierse weduwnaar Brett McBain (Frank Wolff) verwacht een zonnige toekomst. McBain woont met zijn kinderen op de boerderij Sweetwater, waarvan hij hoopt dat hij spoedig veel geld waard zal zijn. Een nieuwe spoorlijn zal namelijk onvermijdelijk over Sweetwater worden gelegd, omdat daar een waterbron is. McBain is onlangs in New Orleans hertrouwd, zijn nieuwe vrouw Jill wordt verwacht en hij is nu bezig met de voorbereiding van het feest. De eerste gast is echter niet uitgenodigd: het is Frank (Henry Fonda), die samen met zijn bende, de vader en kinderen vermoordt.
Jill (Claudia Cardinale) komt aan met de trein en vindt een koetsier om haar naar de boerderij van McBain te brengen. De koetsier onderbreekt de reis bij een herberg. Hier ontmoet Jill de gentleman-bandiet Cheyenne (Jason Robards), die net uit de gevangenis is ontsnapt, en de man met de mondharmonica. “Harmonica”, zoals Cheyenne hem noemt, maakt een opmerking over de leren jas die Cheyenne draagt. Hij vertelt dat hij op het station drie doodgeschoten mannen heeft gezien die ook zulke jassen droegen (in werkelijkheid droegen maar twee van de mannen zo"n jas). Cheyenne gelooft dat niet, want alleen hij en zijn mannen dragen zulke jassen.
Bij aankomst op de boerderij wordt Jill met de vreselijke werkelijkheid geconfronteerd. De bruiloftsgasten – die begrafenisgasten zijn geworden – vinden een stukje van een leren jas, een bewijs dat Cheyenne achter de moord zit. Jill weet dat Cheyenne een alibi heeft. De boerderij is nu van haar en ze besluit er te blijven wonen.
"s Nachts gaat Harmonica naar Wobbles (Marco Zuanelli), de baas van de plaatselijke wasserij. Wobbles zou de afspraak op het station tussen Harmonica en Frank regelen en Harmonica is boos omdat de afspraak is mislukt. Harmonica weet wel waarom Frank er niet was: hij was bij McBain. Dat spoor van Cheyennes jas was vervalst.
De volgende dag komt Cheyenne bij Jill op bezoek. Hij is geen lieverdje maar het is toch niet zijn stijl om een vredig gezin uit te moorden. Hij is dan ook boos omdat hem de moord in de schoenen wordt geschoven. Hij vermoedt dat Jill ook op de dodenlijst staat en hij vertrekt met de bedoeling de zaak in de gaten te houden.
Intussen is Frank bij zijn opdrachtgever, de invalide spoorwegmagnaat Mr Morton (Gabriele Ferzetti), die zijn kantoor in een trein heeft en die de spoorlijn tot aan Californië wil uitbreiden. Morton had Frank opdracht gegeven ervoor te zorgen dat de spoorlijn via Sweetwater kon lopen, maar hij had niet bedoeld dat het gezin uitgemoord zou worden. Bovendien heeft het geen zin gehad, want er is nog een weduwe McBain. Frank zegt dat dat probleem snel opgelost zal zijn en stuurt een paar mannen naar Sweetwater.
Na het vertrek van Cheyenne komt Harmonica bij Jill op bezoek. Ook hij vertrouwt de zaak niet, en hij heeft gelijk, want er verschijnen ineens twee mannen van Frank. Harmonica schiet ze van hun paard af. Cheyenne ziet het van een afstand gebeuren en concludeert dat die zonderlinge muzikant ook een uitstekende schutter is.
Jill gaat naar Wobbles, kennelijk gestuurd door Harmonica. Ze zegt dat ze een boodschap voor Frank heeft. Wobbles beweert dat hij Frank niet kent, maar als Jill vertrokken is, gaat hij direct naar de trein van Mr Morton. Harmonica en Cheyenne volgen hem. Frank is woedend als hij Wobbles ziet verschijnen, want het risico is groot dat hij door iemand gevolgd is. Dat klopt, want spoedig ontdekt Frank Harmonica bij de trein. Hij neemt Harmonica gevangen en bestraft de onvoorzichtige Wobbles met zijn revolver.
Het is voor het eerst in de film dat Harmonica Frank ziet, maar ze hebben elkaar eerder ontmoet. Harmonica kan zich dat nog goed herinneren, maar Frank herkent Harmonica niet. Hij vraagt Harmonica wie hij is, maar als antwoord noemt Harmonica namen van mannen die door Frank vermoord zijn, en dat zijn er niet weinig. Frank verneemt van zijn mannen dat de aanslag op Jill mislukt is. Harmonica maakt een sarcastische opmerking over het sterftecijfer van Franks vrienden. Frank besluit het karwei zelf te gaan opknappen. Terwijl hij vertrekt merkt Harmonica op dat dat voor Frank niet zo moeilijk kan zijn. Intussen heeft nog geen van de schurken ontdekt dat Cheyenne ook bij de trein is. Hij schakelt de resterende mannen van Frank uit en bevrijdt Harmonica.
Bij Jill wordt een grote hoeveelheid bouwmaterialen afgeleverd. Harmonica heeft papieren gevonden waaruit blijkt dat McBain had voorzien dat de spoorlijn ooit over zijn grond zou komen en dat er een station moet worden gebouwd. Er wordt met de bouw begonnen.
De relatie tussen Frank en Mr Morton is flink verslechterd. Morton wil niet dat er nog gemoord wordt en zegt dat het beter is Jills land te kopen. Frank stelt Jill dan ook voor haar boerderij Sweetwater te verkopen op een veiling. De veiling wil echter niet vlotten – de kopers worden door Frank geïntimideerd. Dan biedt Harmonica ineens 5000 dollar – de prijs die op het hoofd van Cheyenne staat. Cheyenne wordt naar de gevangenis gebracht. Twee van zijn mannen volgen hem om hem weer te bevrijden. Harmonica geeft de boerderij terug aan Jill.
Intussen betaalt Mr Morton een aantal mannen van Frank om Frank te elimineren. Ze gaan naar de stad waar de veiling net afgelopen is. Frank ontsnapt echter aan de aanslag want de mannen worden door Harmonica uitgeschakeld. Frank gaat woedend naar de trein van Mr Morton. Hij ziet dat al zijn resterende mannen dood zijn, kennelijk het werk van Cheyenne. Mr Morton zelf leeft nog en ligt hulpeloos op de grond. Frank vindt het niet nodig er een kogel aan te verspillen.
De aanleg van de spoorlijn is gevorderd tot bij de boerderij van Jill. Harmonica en Cheyenne helpen bij de bouw van het station. Dan verschijnt Frank, zoals Harmonica had verwacht. Het komt tot een duel tussen Frank en Harmonica. Harmonica herinnert zich weer de eerste keer dat hij Frank ontmoette. Hij was nog een kind en Frank heeft Harmonica"s broer vermoord terwijl de kleine Harmonica op een mondharmonica moest spelen. Frank verliest het duel en voordat hij sterft drukt Harmonica hem het instrument in de mond. Eindelijk begrijpt Frank wie zijn tegenstander is.
Nu zijn broer gewroken is vertrekt Harmonica. Jill biecht tegen Cheyenne op dat ze hoopt dat de geheimzinnige held nog eens terugkomt. Cheyenne waarschuwt haar niet te veel om te gaan met mannen als hij en Harmonica: "Ze hebben iets met de dood." Cheyenne en Harmonica verlaten Sweetwater, maar Cheyenne bezwijkt spoedig aan een schotwond, die hij had opgelopen in het vuurgevecht met Morton en Franks mannen. Harmonica vertrekt met het lichaam van Cheyenne om hem te begraven. Ondertussen komt er een trein aan in Sweetwater met een grote groep mannen die aan het spoor en het station werken. Jill komt de hardwerkende mannen verfrissend water brengen.
Hiermee wordt de nieuwe spoorlijn voltooid en eindigt het Oude Westen en begint het Nieuwe Westen...
2018-10-28 22:26:51
Rebel Without a Cause
is een Amerikaanse romantische dramafilm uit 1955 onder regie van Nicholas Ray. Hoofdrolspelers Natalie Wood en Sal Mineo evenals Ray zelf (voor zijn scenario) werden hiervoor alle drie genomineerd voor een Academy Award. Daarnaast werden hoofdrolspeler James Dean en de film zelf allebei genomineerd voor een BAFTA Award. Dean maakte de waardering voor de film zelf niet meer mee. Hij verongelukte een maand voor de Amerikaanse première.
Rebel Without a Cause werd in 1990 opgenomen in het National Film Registry.
Tiener Jim Stark probeert moeizaam om alle obstakels van het volwassen worden te overwinnen. Dit doet hij in gezelschap van zijn populaire buurmeisje Judy en de enigszins verknipte Plato Crawford. Hij schopt tegen de regels van zijn ouders, vecht met leeftijdsgenoten en wordt door een bende uitgedaagd tot een levensgevaarlijk spel. Hij gaat erop in om niet voor lafaard aangezien te worden.
James Dean: Jim Stark
Natalie Wood: Judy
Sal Mineo: Plato Crawford
Jim Backus: Frank Stark
Ann Doran: Mevrouw Stark
Corey Allen: Buzz Gunderson
William Hopper: Judy"s vader
Rochelle Hudson: Judy"s moeder
Edward Platt: Ray Fremick
Nick Adams: Chick
Dennis Hopper: Goon
Jack Grinnage: Moose
Beverly Long: Helen
Steffi Sidney: Mil
Jack Simmons: Cookie
John Righetti: The Big Rig
is een Amerikaanse romantische dramafilm uit 1955 onder regie van Nicholas Ray. Hoofdrolspelers Natalie Wood en Sal Mineo evenals Ray zelf (voor zijn scenario) werden hiervoor alle drie genomineerd voor een Academy Award. Daarnaast werden hoofdrolspeler James Dean en de film zelf allebei genomineerd voor een BAFTA Award. Dean maakte de waardering voor de film zelf niet meer mee. Hij verongelukte een maand voor de Amerikaanse première.
Rebel Without a Cause werd in 1990 opgenomen in het National Film Registry.
Tiener Jim Stark probeert moeizaam om alle obstakels van het volwassen worden te overwinnen. Dit doet hij in gezelschap van zijn populaire buurmeisje Judy en de enigszins verknipte Plato Crawford. Hij schopt tegen de regels van zijn ouders, vecht met leeftijdsgenoten en wordt door een bende uitgedaagd tot een levensgevaarlijk spel. Hij gaat erop in om niet voor lafaard aangezien te worden.
James Dean: Jim Stark
Natalie Wood: Judy
Sal Mineo: Plato Crawford
Jim Backus: Frank Stark
Ann Doran: Mevrouw Stark
Corey Allen: Buzz Gunderson
William Hopper: Judy"s vader
Rochelle Hudson: Judy"s moeder
Edward Platt: Ray Fremick
Nick Adams: Chick
Dennis Hopper: Goon
Jack Grinnage: Moose
Beverly Long: Helen
Steffi Sidney: Mil
Jack Simmons: Cookie
John Righetti: The Big Rig
2018-10-28 22:26:51
Saturday Night Fever
is een Amerikaanse muziekfilm uit 1977, geregisseerd door John Badham. De film vertelt het verhaal van Tony Manero, gespeeld door John Travolta, een probleemjongere uit Brooklyn die om zijn problemen te vergeten, de plaatselijke discotheek induikt, waar hij zich ontpopt tot de koning van de dansvloer.
Tony Manero is een medewerker in een verfwinkel in Brooklyn, New York, die alles zou doen om aan zijn uitzichtloze leven te ontsnappen. Deze ontsnapping vindt hij in de plaatselijke discotheek, waar hij, gehuld in een wit pak, de koning is van de dansvloer. In deze discotheek ontmoet hij Stephanie, en ze besluiten samen te dansen in een danswedstrijd. Stephanie droomt ervan om te ontsnappen uit Brooklyn naar een leven aan de andere kant van de rivier, in het glamoureuze Manhattan. Ook Tony begint deze verlangens te koesteren.
is een Amerikaanse muziekfilm uit 1977, geregisseerd door John Badham. De film vertelt het verhaal van Tony Manero, gespeeld door John Travolta, een probleemjongere uit Brooklyn die om zijn problemen te vergeten, de plaatselijke discotheek induikt, waar hij zich ontpopt tot de koning van de dansvloer.
Tony Manero is een medewerker in een verfwinkel in Brooklyn, New York, die alles zou doen om aan zijn uitzichtloze leven te ontsnappen. Deze ontsnapping vindt hij in de plaatselijke discotheek, waar hij, gehuld in een wit pak, de koning is van de dansvloer. In deze discotheek ontmoet hij Stephanie, en ze besluiten samen te dansen in een danswedstrijd. Stephanie droomt ervan om te ontsnappen uit Brooklyn naar een leven aan de andere kant van de rivier, in het glamoureuze Manhattan. Ook Tony begint deze verlangens te koesteren.
