$i: Index | $pi: Padded Index | $an: Album Name | $d: Date | $dc: Date Compact
$c: Caption | $fc: Caption (First line) | $fw: Caption (First word)
$t: Tag | $ft: First Tag | $o: Original file name
Preview:
Filter Photos By:
2017-06-10 16:05:12
2017-06-19 17:45:25
2017-09-02 13:36:03
2018-05-06 12:12:41
Filmopnamen voor de griezelfilm Nosferatu, The Vampyre (Nosferatu Phantom der Nacht). Deze Duitse film van regisseur Werner Herzog werd voor een groot deel in Delft opgenomen. Voor één scene moesten duizenden ratten in de stad worden losgelaten maar de gemeente Delft gaf hiervoor geen toestemming zodat voor deze scene is uitgeweken naar Schiedam. De hoofdrollen werden gespeeld door Isabelle Adjani, Bruno Ganz en Klaus Kinski 1978
2017-10-08 17:21:34
2017-10-08 17:21:34
2017-10-08 17:21:34
2017-10-13 22:44:56
2017-10-18 11:37:05
2018-01-20 14:40:05
2018-03-11 22:40:02
2018-04-18 14:42:07
De vlag in top bij de bouw van de 36 portiekwoningen aan de Prof. Schoemakerstraat in september 1949. De woningen zijn bestemd voor T.H. personeel. Op de foto v.l.n.r. de aannemer/uitvoerder heer Van den Berg, ir. Voogt van de T.H. Delft, op de rug gezien??, Burgemeester Gerard van Walsum (burgemeester van Delft van 1948-1952*), de heer A. van Vliet (technisch hoofdopzichter namens Openbare Werken van de Gemeente Delft).
* Burgemeester Gerard van Walsum werd vervolgens burgemeester van Rotterdam van 1952-1965. Zijn zoon Huib van Walsum was van 1985-1997 burgemeester van Delft.
2018-04-18 14:42:07
2018-04-20 12:18:23
Rij 1 zittend van links naar rechts: J.J.A. Evers J. Smook W. Metz A. Platteeuw-Kiers C.J. Nieuwpoort A.E. Post v/d Burg A.M. v/d Bos P.G.A. Scholten F.J. Prins W.A. v/d Heuvel Rij 2 zittend van links naar rechts: J.J.G. Frumeau A.J. Cramer A. Reevers Mr. G.E. van Walsum Mr. H.E. Phaff J. van Oel A.M. Augustijn J. Lagendijk Staand van links naar rechts: Mevr. Van Houten B. Douma J.A. van Houten J. Brakel N.C. v/d Vlist P. Koelet O.L. Boot B. Biegman N.C. van Leeuwen J. de Wit B. Lagendijk Th. F. Dessens P.A.L. Brinkman A. Bollee J. Kip J.J. de Jongh M.P.J. van Kints M.A.M. Kramer Th. W. v/d Klugt M.J. Ritter C.W. Spanjer A.P.Th. van Mulbregt P.H. v/d Velde S.M.G. Bruggeman J.A. Kip L. "t Hart W. van Deudekom J.W. v/d Hoek L. Manintveld B.H. Engberts F.W.J. de Man J.J. Klumperman M.K. van Dijke W.L. van Leeuwen J.J.M. v/d Horst Ch. van Leersum G.H. Bosker J.E. Bladergroen W.J. Huibers H.J. v/d Bosch W.K. van Driel J.F.J. Groffen A.F.M. van Schaik A.W. v/d Blink P.C. Koster
2018-05-27 14:08:59
2018-09-02 21:53:10
Vrouw Jutteland
Betrayed is een Amerikaanse film uit 1954 die zich afspeelt in Nederland. De productiemaatschappij was Metro-Goldwyn-Mayer en de regisseur Gottfried Reinhardt. De film werd gespeeld door verschillende bekende acteurs zoals Clark Gable, Lana Turner, Victor Mature en Wilfrid Hyde-White.
De film speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het Nederlandse verzet. Pieter Deventer (Gable), een goede vaderlander, moet de van spionage verdachte Carla van Oven (Turner) in de gaten houden. Zij ontmoeten de flamboyante verzetsman "De Sjaal". Eén van hen is een verrader.
De film is deels opgenomen op Vliegveld Ypenburg in Rijswijk,in Diergaarde Blijdorp in Rotterdam, hotel De Kroon in Sittard en het stadhuis van Maastricht. De recensies waren niet erg positief. Dit was de laatste film die Clark Gable maakte bij MGM.
2018-09-02 21:53:10
Achterom
Betrayed is een Amerikaanse film uit 1954 die zich afspeelt in Nederland. De productiemaatschappij was Metro-Goldwyn-Mayer en de regisseur Gottfried Reinhardt. De film werd gespeeld door verschillende bekende acteurs zoals Clark Gable, Lana Turner, Victor Mature en Wilfrid Hyde-White.