2018-12-19 20:18:33
Annie (1982)
Annie is een muziekfilm van Columbia Pictures uit 1982 onder regie van John Huston. Het verhaal is gebaseerd op de stripboekenreeks Little Orphan Annie uit de jaren 20, waarvan in 1977 een musical werd gemaakt die Thomas Meehan weer tot boek verwerkte. De film werd genomineerd voor de Academy Awards voor beste muziek en beste art-directie. Titelrolspeelster Aileen Quinn "won" enerzijds de Razzie Award voor slechtste bijrolspeelster, maar werd anderzijds ook genomineerd voor zowel de Golden Globe voor beste actrice als die voor beste nieuwe filmster.
Verhaal
De elfjarige Annie (Aileen Quinn) woont in een weeshuis dat wordt geleid door de zelfzuchtige en alcoholistische Miss Hanigan (Carol Burnett). Op een avond zit Annie een beetje te dromen over haar ouders. Ze heeft ze elf jaar niet gezien, maar weet zeker dat ze nog in leven zijn. De volgende dag ziet Annie een hond op straat lopen die gepest wordt door een paar jongens. Annie neemt het dier mee naar het weeshuis en wil ervoor gaan zorgen. Daar is Miss Hannigan het niet mee eens. Zij overweegt de hond naar de worstenfabriek te brengen.
Op dat moment komt Grace Farrel (Ann Reinking) binnen, de privésecretaresse van de miljardair Oliver Warbucks (Albert Finney) die een wees wil adopteren. De keuze voor een proefweek valt op Annie en hond Sandy gaat mee. Aanvankelijk heeft Warbucks niets met haar op: hij wilde eigenlijk een jongen uitnodigen. Miss Farrell prijst Annie echter zo aan dat Warbucks schoorvoetend akkoord gaat. Annie steelt de daaropvolgende week het hart van de serieuze zakenman en gaat op bezoek bij president Franklin Delano Roosevelt. Miss Hannigan is woedend. Zij wil het geld van Warbucks. Ze vindt kinderen vervelend en kan het niet verkroppen dat juist Annie zo"n geluk heeft.
Na een week verlangt Annie toch erg naar haar echte ouders, dus gaat ze samen met Warbucks en Farrel naar de radio. Ze delen mee dat Annies ouders haar de volgende dag kunnen halen bij het landhuis van de miljardair. Alleen komt half New York opdagen omdat de ouders er 50.000 dollar voor de opvoeding bij krijgen. Miss Hannigan is ook van de partij. Haar broer Rooster (Tim Curry) en zijn vriendin doen zich voor Annies ouders. Miss Hannigan leverde ze alle informatie over Annie én had de andere helft van Annies medaillon achtergehouden, waarvan Annie dacht dat haar moeder dat had. Rooster wordt geloofd en krijgt Annie en het geld mee.
Annie ontsnapt en verscheurt de cheque. Rooster ontsteekt in woede en wil haar vermoorden. Dit gaat Miss Hanigan te ver. Ze probeert haar broer tegen te houden, maar hij is buiten zichzelf van woede. Hij slaat Miss Hanigan neer en probeert Annie van grote hoogte dood te laten vallen. Op het laatste moment wordt Annie gered door Punjab (Geoffrey Holder), de mystieke Indiase butler van Warbucks.
Rolverdeling
Annie - Aileen Quinn
Miss Hannigan - Carol Burnett
Oliver Warbucks - Albert Finney
Grace Farrel - Ann Reinking
Rooster Hannigan - Tim Curry
Lily St. Regis - Bernadette Peters
Punjab - Geoffrey Holder
Annie is een muziekfilm van Columbia Pictures uit 1982 onder regie van John Huston. Het verhaal is gebaseerd op de stripboekenreeks Little Orphan Annie uit de jaren 20, waarvan in 1977 een musical werd gemaakt die Thomas Meehan weer tot boek verwerkte. De film werd genomineerd voor de Academy Awards voor beste muziek en beste art-directie. Titelrolspeelster Aileen Quinn "won" enerzijds de Razzie Award voor slechtste bijrolspeelster, maar werd anderzijds ook genomineerd voor zowel de Golden Globe voor beste actrice als die voor beste nieuwe filmster.
Verhaal
De elfjarige Annie (Aileen Quinn) woont in een weeshuis dat wordt geleid door de zelfzuchtige en alcoholistische Miss Hanigan (Carol Burnett). Op een avond zit Annie een beetje te dromen over haar ouders. Ze heeft ze elf jaar niet gezien, maar weet zeker dat ze nog in leven zijn. De volgende dag ziet Annie een hond op straat lopen die gepest wordt door een paar jongens. Annie neemt het dier mee naar het weeshuis en wil ervoor gaan zorgen. Daar is Miss Hannigan het niet mee eens. Zij overweegt de hond naar de worstenfabriek te brengen.
Op dat moment komt Grace Farrel (Ann Reinking) binnen, de privésecretaresse van de miljardair Oliver Warbucks (Albert Finney) die een wees wil adopteren. De keuze voor een proefweek valt op Annie en hond Sandy gaat mee. Aanvankelijk heeft Warbucks niets met haar op: hij wilde eigenlijk een jongen uitnodigen. Miss Farrell prijst Annie echter zo aan dat Warbucks schoorvoetend akkoord gaat. Annie steelt de daaropvolgende week het hart van de serieuze zakenman en gaat op bezoek bij president Franklin Delano Roosevelt. Miss Hannigan is woedend. Zij wil het geld van Warbucks. Ze vindt kinderen vervelend en kan het niet verkroppen dat juist Annie zo"n geluk heeft.
Na een week verlangt Annie toch erg naar haar echte ouders, dus gaat ze samen met Warbucks en Farrel naar de radio. Ze delen mee dat Annies ouders haar de volgende dag kunnen halen bij het landhuis van de miljardair. Alleen komt half New York opdagen omdat de ouders er 50.000 dollar voor de opvoeding bij krijgen. Miss Hannigan is ook van de partij. Haar broer Rooster (Tim Curry) en zijn vriendin doen zich voor Annies ouders. Miss Hannigan leverde ze alle informatie over Annie én had de andere helft van Annies medaillon achtergehouden, waarvan Annie dacht dat haar moeder dat had. Rooster wordt geloofd en krijgt Annie en het geld mee.
Annie ontsnapt en verscheurt de cheque. Rooster ontsteekt in woede en wil haar vermoorden. Dit gaat Miss Hanigan te ver. Ze probeert haar broer tegen te houden, maar hij is buiten zichzelf van woede. Hij slaat Miss Hanigan neer en probeert Annie van grote hoogte dood te laten vallen. Op het laatste moment wordt Annie gered door Punjab (Geoffrey Holder), de mystieke Indiase butler van Warbucks.
Rolverdeling
Annie - Aileen Quinn
Miss Hannigan - Carol Burnett
Oliver Warbucks - Albert Finney
Grace Farrel - Ann Reinking
Rooster Hannigan - Tim Curry
Lily St. Regis - Bernadette Peters
Punjab - Geoffrey Holder
2018-12-19 20:18:33
Betrayed (1954)
Betrayed is een Amerikaanse film uit 1954 die zich afspeelt in Nederland. De productiemaatschappij was Metro-Goldwyn-Mayer en de regisseur Gottfried Reinhardt. De film werd gespeeld door verschillende bekende acteurs zoals Clark Gable, Lana Turner, Victor Mature en Wilfrid Hyde-White.
De film speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het Nederlandse verzet. Pieter Deventer (Gable), een goede vaderlander, moet de van spionage verdachte Carla van Oven (Turner) in de gaten houden. Zij ontmoeten de flamboyante verzetsman "De Sjaal". Eén van hen is een verrader.
De film is deels opgenomen op Vliegveld Ypenburg in Rijswijk, Delft, in Diergaarde Blijdorp in Rotterdam, hotel De Kroon in Sittard en het stadhuis van Maastricht. De recensies waren niet erg positief. Dit was de laatste film die Clark Gable maakte bij MGM.
Clark Gable
Kolonel Pieter Deventer
Lana Turner
Carla Van Oven/Miss Fran Sailors
Victor Mature
"The Scarf"
Louis Calhern
Generaal Ten Eyck
O.E. Hasse
Kolonel Helmuth Dietrich
Wilfrid Hyde-White
Generaal Charles Larraby
Ian Carmichael
Kapitein Jackie Lawson
Niall MacGinnis
Blackie
Betrayed is een Amerikaanse film uit 1954 die zich afspeelt in Nederland. De productiemaatschappij was Metro-Goldwyn-Mayer en de regisseur Gottfried Reinhardt. De film werd gespeeld door verschillende bekende acteurs zoals Clark Gable, Lana Turner, Victor Mature en Wilfrid Hyde-White.
De film speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het Nederlandse verzet. Pieter Deventer (Gable), een goede vaderlander, moet de van spionage verdachte Carla van Oven (Turner) in de gaten houden. Zij ontmoeten de flamboyante verzetsman "De Sjaal". Eén van hen is een verrader.
De film is deels opgenomen op Vliegveld Ypenburg in Rijswijk, Delft, in Diergaarde Blijdorp in Rotterdam, hotel De Kroon in Sittard en het stadhuis van Maastricht. De recensies waren niet erg positief. Dit was de laatste film die Clark Gable maakte bij MGM.
Clark Gable
Kolonel Pieter Deventer
Lana Turner
Carla Van Oven/Miss Fran Sailors
Victor Mature
"The Scarf"
Louis Calhern
Generaal Ten Eyck
O.E. Hasse
Kolonel Helmuth Dietrich
Wilfrid Hyde-White
Generaal Charles Larraby
Ian Carmichael
Kapitein Jackie Lawson
Niall MacGinnis
Blackie
2018-12-19 20:18:33
Bonnie and Clyde
is een misdaadfilm uit 1967 van regisseur Arthur Penn met in de hoofdrollen Warren Beatty en Faye Dunaway.
Het scenario van de film is gebaseerd op de laatste jaren van het beruchte misdadigersduo uit de jaren dertig van de vorige eeuw Bonnie Parker en Clyde Barrow.
Bonnie and Clyde was een voor zijn tijd revolutionaire film, die het gangstergenre voorgoed herschreef. De cinematografische stijl en rauwe montage van de film leidden zowel tot een commercieel als esthetisch succes. De film, die zich duidelijk liet inspireren door de Nouvelle Vague, wordt dan ook vaak beschouwd als het begin van het New Hollywood-tijdperk. Andere filmmakers werden gestimuleerd om meer seks en geweld in hun films te stoppen.
De film won twee Oscars en werd genomineerd voor zeven. De film lanceerde ook de carrière van acteur Gene Hackman, die de rol van Clydes broer vertolkt. De film werd in 1992 geselecteerd voor conservatie door de National Film Registry van de Library of Congress.
Verhaal
.
Amerika is in het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw in de greep van de Grote Depressie. Miljoenen zijn werkloos en de armoede is groot. Het is ook de tijd dat grote gangsters als Dillinger en Al Capone het land lijken te regeren. Aankomend gangster Clyde Barrow is nog niet zover. Hij is een kleine crimineel die de serveerster Bonnie Parker inpalmt met zijn machogedrag. Samen beginnen ze winkels en benzinestations te overvallen. Het is allemaal nogal amateuristisch en weinig lucratief. Als de bende wordt uitgebreid met Buck Barrow, de broer van Clyde, en de wat verwarde C.W. Moss, een voormalige pompbediende, worden de overvallen gewelddadiger en professioneler. Ook de vrouw van Buck, Blanche, wordt meegezogen in de spiraal van geweld en moord. De bende overvalt al snel banken en schiet gericht op kassiers, voorbijgangers en bankmanagers. Ze worden achtervolgd door de wet, maar de bende lijkt onaantastbaar. Ze nemen Texas Ranger Frank Hamer gevangen, vernederen hem en nemen foto"s van het gebeuren die worden verspreid onder de pers. Niet lang daarna slaat de politie terug en overvalt de bende in hun slaap. Buck wordt dodelijk gewond en Blanche wordt gevangengenomen. Bonnie, Clyde en C.W. weten te ontkomen. Hamer weet uiteindelijk de drie bandieten te lokaliseren in het huis van de vader van C.W. De Texas Ranger bereidt snel een hinderlaag voor met de hulp van de vader van C.W., Ivan Moss. Ivan ziet Bonnie en Clyde als duivels die van zijn zoon een crimineel hebben gemaakt. Moss gaat met zijn auto langs de kant van de weg staan en laat een band leeglopen. Ondertussen heeft de politie zich verborgen in de bosjes. Als Bonnie en Clyde komen aanrijden, herkennen ze Ivan als de vader van C.W. en stoppen om de man te helpen. Op dat moment opent de politie het vuur en het duo wordt doorzeefd met kogels.
Rolverdeling
Warren Beatty: Clyde Barrow
Faye Dunaway: Bonnie Parker
Gene Hackman: Buck Barrow
Michael J. Pollard: C.W. Moss
Estelle Parsons: Blanche
Dub Taylor: Ivan Moss
Denver Pyle: Frank Hamer
Gene Wilder: Eugene Grizzard
Evans Evans: Velma Davis
Mabel Cavitt: Mevrouw Parker
is een misdaadfilm uit 1967 van regisseur Arthur Penn met in de hoofdrollen Warren Beatty en Faye Dunaway.
Het scenario van de film is gebaseerd op de laatste jaren van het beruchte misdadigersduo uit de jaren dertig van de vorige eeuw Bonnie Parker en Clyde Barrow.
Bonnie and Clyde was een voor zijn tijd revolutionaire film, die het gangstergenre voorgoed herschreef. De cinematografische stijl en rauwe montage van de film leidden zowel tot een commercieel als esthetisch succes. De film, die zich duidelijk liet inspireren door de Nouvelle Vague, wordt dan ook vaak beschouwd als het begin van het New Hollywood-tijdperk. Andere filmmakers werden gestimuleerd om meer seks en geweld in hun films te stoppen.
De film won twee Oscars en werd genomineerd voor zeven. De film lanceerde ook de carrière van acteur Gene Hackman, die de rol van Clydes broer vertolkt. De film werd in 1992 geselecteerd voor conservatie door de National Film Registry van de Library of Congress.
Verhaal
.
Amerika is in het begin van de jaren dertig van de vorige eeuw in de greep van de Grote Depressie. Miljoenen zijn werkloos en de armoede is groot. Het is ook de tijd dat grote gangsters als Dillinger en Al Capone het land lijken te regeren. Aankomend gangster Clyde Barrow is nog niet zover. Hij is een kleine crimineel die de serveerster Bonnie Parker inpalmt met zijn machogedrag. Samen beginnen ze winkels en benzinestations te overvallen. Het is allemaal nogal amateuristisch en weinig lucratief. Als de bende wordt uitgebreid met Buck Barrow, de broer van Clyde, en de wat verwarde C.W. Moss, een voormalige pompbediende, worden de overvallen gewelddadiger en professioneler. Ook de vrouw van Buck, Blanche, wordt meegezogen in de spiraal van geweld en moord. De bende overvalt al snel banken en schiet gericht op kassiers, voorbijgangers en bankmanagers. Ze worden achtervolgd door de wet, maar de bende lijkt onaantastbaar. Ze nemen Texas Ranger Frank Hamer gevangen, vernederen hem en nemen foto"s van het gebeuren die worden verspreid onder de pers. Niet lang daarna slaat de politie terug en overvalt de bende in hun slaap. Buck wordt dodelijk gewond en Blanche wordt gevangengenomen. Bonnie, Clyde en C.W. weten te ontkomen. Hamer weet uiteindelijk de drie bandieten te lokaliseren in het huis van de vader van C.W. De Texas Ranger bereidt snel een hinderlaag voor met de hulp van de vader van C.W., Ivan Moss. Ivan ziet Bonnie en Clyde als duivels die van zijn zoon een crimineel hebben gemaakt. Moss gaat met zijn auto langs de kant van de weg staan en laat een band leeglopen. Ondertussen heeft de politie zich verborgen in de bosjes. Als Bonnie en Clyde komen aanrijden, herkennen ze Ivan als de vader van C.W. en stoppen om de man te helpen. Op dat moment opent de politie het vuur en het duo wordt doorzeefd met kogels.
Rolverdeling
Warren Beatty: Clyde Barrow
Faye Dunaway: Bonnie Parker
Gene Hackman: Buck Barrow
Michael J. Pollard: C.W. Moss
Estelle Parsons: Blanche
Dub Taylor: Ivan Moss
Denver Pyle: Frank Hamer
Gene Wilder: Eugene Grizzard
Evans Evans: Velma Davis
Mabel Cavitt: Mevrouw Parker
2018-12-19 20:18:33
Home Alone
Home Alone is een Amerikaanse komische film uit 1990 van Chris Columbus. Het is geschreven en geproduceerd door John Hughes, die al meerdere successen had geboekt met jeugdfilms. De muziek werd gemaakt door John Williams die er een Oscarnominatie voor kreeg.
Het grootste gedeelte van de film werd opgenomen in de voorsteden van Chicago, zoals Winnetka en Wilmette in Illinois.
Home Alone is nog steeds een populaire kerstfilm. Dat blijkt uit het feit dat de film nog elk jaar met Kerstmis op de televisie komt. In België werd hij zelfs tot beste kerstfilm verkozen in 2008.
Verhaal
Met Kerst vertrekt de familie McCallister samen met een oom en tante en hun kinderen voor een paar dagen naar Parijs. Oom en tante overnachten met hun kinderen bij de McCallisters en het hele huis is vol, terwijl iedereen koortsachtig aan het inpakken is. In de drukte is iedereen kortaangebonden en Kevins oudere broer Buzz plaagt hem. Als Kevin boos wordt en zijn zelfbeheersing verliest, wordt hij voor straf naar boven gestuurd. De volgende ochtend vertrekt de familie laat, ze hebben zich verslapen en ze hebben dan haast en vergeten in alle drukte Kevin.
Onderweg komen ze erachter dat ze Kevin vergeten zijn. In paniek proberen ze een vlucht terug naar huis te regelen, maar dat gaat niet rond de Kerstdagen. Kevin ontwaakt later die ochtend in een leeg huis en merkt dat hij helemaal alleen is. En geen volwassenen betekent... geen regels.
Kevin beleeft de kerst van zijn leven. Hij kan alles doen zonder dat zijn ouders het verbieden of hem vroeg naar bed sturen. Hij hoeft het getreiter van Buzz niet meer te verduren en kan zelfs ongehinderd diens kamer doorzoeken. Kevin stopt zich vol met zoetigheid en kijkt televisie zo lang hij maar wil. Hij sluit vriendschap met Marley, een oude straatwerker waarvan iedereen beweert dat hij een moordenaar is, maar die in werkelijkheid verzuurd is door een ruzie met zijn oudste zoon.
Ondertussen hebben twee inbrekers, Harry en Marv, de huizen in de straat o.a van de familie McCallister en de familie Mevissen goed in zicht. Kevin realiseert zich dat hij het huis moet verdedigen. Aanvankelijk weet hij hen met trucs ervan te overtuigen dat er volwassenen thuis zijn, maar de inbrekers komen er toch achter dat Kevin "home alone" is. De derde avond besluiten ze hun slag te slaan. Er is immers alleen een achtjarig jongetje thuis... dat moet geen probleem zijn.
Kevin heeft echter overal in huis boobytraps gezet. De inbrekers vorderen maar moeizaam en iedere meter die ze winnen moeten ze bekopen met blauwe plekken of een verschroeide haardos. Kevin waarschuwt de politie, maar voordat die arriveert wordt hij gegrepen door Harry en Marv, die wraak willen nemen. Wanneer Harry op het punt staat "die kleine vingertjes stuk voor stuk af te bijten", worden hij en Marv onverwachts buiten westen geslagen door Marley. De politie vindt de bewusteloze boeven, en rekent ze in.
De volgende dag komt Kevins familie terug en beseft Kevin dat hij ze vreselijk heeft gemist. Die avond ziet hij vanuit zijn raam dat Marley het goed heeft gemaakt met zijn zoon en een glimlach siert zijn gezicht, tot de woedende stem van zijn broer Buzz klinkt: "Kevin, wat heb je in mijn kamer gedaan?!!"
Home Alone is een Amerikaanse komische film uit 1990 van Chris Columbus. Het is geschreven en geproduceerd door John Hughes, die al meerdere successen had geboekt met jeugdfilms. De muziek werd gemaakt door John Williams die er een Oscarnominatie voor kreeg.
Het grootste gedeelte van de film werd opgenomen in de voorsteden van Chicago, zoals Winnetka en Wilmette in Illinois.
Home Alone is nog steeds een populaire kerstfilm. Dat blijkt uit het feit dat de film nog elk jaar met Kerstmis op de televisie komt. In België werd hij zelfs tot beste kerstfilm verkozen in 2008.
Verhaal
Met Kerst vertrekt de familie McCallister samen met een oom en tante en hun kinderen voor een paar dagen naar Parijs. Oom en tante overnachten met hun kinderen bij de McCallisters en het hele huis is vol, terwijl iedereen koortsachtig aan het inpakken is. In de drukte is iedereen kortaangebonden en Kevins oudere broer Buzz plaagt hem. Als Kevin boos wordt en zijn zelfbeheersing verliest, wordt hij voor straf naar boven gestuurd. De volgende ochtend vertrekt de familie laat, ze hebben zich verslapen en ze hebben dan haast en vergeten in alle drukte Kevin.
Onderweg komen ze erachter dat ze Kevin vergeten zijn. In paniek proberen ze een vlucht terug naar huis te regelen, maar dat gaat niet rond de Kerstdagen. Kevin ontwaakt later die ochtend in een leeg huis en merkt dat hij helemaal alleen is. En geen volwassenen betekent... geen regels.
Kevin beleeft de kerst van zijn leven. Hij kan alles doen zonder dat zijn ouders het verbieden of hem vroeg naar bed sturen. Hij hoeft het getreiter van Buzz niet meer te verduren en kan zelfs ongehinderd diens kamer doorzoeken. Kevin stopt zich vol met zoetigheid en kijkt televisie zo lang hij maar wil. Hij sluit vriendschap met Marley, een oude straatwerker waarvan iedereen beweert dat hij een moordenaar is, maar die in werkelijkheid verzuurd is door een ruzie met zijn oudste zoon.
Ondertussen hebben twee inbrekers, Harry en Marv, de huizen in de straat o.a van de familie McCallister en de familie Mevissen goed in zicht. Kevin realiseert zich dat hij het huis moet verdedigen. Aanvankelijk weet hij hen met trucs ervan te overtuigen dat er volwassenen thuis zijn, maar de inbrekers komen er toch achter dat Kevin "home alone" is. De derde avond besluiten ze hun slag te slaan. Er is immers alleen een achtjarig jongetje thuis... dat moet geen probleem zijn.
Kevin heeft echter overal in huis boobytraps gezet. De inbrekers vorderen maar moeizaam en iedere meter die ze winnen moeten ze bekopen met blauwe plekken of een verschroeide haardos. Kevin waarschuwt de politie, maar voordat die arriveert wordt hij gegrepen door Harry en Marv, die wraak willen nemen. Wanneer Harry op het punt staat "die kleine vingertjes stuk voor stuk af te bijten", worden hij en Marv onverwachts buiten westen geslagen door Marley. De politie vindt de bewusteloze boeven, en rekent ze in.
De volgende dag komt Kevins familie terug en beseft Kevin dat hij ze vreselijk heeft gemist. Die avond ziet hij vanuit zijn raam dat Marley het goed heeft gemaakt met zijn zoon en een glimlach siert zijn gezicht, tot de woedende stem van zijn broer Buzz klinkt: "Kevin, wat heb je in mijn kamer gedaan?!!"
2019-01-05 22:19:32
De kleine blonde dood is een Nederlandse film uit 1993 van Jean van de Velde met in de hoofdrollen Anthonie Kamerling en Olivier Tuinier.
Het scenario van Jean van de Velde en Rob Houwer is gebaseerd op het gelijknamige boek van Boudewijn Büch uit 1985. De film was een succes in de bioscopen. Er kwamen 358.383 bezoekers in de bioscoop en de film bracht 1.935.929 euro op.[1] De kleine blonde dood won in 1993 een Gouden Kalf voor beste lange speelfilm en hoofdrolspeler Antonie Kamerling werd genomineerd voor een Gouden Kalf als beste acteur.
Verhaal
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.
Valentijn is dichter. Zijn slechte jeugdervaringen veroorzaakt door zijn tirannieke vader hebben hem onverschillig en egoïstisch gemaakt. Hij leidt een heftig en wild leven waarbij hij maling aan de wereld heeft. Op een nacht heeft hij in een telefooncel seks met Mieke, zijn kleuterjuf van vroeger. Het is een "one night stand" met grote gevolgen, Mieke raakt zwanger. Tot ongeloof en verrassing van Valentijn, besluit ze het kind, dat ze Mickey noemt, te houden.
Voor Valentijn verandert er aanvankelijk niets. Hij blijft egoïstisch en gaat door met zijn oude leven. Zijn zoontje bezoekt hij alleen als het jochie jarig is. Dan ziet Valentijn dat Mieke Mickey slaat. Voor Valentijn is het alsof de wereld vergaat. Hij neemt zijn kind mee naar huis en probeert een goede vader te zijn. Gevolg is wel dat hij zijn levenswijze moet aanpassen aan Mickey.
Maar Mieke ziet Mickey nog altijd als haar kind. Ze wil hem terug maar Valentijn is vastbesloten om zijn zoon uit de handen van zijn voormalige vriendin te houden. Mieke spant een rechtszaak aan en de juridische strijd om Mickey begint. Allebei doen er ze alles aan om Mickey te houden, waarbij Valentijn hoop heeft dat hij het sterkst staat om zijn zoon te kunnen houden. De band tussen Valentijn en Mickey wordt namelijk steeds sterker. Op een dag wil Mieke haar zoontje mee naar huis nemen om er een gezellig dagje van te maken. Geheel onverwacht valt Mickey echter van de trap, waarna hij in het ziekenhuis belandt. Als blijkt dat Mickey in een coma is geraakt, besluit Valentijn hem uit zijn lijden te verlossen.