De film speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het Nederlandse verzet. Pieter Deventer (Gable), een goede vaderlander, moet de van spionage verdachte Carla van Oven (Turner) in de gaten houden. Zij ontmoeten de flamboyante verzetsman "De Sjaal". Eén van hen is een verrader.
De film is deels opgenomen op Vliegveld Ypenburg in Rijswijk,in Diergaarde Blijdorp in Rotterdam, hotel De Kroon in Sittard en het stadhuis van Maastricht. De recensies waren niet erg positief. Dit was de laatste film die Clark Gable maakte bij MGM.
2018-09-02 21:53:10
Peperstraat
Betrayed is een Amerikaanse film uit 1954 die zich afspeelt in Nederland. De productiemaatschappij was Metro-Goldwyn-Mayer en de regisseur Gottfried Reinhardt. De film werd gespeeld door verschillende bekende acteurs zoals Clark Gable, Lana Turner, Victor Mature en Wilfrid Hyde-White.
De film speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het Nederlandse verzet. Pieter Deventer (Gable), een goede vaderlander, moet de van spionage verdachte Carla van Oven (Turner) in de gaten houden. Zij ontmoeten de flamboyante verzetsman "De Sjaal". Eén van hen is een verrader.
De film is deels opgenomen op Vliegveld Ypenburg in Rijswijk,in Diergaarde Blijdorp in Rotterdam, hotel De Kroon in Sittard en het stadhuis van Maastricht. De recensies waren niet erg positief. Dit was de laatste film die Clark Gable maakte bij MGM.
2018-09-02 21:53:10
Binnenwatersloot
Betrayed is een Amerikaanse film uit 1954 die zich afspeelt in Nederland. De productiemaatschappij was Metro-Goldwyn-Mayer en de regisseur Gottfried Reinhardt. De film werd gespeeld door verschillende bekende acteurs zoals Clark Gable, Lana Turner, Victor Mature en Wilfrid Hyde-White.
De film speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog onder het Nederlandse verzet. Pieter Deventer (Gable), een goede vaderlander, moet de van spionage verdachte Carla van Oven (Turner) in de gaten houden. Zij ontmoeten de flamboyante verzetsman "De Sjaal". Eén van hen is een verrader.
De film is deels opgenomen op Vliegveld Ypenburg in Rijswijk,in Diergaarde Blijdorp in Rotterdam, hotel De Kroon in Sittard en het stadhuis van Maastricht. De recensies waren niet erg positief. Dit was de laatste film die Clark Gable maakte bij MGM.
2018-09-02 21:53:10
Op de Markt
Nosferatu, Phantom der Nacht
Nosferatu: Phantom der Nacht is een Duitse vampierenfilm uit 1979 van Werner Herzog, naar het boek van Bram Stoker, met Klaus Kinski als Graaf Dracula.
De film is opgenomen in het stadscentrum van Delft, in Schiedam en gedeeltelijk in Transsylvanië. Het is een hommage aan de film Nosferatu, eine Symphonie des Grauens van Friedrich Wilhelm Murnau uit 1922. Er bestaat zowel een Duitstalige als Engelstalige versie van de film: beide versies werden gelijktijdig opgenomen.
Muziek van de film werd gemaakt door Popol Vuh en verscheen in 1978 op de albums Brüder des Schattens - Söhne des Lichts en Nosferatu.
Tussen de originele film uit 1922 en deze versie uit 1979 zijn meerdere verschillen. De oude film was een stomme film, in zwart-wit, terwijl dit een sprekende kleurenfilm is. Ook waren in de originele film de namen van de personages veranderd, in een poging om geen filmrechten voor de roman Dracula te hoeven betalen. Tegen 1979 viel de roman onder het publieke domein, dus zijn de namen in deze film terugveranderd. Wel is de verhaallijn grotendeels hetzelfde gebleven, op enkele kleine wijzigingen na:
De vampier heeft in deze film een meer complexe persoonlijkheid. Hij is somber en eenzaam. Meerdere keren uit hij zijn afkeer van zijn onsterfelijkheid. Ook is er een dialoog toegevoegd tussen hem en Lucy, waarin hij zijn hunkering naar warmte en liefde uitspreekt.
Net als in de originele film sterven de meeste slachtoffers van de vampier gewoon. In deze film brengt hij echter ook nog een heleboel ratten mee, evenals de pest waarmee de hele stad in chaos vervalt. In de originele film was de hele pest een misverstand en waren alle doden het werk van de vampier.
De vampier wordt op dezelfde manier in de val gelokt, maar vergaat niet tot as als de zonnestralen hem treffen. In plaats daarvan zakt hij in elkaar, zonder dat precies duidelijk wordt of hij echt dood is of niet. Van Helsing, die Lucy"s verhaal eerst niet geloofde, maakt vervolgens het werk af met een houten staak, een methode die in de originele film niet eens genoemd werd.
Het einde van deze versie is meer open en duister. Harker blijkt zelf een vampier geworden en laat Van