Het scenario van Jean van de Velde en Rob Houwer is gebaseerd op het gelijknamige boek van Boudewijn Büch uit 1985. De film was een succes in de bioscopen. Er kwamen 358.383 bezoekers in de bioscoop en de film bracht 1.935.929 euro op.[1] De kleine blonde dood won in 1993 een Gouden Kalf voor beste lange speelfilm en hoofdrolspeler Antonie Kamerling werd genomineerd voor een Gouden Kalf als beste acteur.
Verhaal
Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal.
Valentijn is dichter. Zijn slechte jeugdervaringen veroorzaakt door zijn tirannieke vader hebben hem onverschillig en egoïstisch gemaakt. Hij leidt een heftig en wild leven waarbij hij maling aan de wereld heeft. Op een nacht heeft hij in een telefooncel seks met Mieke, zijn kleuterjuf van vroeger. Het is een "one night stand" met grote gevolgen, Mieke raakt zwanger. Tot ongeloof en verrassing van Valentijn, besluit ze het kind, dat ze Mickey noemt, te houden.
Voor Valentijn verandert er aanvankelijk niets. Hij blijft egoïstisch en gaat door met zijn oude leven. Zijn zoontje bezoekt hij alleen als het jochie jarig is. Dan ziet Valentijn dat Mieke Mickey slaat. Voor Valentijn is het alsof de wereld vergaat. Hij neemt zijn kind mee naar huis en probeert een goede vader te zijn. Gevolg is wel dat hij zijn levenswijze moet aanpassen aan Mickey.
Maar Mieke ziet Mickey nog altijd als haar kind. Ze wil hem terug maar Valentijn is vastbesloten om zijn zoon uit de handen van zijn voormalige vriendin te houden. Mieke spant een rechtszaak aan en de juridische strijd om Mickey begint. Allebei doen er ze alles aan om Mickey te houden, waarbij Valentijn hoop heeft dat hij het sterkst staat om zijn zoon te kunnen houden. De band tussen Valentijn en Mickey wordt namelijk steeds sterker. Op een dag wil Mieke haar zoontje mee naar huis nemen om er een gezellig dagje van te maken. Geheel onverwacht valt Mickey echter van de trap, waarna hij in het ziekenhuis belandt. Als blijkt dat Mickey in een coma is geraakt, besluit Valentijn hem uit zijn lijden te verlossen.
2019-01-05 22:19:32
De lift is een Nederlandse horrorfilm uit 1983, geschreven en geregisseerd door Dick Maas.[1] Ook de filmmuziek is van Maas; hij componeerde die op Roland Juno-6- en Roland Jupiter-8-synthesizers. Dit was de eerste Nederlandse speelfilm die werd aangekocht voor een wereldwijde release.[bron?] De betrokken distributeur was Warner Brothers.
Na een etentje in een restaurant, gevestigd op de 15e verdieping van een groot gebouw, gaan enkele bezoekers met de lift naar beneden. Ze stappen lichtelijk beschonken de lift in, en op het moment dat ze op weg naar de begane grond zijn slaat de bliksem in, en de lift valt stil. Er ontstaat niet meteen paniek, maar het blijkt dat de luchtventilatie is uitgeschakeld. Als de lift weer in werking treedt, moeten de mensen met ernstige verstikkingsverschijnselen in het ziekenhuis worden opgenomen.
De hulp van liftmonteur Felix Adelaar wordt ingeroepen, maar hij weet niet wat er aan de hand is. De lift maakt ondertussen meer slachtoffers. Een blinde man valt in de liftschacht zijn dood tegemoet, en een nachtwaker wordt door de lift op brute wijze onthoofd. Tijdens Adelaars werk aan de lift verschijnt journaliste Mieke de Beer, die op de geruchtmakende zaak is afgekomen. Adelaar roept haar hulp in bij zijn onderzoek naar het vreemde gedrag van de lift, en de twee bezoeken daartoe Rising Sun, de firma die de microprocessor van de lift heeft geleverd. Als hij de volgende dag weer op de liftfabriek verschijnt, vertelt een collega hem dat hij Adelaars werk heeft moeten overnemen, en dat een schoonmaker door de lift is gedood. Wanneer Adelaar zijn chef Jongbloed hierover om opheldering vraagt, krijgt hij van de boze Jongbloed te horen dat hij, wegens het op eigen houtje op onderzoek gaan, per direct voor vier weken op ziekteverlof gestuurd wordt. Hierdoor vermoedt hij dat er kwade opzet in het spel is.
Kroon, hoofd van de R&D-afdeling van Rising Sun, heeft Jongbloed overgehaald tot het gezamenlijk uitvoeren van een proef met experimentele biomoleculaire chips, die de lift moesten gaan aansturen. Hiertoe hebben de twee in het diepste geheim een besturingseenheid, voorzien van deze biochips, in de liftschacht geïnstalleerd. De biochips blijken echter zeer instabiel te zijn, en hierdoor vertoont de lift zijn moorddadige gedrag. Jongbloed, in het nauw omdat hij vreest dat hun beider complot vroeg of laat door een van zijn monteurs ontdekt zal worden, laat Kroon in paniek weten dat hij niets meer met diens experimenten te maken wil hebben.
Adelaar breekt "s nachts in in het kantoorgebouw om zelf het geheim van de lift te ontraadselen. Diep verborgen in de liftschacht ontdekt hij de besturingseenheid met de biochips. Woedend hakt hij met een schroevendraaier in op de besturingseenheid. Hierdoor slaat de lift volkomen op hol en verwondt Adelaar. Als hij probeert uit de liftschacht weg te komen ontsnapt hij (dankzij Mieke de Beer) ternauwernood aan de dood. Uiteindelijk komt Kroon binnenwandelen, trekt een pistool, en lost meerdere schoten op de biochips. De laatste stuiptrekking van de lift is hem te grijpen met een liftkabel, en hem op te hangen in de liftschacht. Hiermee eindigt de film.
Productie
De film is gemaakt in 32 draaidagen met een budget van 750.000 gulden. Producent Matthijs van Heijningen hield vooral de hand op de knip. Alles moest goedkoop. Om zo veel mogelijk geld te verdienen tijdens het maken van de film werden bepaalde merken expliciet in beeld gebracht, zoals Sony, Skandia en Drum.
Maas werd tijdens de draaidagen door Van Heijningen ontslagen wegens een oplopend conflict. Van Heijningen kwam op zijn beslissing terug nadat hij inzag dat hij de film niet zonder Maas kon afmaken.
Voor de opnames van De lift was de medewerking van een liftfabrikant onontbeerlijk. Schindler Liften zag de humor van deze film wel in en verleende medewerking door tijdens de draaidagen continu twee liftmonteurs ter beschikking te stellen om de capriolen die met de liften moesten worden uitgehaald te realiseren. De opnames met de liften zijn geschoten in gebouw Kronenstede aan de Laan van Kronenburg in de kantoorwijk Kronenburg te Amstelveen, waar thans een kantoor van Logica is gevestigd. Alle scènes die zich afspelen in de hal voor de liftdeuren zijn op 1 verdieping gedraaid, steeds met aanpassing van wanden en dergelijke. Veel van de scènes, zoals de onthoofding en het gevecht met de lift, zijn achterstevoren opgenomen of met verschillende snelheden om de veiligheid van de acteurs te kunnen waarborgen.
De firma waarvoor Felix Adelaar werkte zou in eerste instantie Delta Liften heten, maar om naamsverwarring met een bestaande firma met deze naam te vermijden, werd deze kort voor het draaien van de film veranderd naar Deta Lifte
Rolverdeling
Hoofdrollen
Huub Stapel - Felix Adelaar
Willeke van Ammelrooy - Mieke de Beer
Josine van Dalsum - Saskia Adelaar
verder op volgorde van achternaam van de acteur
Ab Abspoel - chef Jongbloed
Isabelle Brok - meisje bij lift
Huib Broos - man in lift
Jan Anne Drenth - nachtportier
Manfred de Graaf - makelaar
Ger van Groningen - ober
Johan Hobo - ober
Sydney Kuyer - zoontje Felix en Saskia
Pieter Lutz - man in lift
Matthias Maat - ober
Hans Dagelet - Spiekerman, collega van Felix
Onno Molenkamp - Marius Vink
Peer Mascini - professor
Ad Noyons - Breuker
Emma Onrust - dochtertje Felix en Saskia
Kees Prins - Nachtportier
Piet Römer - Manager Ravestein
Dick Scheffer - gerant
Liz Snoijink - vrouw in lift
Wiske Sterringa - vrouw in lift
Gerard Thoolen - nachtportier
Serge-Henri Valcke - Kraayvanger, psychiater
Siem Vroom - inspecteur
Hans Veerman - Kroon
Cor Witschge - dagportier
Michiel Kerbosch - schoonmaker
Luk van Mello - baas
Mariëlle Sprong - Ravensteijns secretaresse
Na een etentje in een restaurant, gevestigd op de 15e verdieping van een groot gebouw, gaan enkele bezoekers met de lift naar beneden. Ze stappen lichtelijk beschonken de lift in, en op het moment dat ze op weg naar de begane grond zijn slaat de bliksem in, en de lift valt stil. Er ontstaat niet meteen paniek, maar het blijkt dat de luchtventilatie is uitgeschakeld. Als de lift weer in werking treedt, moeten de mensen met ernstige verstikkingsverschijnselen
De hulp van liftmonteur Felix Adelaar wordt ingeroepen, maar hij weet niet wat er aan de hand is. De lift maakt ondertussen meer slachtoffers. Een blinde man valt in de liftschacht zijn dood tegemoet, en een nachtwaker wordt door de lift op brute wijze onthoofd. Tijdens Adelaars werk aan de lift verschijnt journaliste Mieke de Beer, die op de geruchtmakende zaak is afgekomen. Adelaar roept haar hulp in bij zijn onderzoek naar het vreemde gedrag van de lift, en de twee bezoeken daartoe Rising Sun, de firma die de microprocessor van de lift heeft geleverd. Als hij de volgende dag weer op de liftfabriek verschijnt, vertelt een collega hem dat hij Adelaars werk heeft moeten overnemen, en dat een schoonmaker door de lift is gedood. Wanneer Adelaar zijn chef Jongbloed hierover om opheldering vraagt, krijgt hij van de boze Jongbloed te horen dat hij, wegens het op eigen houtje op onderzoek gaan, per direct voor vier weken op ziekteverlof gestuurd wordt. Hierdoor vermoedt hij dat er kwade opzet in het spel is.
Kroon, hoofd van de R&D-afdeling van Rising Sun, heeft Jongbloed overgehaald tot het gezamenlijk uitvoeren van een proef met experimentele biomoleculaire chips, die de lift moesten gaan aansturen. Hiertoe hebben de twee in het diepste geheim een besturingseenheid, voorzien van deze biochips, in de liftschacht geïnstalleerd. De biochips blijken echter zeer instabiel te zijn, en hierdoor vertoont de lift zijn moorddadige gedrag. Jongbloed, in het nauw omdat hij vreest dat hun beider complot vroeg of laat door een van zijn monteurs ontdekt zal worden, laat Kroon in paniek weten dat hij niets meer met diens experimenten te maken wil hebben.
Adelaar breekt "s nachts in in het kantoorgebouw om zelf het geheim van de lift te ontraadselen. Diep verborgen in de liftschacht ontdekt hij de besturingseenheid met de biochips. Woedend hakt hij met een schroevendraaier in op de besturingseenheid. Hierdoor slaat de lift volkomen op hol en verwondt Adelaar. Als hij probeert uit de liftschacht weg te komen ontsnapt hij (dankzij Mieke de Beer) ternauwernood aan de dood. Uiteindelijk komt Kroon binnenwandelen, trekt een pistool, en lost meerdere schoten op de biochips. De laatste stuiptrekking van de lift is hem te grijpen met een liftkabel, en hem op te hangen in de liftschacht. Hiermee eindigt de film.
Productie
De film is gemaakt in 32 draaidagen met een budget van 750.000 gulden. Producent Matthijs van Heijningen hield vooral de hand op de knip. Alles moest goedkoop. Om zo veel mogelijk geld te verdienen tijdens het maken van de film werden bepaalde merken expliciet in beeld gebracht, zoals Sony, Skandia en Drum.
Maas werd tijdens de draaidagen door Van Heijningen ontslagen wegens een oplopend conflict. Van Heijningen kwam op zijn beslissing terug nadat hij inzag dat hij de film niet zonder Maas kon afmaken.
Voor de opnames van De lift was de medewerking van een liftfabrikant onontbeerlijk. Schindler Liften zag de humor van deze film wel in en verleende medewerking door tijdens de draaidagen continu twee liftmonteurs ter beschikking te stellen om de capriolen die met de liften moesten worden uitgehaald te realiseren. De opnames met de liften zijn geschoten in gebouw Kronenstede aan de Laan van Kronenburg in de kantoorwijk Kronenburg te Amstelveen, waar thans een kantoor van Logica is gevestigd. Alle scènes die zich afspelen in de hal voor de liftdeuren zijn op 1 verdieping gedraaid, steeds met aanpassing van wanden en dergelijke. Veel van de scènes, zoals de onthoofding en het gevecht met de lift, zijn achterstevoren opgenomen of met verschillende snelheden om de veiligheid van de acteurs te kunnen waarborgen.
De firma waarvoor Felix Adelaar werkte zou in eerste instantie Delta Liften heten, maar om naamsverwarring met een bestaande firma met deze naam te vermijden, werd deze kort voor het draaien van de film veranderd naar Deta Lifte
Rolverdeling
Hoofdrollen
Huub Stapel - Felix Adelaar
Willeke van Ammelrooy - Mieke de Beer
Josine van Dalsum - Saskia Adelaar
verder op volgorde van achternaam van de acteur
Ab Abspoel - chef Jongbloed
Isabelle Brok - meisje bij lift
Huib Broos - man in lift
Jan Anne Drenth - nachtportier
Manfred de Graaf - makelaar
Ger van Groningen - ober
Johan Hobo - ober
Sydney Kuyer - zoontje Felix en Saskia
Pieter Lutz - man in lift
Matthias Maat - ober
Hans Dagelet - Spiekerman, collega van Felix
Onno Molenkamp - Marius Vink
Peer Mascini - professor
Ad Noyons - Breuker
Emma Onrust - dochtertje Felix en Saskia
Kees Prins - Nachtportier
Piet Römer - Manager Ravestein
Dick Scheffer - gerant
Liz Snoijink - vrouw in lift
Wiske Sterringa - vrouw in lift
Gerard Thoolen - nachtportier
Serge-Henri Valcke - Kraayvanger, psychiater
Siem Vroom - inspecteur
Hans Veerman - Kroon
Cor Witschge - dagportier
Michiel Kerbosch - schoonmaker
Luk van Mello - baas
Mariëlle Sprong - Ravensteijns secretaresse
2019-01-05 22:19:32
Love Story
is een Amerikaanse romantische dramafilm uit 1970 van regisseur Arthur Hiller. Schrijver Erich Segal schreef het verhaal oorspronkelijk als filmscenario, maar gaf het toch eerst als boekbewerking uit.
Oliver Barrett IV (Ryan O"Neal) is een koppige rechtenstudent aan Harvard die een gouden toekomst in het vooruitzicht heeft. Hij weigert echter in het gespreide bedje te gaan liggen dat zijn vader (Ray Milland) voor hem in gedachten heeft. Als Barrett verliefd wordt op de minderbedeelde, maar charmante muziekstudente Jennifer Cavalleri (Ali MacGraw), heeft hij daarom geen boodschap aan zijn vaders afkeuring van hun relatie. Die trekt daarop zijn handen financieel totaal van zijn zoon af, waarna Barrett en Cavalleri het samen zo goed en zo kwaad als het kan moeten zien te rooien. Na een romantische tijd samen, trouwt het stel. Wanneer ze een kind proberen te krijgen, raakt Cavalleri maar niet zwanger, waarna ze een bezoek aan de dokter brengen. Daar krijgt Barrett te horen dat zijn vrouw terminaal ziek is. Hoewel hij dit in eerste instantie voor haar achterhoudt om haar overige tijd zo zorgeloos mogelijk te houden, komt ze achter de waarheid. Terwijl Cavalleri aftakelt, wil Barrett haar laatste dagen nog zo fijn mogelijk maken, terwijl zij hem ondertussen met zo min mogelijk verdriet wil achterlaten wanneer ze sterft.
is een Amerikaanse romantische dramafilm uit 1970 van regisseur Arthur Hiller. Schrijver Erich Segal schreef het verhaal oorspronkelijk als filmscenario, maar gaf het toch eerst als boekbewerking uit.
Oliver Barrett IV (Ryan O"Neal) is een koppige rechtenstudent aan Harvard die een gouden toekomst in het vooruitzicht heeft. Hij weigert echter in het gespreide bedje te gaan liggen dat zijn vader (Ray Milland) voor hem in gedachten heeft. Als Barrett verliefd wordt op de minderbedeelde, maar charmante muziekstudente Jennifer Cavalleri (Ali MacGraw), heeft hij daarom geen boodschap aan zijn vaders afkeuring van hun relatie. Die trekt daarop zijn handen financieel totaal van zijn zoon af, waarna Barrett en Cavalleri het samen zo goed en zo kwaad als het kan moeten zien te rooien. Na een romantische tijd samen, trouwt het stel. Wanneer ze een kind proberen te krijgen, raakt Cavalleri maar niet zwanger, waarna ze een bezoek aan de dokter brengen. Daar krijgt Barrett te horen dat zijn vrouw terminaal ziek is. Hoewel hij dit in eerste instantie voor haar achterhoudt om haar overige tijd zo zorgeloos mogelijk te houden, komt ze achter de waarheid. Terwijl Cavalleri aftakelt, wil Barrett haar laatste dagen nog zo fijn mogelijk maken, terwijl zij hem ondertussen met zo min mogelijk verdriet wil achterlaten wanneer ze sterft.
2019-11-20 23:04:17
My Fair Lady
is een Amerikaanse film uit 1964 geregisseerd door George Cukor, met in de hoofdrollen Audrey Hepburn en Rex Harrison.
De film was een succes in de bioscopen en bracht 72 miljoen dollar op. De film werd bekroond met onder meer acht Oscars en drie Golden Globes. De film staat op plaats 91 in AFI"s 100 Years... 100 Movies, een lijst van de 100 beste Amerikaanse films aller tijden, samengesteld door het American Film Institute (AFI).
Het scenario van de film is gebaseerd op de gelijknamige musical My Fair Lady van Alan Jay Lerner en Frederick Loewe uit 1956. Het verhaal werd eerder verfilmd, als Pygmalion (1938). Deze film is echter gebaseerd op de oorspronkelijke bron van het verhaal, het toneelstuk Pygmalion (1912) van George Bernard Shaw. Een deel van de film My Fair Lady, waaronder het einde, is, net als de musical, gebaseerd op de filmversie van Pygmalion en niet op het oorspronkelijke toneelstuk.
Verhaal
Londen, 1912. Henry Higgins, een professor in de fonetiek schuilt voor de stromende regen onder het afdak van een theater. Daar ontmoet hij kolonel Pickering, net terug uit India, die fonetiek als hobby heeft. Ze raken met elkaar in gesprek. Higgins stelt dat het accent van iemand zijn positie in de samenleving bepaalt en dat hij iedere willekeurige vrouw kan leren om behoorlijk te spreken en haar vervolgens kan presenteren als een hertogin op het bal van de ambassadeur. Als voorbeeld wijst hij een passerend bloemenverkoopstertje. Dit meisje, Eliza Doolittle heeft een zwaar accent, maar volgens Higgins is dat geheel geen bezwaar.
Niet lang daarna klopt Eliza aan bij het huis van Higgins en vraagt of ze spraaklessen kan volgen. Ze is zelfs bereid om één shilling per les te betalen. Higgins moet hier om lachen want hij is gewend aan een hogere beloning voor spraakles. Pickering, die inmiddels logeert bij Higgins, is echter geïntrigeerd geraakt door het idee van Higgins om een bloemenmeisje om te toveren in een hertogin. Hij wedt met Higgins dat het hem niet zal lukken om Eliza binnen zes maanden te laten doorgaan voor een hertogin.
Eliza begint aan haar spraaklessen en bezorgt Higgins de nodige hoofdpijn met haar afgrijselijke accent. Ze krijgt zelfs knikkers in haar mond, en slikt er prompt een in. Net op het moment dat Higgins wil opgeven, lukt het Eliza om accentloos te spreken. Om haar te testen neemt Higgins haar mee naar de paardenrennen in Ascot. Maar dan blijkt dat Eliza wel accentloos praat, maar nog altijd de omgangsmanieren van een achterbuurt heeft. Ze wordt dus bijgeschaafd door kolonel Pickering en is op tijd klaar voor het bal van de ambassadeur, waar ze danst met de prins van Transsylvanië.
Na afloop feliciteert iedereen Higgins, maar niemand prijst Eliza. Ze loopt weg en zoekt troost bij de jonge Freddy Eynsford-Hill, die ze heeft ontmoet in Ascot. Ze bezoekt haar oude buurtje, maar merkt dat ze inmiddels daar niet meer thuishoort. Ze gaat terug naar Higgins en kondigt aan te trouwen met Freddy en zelf spraakles te gaan geven. Higgins is razend en voelt zich verraden, maar Eliza is vastbesloten en vertrekt. Weer alleen realiseert Higgins zich dat hij verliefd is op het meisje. Net als hij het wil opgeven, komt Eliza weer terug. Ze blijken toch van elkaar te houden.
Rolverdeling
Audrey Hepburn: Eliza Doolittle
Rex Harrison: Professor Henry Higgins
Stanley Holloway: Alfred P. Doolittle
Wilfrid Hyde-White: Kolonel Hugh Pickering
Gladys Cooper: Mevrouw Higgins
Jeremy Brett: Freddy Eynsford-Hill
Theodore Bikel: Zoltan Karpathy
Mona Washbourne: Mevrouw Pearce
Isobel Elsom: Mevrouw Eynsford-Hill
John Holland als butler
is een Amerikaanse film uit 1964 geregisseerd door George Cukor, met in de hoofdrollen Audrey Hepburn en Rex Harrison.
De film was een succes in de bioscopen en bracht 72 miljoen dollar op. De film werd bekroond met onder meer acht Oscars en drie Golden Globes. De film staat op plaats 91 in AFI"s 100 Years... 100 Movies, een lijst van de 100 beste Amerikaanse films aller tijden, samengesteld door het American Film Institute (AFI).
Het scenario van de film is gebaseerd op de gelijknamige musical My Fair Lady van Alan Jay Lerner en Frederick Loewe uit 1956. Het verhaal werd eerder verfilmd, als Pygmalion (1938). Deze film is echter gebaseerd op de oorspronkelijke bron van het verhaal, het toneelstuk Pygmalion (1912) van George Bernard Shaw. Een deel van de film My Fair Lady, waaronder het einde, is, net als de musical, gebaseerd op de filmversie van Pygmalion en niet op het oorspronkelijke toneelstuk.
Verhaal
Londen, 1912. Henry Higgins, een professor in de fonetiek schuilt voor de stromende regen onder het afdak van een theater. Daar ontmoet hij kolonel Pickering, net terug uit India, die fonetiek als hobby heeft. Ze raken met elkaar in gesprek. Higgins stelt dat het accent van iemand zijn positie in de samenleving bepaalt en dat hij iedere willekeurige vrouw kan leren om behoorlijk te spreken en haar vervolgens kan presenteren als een hertogin op het bal van de ambassadeur. Als voorbeeld wijst hij een passerend bloemenverkoopstertje. Dit meisje, Eliza Doolittle heeft een zwaar accent, maar volgens Higgins is dat geheel geen bezwaar.
Niet lang daarna klopt Eliza aan bij het huis van Higgins en vraagt of ze spraaklessen kan volgen. Ze is zelfs bereid om één shilling per les te betalen. Higgins moet hier om lachen want hij is gewend aan een hogere beloning voor spraakles. Pickering, die inmiddels logeert bij Higgins, is echter geïntrigeerd geraakt door het idee van Higgins om een bloemenmeisje om te toveren in een hertogin. Hij wedt met Higgins dat het hem niet zal lukken om Eliza binnen zes maanden te laten doorgaan voor een hertogin.
Eliza begint aan haar spraaklessen en bezorgt Higgins de nodige hoofdpijn met haar afgrijselijke accent. Ze krijgt zelfs knikkers in haar mond, en slikt er prompt een in. Net op het moment dat Higgins wil opgeven, lukt het Eliza om accentloos te spreken. Om haar te testen neemt Higgins haar mee naar de paardenrennen in Ascot. Maar dan blijkt dat Eliza wel accentloos praat, maar nog altijd de omgangsmanieren van een achterbuurt heeft. Ze wordt dus bijgeschaafd door kolonel Pickering en is op tijd klaar voor het bal van de ambassadeur, waar ze danst met de prins van Transsylvanië.
Na afloop feliciteert iedereen Higgins, maar niemand prijst Eliza. Ze loopt weg en zoekt troost bij de jonge Freddy Eynsford-Hill, die ze heeft ontmoet in Ascot. Ze bezoekt haar oude buurtje, maar merkt dat ze inmiddels daar niet meer thuishoort. Ze gaat terug naar Higgins en kondigt aan te trouwen met Freddy en zelf spraakles te gaan geven. Higgins is razend en voelt zich verraden, maar Eliza is vastbesloten en vertrekt. Weer alleen realiseert Higgins zich dat hij verliefd is op het meisje. Net als hij het wil opgeven, komt Eliza weer terug. Ze blijken toch van elkaar te houden.
Rolverdeling
Audrey Hepburn: Eliza Doolittle
Rex Harrison: Professor Henry Higgins
Stanley Holloway: Alfred P. Doolittle
Wilfrid Hyde-White: Kolonel Hugh Pickering
Gladys Cooper: Mevrouw Higgins
Jeremy Brett: Freddy Eynsford-Hill
Theodore Bikel: Zoltan Karpathy
Mona Washbourne: Mevrouw Pearce
Isobel Elsom: Mevrouw Eynsford-Hill
John Holland als butler
2019-11-20 23:04:17
Psycho
is een Amerikaanse horrorfilm uit 1960, gebaseerd op het gelijknamige boek uit 1959 van Robert Bloch. De film werd geregisseerd door Alfred Hitchcock. Het scenario werd geschreven door Joseph Stefano en blijft in het algemeen vrij trouw aan het boek.
Deze film wordt algemeen als een van de beste films van Hitchcock gezien en als een van de meest effectieve horrorfilms. Psycho bevat een douche-scène die nadien veelvuldig geciteerd werd in andere films. Er zijn een aantal vervolgen op de film gemaakt die over het algemeen als werk van mindere kwaliteit worden gezien.
De film begint in Phoenix, Arizona. Marion Crane, een jonge vrouw, steelt 40.000 dollar van haar baas om te kunnen trouwen met haar vriend, Sam Loomis. Ze vlucht naar Sams huis. Onderweg ruilt ze haar auto in om de politie op een dwaalspoor te zetten. Een storm dwingt haar om te overnachten in een afgelegen motel. Moteleigenaar Norman Bates wil haar uitnodigen voor een diner in het huis van zijn familie, maar zijn moeder wil hier niets van weten. Daarom brengt Norman Marion haar diner in het motel. Tijdens het diner komt Normans moeder ter sprake. Volgens Marion kan ze beter worden opgenomen in een instelling, maar Norman wil haar niet alleen laten. Die avond wordt Marion, terwijl ze een douche neemt, vermoord door een vrouwelijke figuur. Norman denkt dat zijn moeder achter de moord zit en probeert alle sporen die naar haar kunnen leiden uit te wissen. Hij verstopt Marions lichaam en al haar bezittingen in haar auto en dumpt die in een moeras.
Ondertussen wordt Sam gebeld door Marions zus Lila en ook door Milton Arbogast, een detective die is ingehuurd door Marions baas om het gestolen geld terug te vinden. Arbogast traceert Marions spoor tot aan het motel waar hij Norman ondervraagt. Die probeert tevergeefs te doen alsof Marion maar één nacht is gebleven en nadien weer is vertrokken. Arbogast wil ook Normans moeder ondervragen, maar Norman weigert, omdat ze volgens hem ziek is. Kort nadat Arbogast Lila telefonisch op de hoogte gebracht heeft van zijn bevindingen, wordt ook hij vermoord. Even later ziet men Norman aan zijn moeder vragen of ze zich wil verstoppen in de kelder daar er zeker meer mensen zullen komen om de verdwijningen in het motel te onderzoeken. Ze verwerpt dit idee, dus brengt Norman haar tegen haar wil naar de kelder.
Wanneer Arbogast niets meer van zich laat horen, gaan Sam en Lila naar de hulpsheriff Al Chambers. Deze is verbaasd omdat Normans moeder al tien jaar dood en begraven is. Geschokt gaan Lila en Sam naar het motel waar ze zich voordoen als getrouwd stel. Ze doorzoeken Marions kamer en vinden een stukje papier met daarop de tekst "$40,000". Terwijl Sam Norman afleidt, gaat Lila het huis binnen. Sam verdenkt Norman ervan Marion te hebben vermoord voor het geld en probeert hem dit te laten bekennen waardoor de situatie steeds meer gespannen wordt. Uiteindelijk slaat Norman Sam bewusteloos en haast zich naar het huis. Wanneer Lila Norman ziet aankomen, vlucht ze de kelder in. Daar ontdekt ze een vrouw in een schommelstoel. Het blijkt het gemummificeerde lichaam van Normans moeder te zijn. Even later komt Norman de kelder binnen, gekleed in de kleren van zijn moeder en met een pruik op. Hij valt Lila aan, maar Sam komt net op tijd om haar te redden.
Sam en Lila ontvluchten het motel en bellen de politie, die Norman arresteert. Een psychiater geeft nadien uitleg: Norman lijdt aan een psychose waardoor zijn dode moeder in zijn fantasie bleef voortbestaan en hem tot de moorden aanzette. De psychose veroorzaakt bij hem tevens een gespleten persoonlijkheid, waarbij de tweede persoonlijkheid die van zijn moeder is. Ook komt men meer over Normans verleden te weten: hij had zijn moeder en haar nieuwe geliefde gedood omdat hij het niet kon hebben dat ze met een andere man omging. Daarna heeft hij geprobeerd de misdaad ongedaan te maken door zijn moeder op zijn manier weer “tot leven” te brengen.
is een Amerikaanse horrorfilm uit 1960, gebaseerd op het gelijknamige boek uit 1959 van Robert Bloch. De film werd geregisseerd door Alfred Hitchcock. Het scenario werd geschreven door Joseph Stefano en blijft in het algemeen vrij trouw aan het boek.
Deze film wordt algemeen als een van de beste films van Hitchcock gezien en als een van de meest effectieve horrorfilms. Psycho bevat een douche-scène die nadien veelvuldig geciteerd werd in andere films. Er zijn een aantal vervolgen op de film gemaakt die over het algemeen als werk van mindere kwaliteit worden gezien.
De film begint in Phoenix, Arizona. Marion Crane, een jonge vrouw, steelt 40.000 dollar van haar baas om te kunnen trouwen met haar vriend, Sam Loomis. Ze vlucht naar Sams huis. Onderweg ruilt ze haar auto in om de politie op een dwaalspoor te zetten. Een storm dwingt haar om te overnachten in een afgelegen motel. Moteleigenaar Norman Bates wil haar uitnodigen voor een diner in het huis van zijn familie, maar zijn moeder wil hier niets van weten. Daarom brengt Norman Marion haar diner in het motel. Tijdens het diner komt Normans moeder ter sprake. Volgens Marion kan ze beter worden opgenomen in een instelling, maar Norman wil haar niet alleen laten. Die avond wordt Marion, terwijl ze een douche neemt, vermoord door een vrouwelijke figuur. Norman denkt dat zijn moeder achter de moord zit en probeert alle sporen die naar haar kunnen leiden uit te wissen. Hij verstopt Marions lichaam en al haar bezittingen in haar auto en dumpt die in een moeras.
Ondertussen wordt Sam gebeld door Marions zus Lila en ook door Milton Arbogast, een detective die is ingehuurd door Marions baas om het gestolen geld terug te vinden. Arbogast traceert Marions spoor tot aan het motel waar hij Norman ondervraagt. Die probeert tevergeefs te doen alsof Marion maar één nacht is gebleven en nadien weer is vertrokken. Arbogast wil ook Normans moeder ondervragen, maar Norman weigert, omdat ze volgens hem ziek is. Kort nadat Arbogast Lila telefonisch op de hoogte gebracht heeft van zijn bevindingen, wordt ook hij vermoord. Even later ziet men Norman aan zijn moeder vragen of ze zich wil verstoppen in de kelder daar er zeker meer mensen zullen komen om de verdwijningen in het motel te onderzoeken. Ze verwerpt dit idee, dus brengt Norman haar tegen haar wil naar de kelder.
Wanneer Arbogast niets meer van zich laat horen, gaan Sam en Lila naar de hulpsheriff Al Chambers. Deze is verbaasd omdat Normans moeder al tien jaar dood en begraven is. Geschokt gaan Lila en Sam naar het motel waar ze zich voordoen als getrouwd stel. Ze doorzoeken Marions kamer en vinden een stukje papier met daarop de tekst "$40,000". Terwijl Sam Norman afleidt, gaat Lila het huis binnen. Sam verdenkt Norman ervan Marion te hebben vermoord voor het geld en probeert hem dit te laten bekennen waardoor de situatie steeds meer gespannen wordt. Uiteindelijk slaat Norman Sam bewusteloos en haast zich naar het huis. Wanneer Lila Norman ziet aankomen, vlucht ze de kelder in. Daar ontdekt ze een vrouw in een schommelstoel. Het blijkt het gemummificeerde lichaam van Normans moeder te zijn. Even later komt Norman de kelder binnen, gekleed in de kleren van zijn moeder en met een pruik op. Hij valt Lila aan, maar Sam komt net op tijd om haar te redden.
Sam en Lila ontvluchten het motel en bellen de politie, die Norman arresteert. Een psychiater geeft nadien uitleg: Norman lijdt aan een psychose waardoor zijn dode moeder in zijn fantasie bleef voortbestaan en hem tot de moorden aanzette. De psychose veroorzaakt bij hem tevens een gespleten persoonlijkheid, waarbij de tweede persoonlijkheid die van zijn moeder is. Ook komt men meer over Normans verleden te weten: hij had zijn moeder en haar nieuwe geliefde gedood omdat hij het niet kon hebben dat ze met een andere man omging. Daarna heeft hij geprobeerd de misdaad ongedaan te maken door zijn moeder op zijn manier weer “tot leven” te brengen.
2020-01-18 21:17:09
Rocky is een Amerikaanse film uit 1976, geregisseerd door John G. Avildsen en geschreven door Sylvester Stallone, die tevens de hoofdrol speelt. De film ging in Nederland in première op 18 mei 1977. De film vertelt het verhaal van Rocky Balboa, een onbekende derderangs bokser die de kans krijgt zichzelf te bewijzen door het op te mogen nemen tegen de heersende kampioen zwaargewicht. De film werd onverwachts een kassucces. Het groeide uit tot een van de bestbezochte films van het jaar, ontving drie Oscars (waaronder die voor beste film en beste regie) en lanceerde de carrière van de destijds onbekende acteur Sylvester Stallone. Tevens zijn er vijf vervolgen op de film uitgebracht. Het laatste deel heet Rocky Balboa.
Verhaal
Rocky Balboa is een eens veelbelovende en goedaardige bokser van Italiaanse afkomst uit Philadelphia, wiens carrière nooit van de grond is gekomen en tegenwoordig een uitzichtloos leven leidt. Om wat geld te kunnen verdienen haalt hij niet uitbetaalde schulden op voor de woekeraar Gazzo. Ondertussen is de heersende en onverslagen zwaargewichtkampioen Apollo Creed op zoek naar een tegenstander voor de belangrijke wedstrijd op 1 januari 1976, nieuwjaarsdag. Tijdens een bezoek aan Philadelphia verzint zijn manager een publiciteitsstunt: Creed zal het opnemen tegen een lokale onbekende bokser, die hierdoor voor een moment in zijn leven in het middelpunt van de aandacht staat en een kans krijgt op de titel, maar waarschijnlijk ook gemakkelijk te verslaan is. De keuze valt op Rocky, de "Italian Stallion".
Standbeeld van Rocky bij het Philadelphia Museum of Art met de links de trappen
Voor Creed is deze wedstrijd slechts een spektakel, en ook Rocky schat in het begin zijn kansen niet hoog in. Zelfs zijn voormalige trainer Mickey, die eens in hem een topbokser zag als hij maar genoeg had getraind, ziet weinig in de kansen van zijn pupil. Rocky wordt echter verliefd op de zeer verlegen Adrian, de zus van zijn beste vriend Paulie die werkt in een plaatselijke dierenwinkel, en ontwikkelt vervolgens een nieuwe wil om zichzelf te bewijzen. Misschien kan hij Creed niet verslaan, maar hij zal proberen alle vijftien rondes in de wedstrijd te blijven. In een beroemd geworden scène slaat hij aan het trainen, waarbij hij onder andere de trappen van het Philadelphia Museum of Art oprent en een bevroren karkas gebruikt als bokszak in de koelcel van de vleesfabriek waar Paulie werkt. Deze montagesequentie wordt ondersteund door het nummer "Gonna Fly Now".
De wedstrijd wordt gehouden in de sporthal van Philadelphia, het Spectrum. Creed ontdekt dat hij zijn tegenstander heeft onderschat als deze hem in de eerste ronde al neerslaat, terwijl hij nog nooit in zijn carrière onderuit is gehaald. Wat volgt is een gevecht tot het einde, waarbij geen van beide mannen wil opgeven. De twee slaan elkaar tot bloedens toe. Rocky"s ogen zwellen zelfs helemaal op en hij valt meerdere malen tegen de grond, maar hij weigert op te geven, en in de veertiende ronde weet hij zelfs een rib van Creed te breken met een slag. Uiteindelijk houdt Rocky het alle vijftien rondes lang vol in de ring. De twee vallen elkaar in de armen en Creed toont zijn respect voor zijn tegenstander.
De jury roept met een split decision Creed uit tot winnaar, maar Rocky toont zich een goed verliezer omdat hij zichzelf bewezen had aan iedereen die aan hem had getwijfeld, waaronder zijn trainer en zichzelf. Sportverslaggevers drommen zich na de wedstrijd om hem heen, maar hij roept enkel om Adrian, de liefde van zijn leven. Uiteindelijk vinden de twee elkaar, terwijl Creed wordt gehuldigd als de winnaar van de wedstrijd.
Rolverdeling
Acteurs
Sylvester Stallone - Rocky Balboa
Talia Shire - Adrianna "Adrian" Pennino
Burt Young - Paulie
Carl Weathers - Apollo Creed
Burgess Meredith - Mickey Goldmill
Thayer David - Jergens
Joe Spinell - Gazzo
Jimmy Gambina - Mike
Tony Burton - Tony Duke
Ontstaansgeschiedenis
Sylvester Stallone kwam op het idee voor de film toen hij in 1975 in het publiek zat van de bokswedstrijd tussen regerend zwaargewichtkampioen Muhammad Ali en de kansloos geachte bokser Chuck Wepner, die het uiteindelijk toch voor elkaar kreeg om Ali in de negende ronde neer te krijgen. Wepner hield het uiteindelijk vol tot in de vijftiende ronde, waarin hij knockout ging. Geïnspireerd door het gevecht schreef Stallone een scenario, een van de velen die hij had geschreven maar niet wist te verkopen. Met het scenario ging hij langs bij de studio"s, maar hij verkocht het scenario onder één voorwaarde: hij en niemand anders zou Rocky spelen.
Uiteindelijk besloot United Artists het scenario te verfilmen, en zolang de film voor minder dan een miljoen dollar kon worden gefilmd, mocht Stallone de hoofdrol spelen. Voor Stallone was dit echter een kans die je maar één keer in je leven tegenkomt. Net als Rocky kreeg Stallone de kans om van een onbekende en arme scenarioschrijver en acteur zich te ontwikkelen tot een grote naam, die voor een moment in het middelpunt van de belangstelling zou staan. Regisseur John G. Avildsen (Joe, Save the Tiger, later tevens bekend van de The Karate Kid-cyclus) wist raad met het lage budget, en filmde op enkele bekende locaties in Philadelphia. De film werd opgenomen in 28 dagen, tussen 5 december 1975 en januari 1976.
Verhaal
Rocky Balboa is een eens veelbelovende en goedaardige bokser van Italiaanse afkomst uit Philadelphia, wiens carrière nooit van de grond is gekomen en tegenwoordig een uitzichtloos leven leidt. Om wat geld te kunnen verdienen haalt hij niet uitbetaalde schulden op voor de woekeraar Gazzo. Ondertussen is de heersende en onverslagen zwaargewichtkampioen Apollo Creed op zoek naar een tegenstander voor de belangrijke wedstrijd op 1 januari 1976, nieuwjaarsdag. Tijdens een bezoek aan Philadelphia verzint zijn manager een publiciteitsstunt: Creed zal het opnemen tegen een lokale onbekende bokser, die hierdoor voor een moment in zijn leven in het middelpunt van de aandacht staat en een kans krijgt op de titel, maar waarschijnlijk ook gemakkelijk te verslaan is. De keuze valt op Rocky, de "Italian Stallion".
Standbeeld van Rocky bij het Philadelphia Museum of Art met de links de trappen
Voor Creed is deze wedstrijd slechts een spektakel, en ook Rocky schat in het begin zijn kansen niet hoog in. Zelfs zijn voormalige trainer Mickey, die eens in hem een topbokser zag als hij maar genoeg had getraind, ziet weinig in de kansen van zijn pupil. Rocky wordt echter verliefd op de zeer verlegen Adrian, de zus van zijn beste vriend Paulie die werkt in een plaatselijke dierenwinkel, en ontwikkelt vervolgens een nieuwe wil om zichzelf te bewijzen. Misschien kan hij Creed niet verslaan, maar hij zal proberen alle vijftien rondes in de wedstrijd te blijven. In een beroemd geworden scène slaat hij aan het trainen, waarbij hij onder andere de trappen van het Philadelphia Museum of Art oprent en een bevroren karkas gebruikt als bokszak in de koelcel van de vleesfabriek waar Paulie werkt. Deze montagesequentie wordt ondersteund door het nummer "Gonna Fly Now".
De wedstrijd wordt gehouden in de sporthal van Philadelphia, het Spectrum. Creed ontdekt dat hij zijn tegenstander heeft onderschat als deze hem in de eerste ronde al neerslaat, terwijl hij nog nooit in zijn carrière onderuit is gehaald. Wat volgt is een gevecht tot het einde, waarbij geen van beide mannen wil opgeven. De twee slaan elkaar tot bloedens toe. Rocky"s ogen zwellen zelfs helemaal op en hij valt meerdere malen tegen de grond, maar hij weigert op te geven, en in de veertiende ronde weet hij zelfs een rib van Creed te breken met een slag. Uiteindelijk houdt Rocky het alle vijftien rondes lang vol in de ring. De twee vallen elkaar in de armen en Creed toont zijn respect voor zijn tegenstander.
De jury roept met een split decision Creed uit tot winnaar, maar Rocky toont zich een goed verliezer omdat hij zichzelf bewezen had aan iedereen die aan hem had getwijfeld, waaronder zijn trainer en zichzelf. Sportverslaggevers drommen zich na de wedstrijd om hem heen, maar hij roept enkel om Adrian, de liefde van zijn leven. Uiteindelijk vinden de twee elkaar, terwijl Creed wordt gehuldigd als de winnaar van de wedstrijd.
Rolverdeling
Acteurs
Sylvester Stallone - Rocky Balboa
Talia Shire - Adrianna "Adrian" Pennino
Burt Young - Paulie
Carl Weathers - Apollo Creed
Burgess Meredith - Mickey Goldmill
Thayer David - Jergens
Joe Spinell - Gazzo
Jimmy Gambina - Mike
Tony Burton - Tony Duke
Ontstaansgeschiedenis
Sylvester Stallone kwam op het idee voor de film toen hij in 1975 in het publiek zat van de bokswedstrijd tussen regerend zwaargewichtkampioen Muhammad Ali en de kansloos geachte bokser Chuck Wepner, die het uiteindelijk toch voor elkaar kreeg om Ali in de negende ronde neer te krijgen. Wepner hield het uiteindelijk vol tot in de vijftiende ronde, waarin hij knockout ging. Geïnspireerd door het gevecht schreef Stallone een scenario, een van de velen die hij had geschreven maar niet wist te verkopen. Met het scenario ging hij langs bij de studio"s, maar hij verkocht het scenario onder één voorwaarde: hij en niemand anders zou Rocky spelen.
Uiteindelijk besloot United Artists het scenario te verfilmen, en zolang de film voor minder dan een miljoen dollar kon worden gefilmd, mocht Stallone de hoofdrol spelen. Voor Stallone was dit echter een kans die je maar één keer in je leven tegenkomt. Net als Rocky kreeg Stallone de kans om van een onbekende en arme scenarioschrijver en acteur zich te ontwikkelen tot een grote naam, die voor een moment in het middelpunt van de belangstelling zou staan. Regisseur John G. Avildsen (Joe, Save the Tiger, later tevens bekend van de The Karate Kid-cyclus) wist raad met het lage budget, en filmde op enkele bekende locaties in Philadelphia. De film werd opgenomen in 28 dagen, tussen 5 december 1975 en januari 1976.
2020-02-13 22:17:47
Sissi is een Oostenrijkse speelfilm uit 1955, onder regie van Ernst Marischka, die ook het scenario schreef. Het is het eerste deel van de Sissi-trilogie
Sissi is een geromantiseerd verhaal over de jonge jaren van de Oostenrijkse keizerin Elisabeth. Marischka verzon de naam Sissi, omdat hij de naam Elisabeth niet werkbaar vond in de romantische setting van de film. De keizerin werd door haar familie vertroetelend "Sisi" genoemd, en zo ondertekende ze haar brieven naar intimi ook. Marischka maakte er Sissi van.
Sissi is het eerste deel uit een serie van drie films over het leven van Elisabeth. Sissi – De jonge keizerin dateert uit 1956, Sissi – De woelige jaren uit 1957. De Sissi-films behoren tot de bestbekeken Duitsgesproken films aller tijden. In het Duitse taalgebied kwamen 20 tot 25 miljoen mensen de films in de bioscoop bekijken. De films waren voor hoofdrolspeelster Romy Schneider de doorbraak naar succes. Later had zij echter grote moeite om van het suikerzoete imago af te komen.
Romy Schneider - Prinses Sisi
Karlheinz Böhm - Franz Joseph
Magda Schneider - Prinses Ludovika
Gustav Knuth - Hertog Max
Vilma Degischer - Aartshertogin Sophie
Erich Nikowitz - Aartshertog Franz Karl
Peter Weck - Aartshertog Karl Ludwig
Uta Franz - Prinses Helene
Josef Meinrad - Gendarmerie-Majoor Böckl
Richard Eybner - Postmeester van Ischl
Sissi is een geromantiseerd verhaal over de jonge jaren van de Oostenrijkse keizerin Elisabeth. Marischka verzon de naam Sissi, omdat hij de naam Elisabeth niet werkbaar vond in de romantische setting van de film. De keizerin werd door haar familie vertroetelend "Sisi" genoemd, en zo ondertekende ze haar brieven naar intimi ook. Marischka maakte er Sissi van.
Sissi is het eerste deel uit een serie van drie films over het leven van Elisabeth. Sissi – De jonge keizerin dateert uit 1956, Sissi – De woelige jaren uit 1957. De Sissi-films behoren tot de bestbekeken Duitsgesproken films aller tijden. In het Duitse taalgebied kwamen 20 tot 25 miljoen mensen de films in de bioscoop bekijken. De films waren voor hoofdrolspeelster Romy Schneider de doorbraak naar succes. Later had zij echter grote moeite om van het suikerzoete imago af te komen.
Romy Schneider - Prinses Sisi
Karlheinz Böhm - Franz Joseph
Magda Schneider - Prinses Ludovika
Gustav Knuth - Hertog Max
Vilma Degischer - Aartshertogin Sophie
Erich Nikowitz - Aartshertog Franz Karl
Peter Weck - Aartshertog Karl Ludwig
Uta Franz - Prinses Helene
Josef Meinrad - Gendarmerie-Majoor Böckl
Richard Eybner - Postmeester van Ischl
2020-02-13 22:19:08
The Blue Lagoon is een Amerikaanse speelfilm uit 1980 met Brooke Shields en Christopher Atkins, geproduceerd door Randal Kleiser. Het scenario, geschreven door Douglas Day Stewart, was gebaseerd op de roman The Blue Lagoon van Henry De Vere Stacpoole. De muziek was gecomponeerd door Basil Poledouris. De film was gemarkeerd met de zin: "Een sensueel verhaal over pure liefde".
De film gaat over twee jonge kinderen die op een tropisch eiland stranden na schipbreuk te hebben geleden samen met de kok van het schip, Paddy. Paddy is een onbehouwen zeebonk die te veel drinkt, en drinkt zich uiteindelijk dood waardoor de kinderen zichzelf moeten zien te redden. Wel geeft hij hen twee lessen mee. De eerste is een verbod de andere kant van het eiland te betreden, aangezien daar inboorlingen mensen aan hun afgoden offeren. De tweede is een verbod op het eten van een bepaald soort bessen, "anders ga je slapen en word je niet meer wakker".
De kinderen groeien op in totale onwetendheid van de rest van de wereld en begrijpen ook niets van zaken als seksualiteit. Emmeline raakt in paniek als ze voor het eerst ongesteld raakt. Emotionele gevoelens en fysieke veranderingen rijzen als ze pubers worden en verliefd worden op elkaar. Ze ontdekken seks en uiteindelijk raakt Emmeline zwanger, hoewel ze in het geheel niet beseft dat ze een kind gaat krijgen. Uiteindelijk wordt een zoon geboren, die ze Paddy noemen. Ze leren de kleine Paddy o.a. zwemmen, vissen en zelfs honkballen.
Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden verliest het koppel als ze met hun zoontje in de sloep zitten beide roeispanen en drijven ze af naar open zee. Daar blijkt dat de kleine Paddy, inmiddels een peuter, de verboden bessen heeft meegenomen en per ongeluk een paar heeft doorgeslikt. Wetend dat er geen hoop meer is verdeelt Richard de overgebleven bessen in twee porties. Hij en Emmeline eten de bessen en gaan met Paddy op de bodem van de boot de dood afwachten.
Enkele uren later worden de drie door een boot opgepikt die naar Richard en Emmeline op zoek was. Ze zijn buiten bewustzijn, maar alle drie in leven.
De film gaat over twee jonge kinderen die op een tropisch eiland stranden na schipbreuk te hebben geleden samen met de kok van het schip, Paddy. Paddy is een onbehouwen zeebonk die te veel drinkt, en drinkt zich uiteindelijk dood waardoor de kinderen zichzelf moeten zien te redden. Wel geeft hij hen twee lessen mee. De eerste is een verbod de andere kant van het eiland te betreden, aangezien daar inboorlingen mensen aan hun afgoden offeren. De tweede is een verbod op het eten van een bepaald soort bessen, "anders ga je slapen en word je niet meer wakker".
De kinderen groeien op in totale onwetendheid van de rest van de wereld en begrijpen ook niets van zaken als seksualiteit. Emmeline raakt in paniek als ze voor het eerst ongesteld raakt. Emotionele gevoelens en fysieke veranderingen rijzen als ze pubers worden en verliefd worden op elkaar. Ze ontdekken seks en uiteindelijk raakt Emmeline zwanger, hoewel ze in het geheel niet beseft dat ze een kind gaat krijgen. Uiteindelijk wordt een zoon geboren, die ze Paddy noemen. Ze leren de kleine Paddy o.a. zwemmen, vissen en zelfs honkballen.
Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden verliest het koppel als ze met hun zoontje in de sloep zitten beide roeispanen en drijven ze af naar open zee. Daar blijkt dat de kleine Paddy, inmiddels een peuter, de verboden bessen heeft meegenomen en per ongeluk een paar heeft doorgeslikt. Wetend dat er geen hoop meer is verdeelt Richard de overgebleven bessen in twee porties. Hij en Emmeline eten de bessen en gaan met Paddy op de bodem van de boot de dood afwachten.
Enkele uren later worden de drie door een boot opgepikt die naar Richard en Emmeline op zoek was. Ze zijn buiten bewustzijn, maar alle drie in leven.
2020-02-13 22:19:08
The Deer Hunter is een film uit 1978 van Michael Cimino met in de hoofdrollen Robert De Niro, John Cazale, Christopher Walken en John Savage.
Het scenario van de film is gebaseerd op het scenario van de nooit geproduceerde film The Man Who Came To Play van Louis Garfinkle en Quinn K. Redeker over Las Vegas en illegaal gespeelde Russische roulette. Het scenario werd herschreven door Michael Cimino en Deric Washburn en van Las Vegas verplaatst naar Vietnam ten tijde van de Vietnamoorlog.
The Deer Hunter was een gigantisch succes in de bioscopen en bracht bijna 49 miljoen dollar op. De film won vijf Oscars. De film heeft verder 16 andere prijzen gewonnen en nog 19 nominaties gekregen. In 1996 werd de film vanwege het historische, culturele en esthetische belang opgenomen in de National Film Register van de Amerikaanse Library of Congress.
Pennsylvania, 1968. Zes vrienden, Michael, Steven, Nick, Stanley, John en Axel gaan op hertenjacht. De zes zijn afkomstig uit het stadje Clairton, vlak bij Pittsburgh en werkzaam in een staalfabriek. De meeste inwoners van Clairton zijn van Russische afkomst en trouw aan de Russisch-orthodoxe kerk. De jachtpartij is ook een soort van vrijgezellenfeestje, een steun voor de aanstaande bruidegom Steven. Na de hertenjacht trouwt Steven met zijn Angela, die zwanger is van een andere man. Michael laat tijdens het bruiloftsfeest merken dat hij meer voelt voor Linda, de vriendin van Nick. Hoewel de mannen zich vermaken op het feest en dronken worden, zit er ook een donker kantje aan de festiviteiten, elk ogenblik kunnen ze worden opgeroepen voor militaire dienst. Aangezien de VS inmiddels is betrokken bij de Vietnamoorlog betekent dat bijna automatisch uitzending naar dit conflictgebied. In de bar waar de receptie wordt gehouden ziet Michael een "Groene Baret", een Amerikaanse soldaat van de Special Forces die al vanaf het begin betrokken zijn bij Vietnam. Michael probeert een praatje te maken en meer te leren van Vietnam, maar de soldaat reageert niet. Als hij hoort dat Michael ook naar Vietnam moet, lacht de man alleen. De volgende dag gaan de zes nog één keer op hertenjacht.
Maanden later vecht Michael als sergeant bij de Groene Baretten in Vietnam. Hij is gelegerd bij een dorpje dat wordt aangevallen door Noord-Vietnamese soldaten. Een helikopter van het Amerikaanse leger dropt Amerikaanse infanteristen als ontzettingseenheid. Onder hen zijn Nick en Steven. Het loopt echter mis en Michael wordt met zijn twee vrienden gevangengenomen. De sadistische bewakers van het krijgsgevangenkamp hebben een spelletje bedacht om de tijd te verdrijven. Het is Russische roulette, gespeeld door de gevangenen, waarbij de bewakers wedden of de speler zich al dan niet door zijn hoofd schiet. Als Steven te hoog mikt en slechts een schampschot oploopt wordt hij opgesloten in een kooi in het water, vol met ratten en lijken. Als Michael en Nick moeten spelen, weet de eerste dat er maar één oplossing is, risico nemen. Hij eist dat er gespeeld wordt met een revolver geladen met drie kogels in plaats van één. Na een zenuwslopende partij Russische roulette van Nick, krijgt hij de revolver in handen en schiet op de bewakers. Ze bevrijden Steven en vluchten de rivier op. Niet lang daarna probeert een Amerikaanse helikopter ze te redden. Nick klimt aan boord, maar Steven valt en breekt zijn benen. Hij wordt gered door Michael die met hem naar de kant zwemt. Ze weten uiteindelijk te ontkomen met behulp van Zuid-Vietnamese soldaten. Ondertussen is Nick in Saigon aangekomen, hij is psychisch getraumatiseerd en lijdt aan geheugenverlies. Hij laat zich overhalen om in een goktent in de hoerenbuurt voor geld Russische roulette te spelen. Maar Nick richt het wapen op een tegenstander en vervolgens zichzelf en veroorzaakt een rel. De toevallig aanwezige Michael wil hem helpen, maar raakt van Nick gescheiden als ze vluchten.
Michael keert terug naar de VS maar hij ontwijkt zijn vrienden en neemt een hotelkamer in plaats van naar huis te gaan. Daar probeert hij zijn gevoelens weer in het gareel te krijgen. Hij is ervan overtuigd dat Nick en Steven dood zijn. Uiteindelijk bezoekt hij Linda en rouwt met haar om Nick. Later gaat hij ook naar Angela en hoort van haar dat Steven in een tehuis voor veteranen verblijft. Als hij later gaat jagen, kan hij op het laatste ogenblik het niet opbrengen het dier te doden. Het is genoeg geweest. Terug van de jacht gaat hij naar Steven. Zijn vriend heeft zijn beide benen verloren en is gedeeltelijk verlamd. Van Steven hoort hij dat iemand vanuit Saigon grote hoeveelheden geld over heeft gemaakt. Michael realiseert zich dat het geld van Nick komt. Hij reist naar Saigon en gaat op zoek in de hoerenbuurt. Daar vindt hij Nick in een goktent, maar zijn vriend herkent hem niet. Dan ziet Michael de littekens van injectienaalden in de armen van Nick en realiseert zich dat zijn vriend een junk is geworden. Hij gaat aan de tafel zitten en doet mee aan de Russische roulette. Onderwijl probeert hij in contact te komen met Nick die echter als een geest doorspeelt. Plotseling echter breekt er iets door bij Nick, hij glimlacht naar Michael en als de laatste hem maant mee te komen, refereert hij aan Michaels talent voor de hertenjacht: one shot...! Michael is verheugd maar het is te laat: Nick drukt het wapen tegen zijn slaap, haalt de trekker over en schiet zichzelf door zijn hoofd. Later wordt Nick in de VS begraven en nemen zijn vrienden afscheid met het zingen van God Bless America.
Rolverdeling
Robert De Niro: Michael "Mike" Vronsky
Christopher Walken: Nikonar "Nick" Chevotarevich
John Cazale: Stanley Stosh
John Savage: Steven
Meryl Streep: Linda
George Dzundza: John Welch
Chuck Aspegren: Peter "Axel" Axelrod
Shirley Stoler: Stevens moeder
Het scenario van de film is gebaseerd op het scenario van de nooit geproduceerde film The Man Who Came To Play van Louis Garfinkle en Quinn K. Redeker over Las Vegas en illegaal gespeelde Russische roulette. Het scenario werd herschreven door Michael Cimino en Deric Washburn en van Las Vegas verplaatst naar Vietnam ten tijde van de Vietnamoorlog.
The Deer Hunter was een gigantisch succes in de bioscopen en bracht bijna 49 miljoen dollar op. De film won vijf Oscars. De film heeft verder 16 andere prijzen gewonnen en nog 19 nominaties gekregen. In 1996 werd de film vanwege het historische, culturele en esthetische belang opgenomen in de National Film Register van de Amerikaanse Library of Congress.
Pennsylvania, 1968. Zes vrienden, Michael, Steven, Nick, Stanley, John en Axel gaan op hertenjacht. De zes zijn afkomstig uit het stadje Clairton, vlak bij Pittsburgh en werkzaam in een staalfabriek. De meeste inwoners van Clairton zijn van Russische afkomst en trouw aan de Russisch-orthodoxe kerk. De jachtpartij is ook een soort van vrijgezellenfeestje, een steun voor de aanstaande bruidegom Steven. Na de hertenjacht trouwt Steven met zijn Angela, die zwanger is van een andere man. Michael laat tijdens het bruiloftsfeest merken dat hij meer voelt voor Linda, de vriendin van Nick. Hoewel de mannen zich vermaken op het feest en dronken worden, zit er ook een donker kantje aan de festiviteiten, elk ogenblik kunnen ze worden opgeroepen voor militaire dienst. Aangezien de VS inmiddels is betrokken bij de Vietnamoorlog betekent dat bijna automatisch uitzending naar dit conflictgebied. In de bar waar de receptie wordt gehouden ziet Michael een "Groene Baret", een Amerikaanse soldaat van de Special Forces die al vanaf het begin betrokken zijn bij Vietnam. Michael probeert een praatje te maken en meer te leren van Vietnam, maar de soldaat reageert niet. Als hij hoort dat Michael ook naar Vietnam moet, lacht de man alleen. De volgende dag gaan de zes nog één keer op hertenjacht.
Maanden later vecht Michael als sergeant bij de Groene Baretten in Vietnam. Hij is gelegerd bij een dorpje dat wordt aangevallen door Noord-Vietnamese soldaten. Een helikopter van het Amerikaanse leger dropt Amerikaanse infanteristen als ontzettingseenheid. Onder hen zijn Nick en Steven. Het loopt echter mis en Michael wordt met zijn twee vrienden gevangengenomen. De sadistische bewakers van het krijgsgevangenkamp hebben een spelletje bedacht om de tijd te verdrijven. Het is Russische roulette, gespeeld door de gevangenen, waarbij de bewakers wedden of de speler zich al dan niet door zijn hoofd schiet. Als Steven te hoog mikt en slechts een schampschot oploopt wordt hij opgesloten in een kooi in het water, vol met ratten en lijken. Als Michael en Nick moeten spelen, weet de eerste dat er maar één oplossing is, risico nemen. Hij eist dat er gespeeld wordt met een revolver geladen met drie kogels in plaats van één. Na een zenuwslopende partij Russische roulette van Nick, krijgt hij de revolver in handen en schiet op de bewakers. Ze bevrijden Steven en vluchten de rivier op. Niet lang daarna probeert een Amerikaanse helikopter ze te redden. Nick klimt aan boord, maar Steven valt en breekt zijn benen. Hij wordt gered door Michael die met hem naar de kant zwemt. Ze weten uiteindelijk te ontkomen met behulp van Zuid-Vietnamese soldaten. Ondertussen is Nick in Saigon aangekomen, hij is psychisch getraumatiseerd en lijdt aan geheugenverlies. Hij laat zich overhalen om in een goktent in de hoerenbuurt voor geld Russische roulette te spelen. Maar Nick richt het wapen op een tegenstander en vervolgens zichzelf en veroorzaakt een rel. De toevallig aanwezige Michael wil hem helpen, maar raakt van Nick gescheiden als ze vluchten.
Michael keert terug naar de VS maar hij ontwijkt zijn vrienden en neemt een hotelkamer in plaats van naar huis te gaan. Daar probeert hij zijn gevoelens weer in het gareel te krijgen. Hij is ervan overtuigd dat Nick en Steven dood zijn. Uiteindelijk bezoekt hij Linda en rouwt met haar om Nick. Later gaat hij ook naar Angela en hoort van haar dat Steven in een tehuis voor veteranen verblijft. Als hij later gaat jagen, kan hij op het laatste ogenblik het niet opbrengen het dier te doden. Het is genoeg geweest. Terug van de jacht gaat hij naar Steven. Zijn vriend heeft zijn beide benen verloren en is gedeeltelijk verlamd. Van Steven hoort hij dat iemand vanuit Saigon grote hoeveelheden geld over heeft gemaakt. Michael realiseert zich dat het geld van Nick komt. Hij reist naar Saigon en gaat op zoek in de hoerenbuurt. Daar vindt hij Nick in een goktent, maar zijn vriend herkent hem niet. Dan ziet Michael de littekens van injectienaalden in de armen van Nick en realiseert zich dat zijn vriend een junk is geworden. Hij gaat aan de tafel zitten en doet mee aan de Russische roulette. Onderwijl probeert hij in contact te komen met Nick die echter als een geest doorspeelt. Plotseling echter breekt er iets door bij Nick, hij glimlacht naar Michael en als de laatste hem maant mee te komen, refereert hij aan Michaels talent voor de hertenjacht: one shot...! Michael is verheugd maar het is te laat: Nick drukt het wapen tegen zijn slaap, haalt de trekker over en schiet zichzelf door zijn hoofd. Later wordt Nick in de VS begraven en nemen zijn vrienden afscheid met het zingen van God Bless America.
Rolverdeling
Robert De Niro: Michael "Mike" Vronsky
Christopher Walken: Nikonar "Nick" Chevotarevich
John Cazale: Stanley Stosh
John Savage: Steven
Meryl Streep: Linda
George Dzundza: John Welch
Chuck Aspegren: Peter "Axel" Axelrod
Shirley Stoler: Stevens moeder
2020-06-05 00:00:00
2020-06-05 00:00:00
2020-06-05 00:00:00
2021-10-03 00:00:00
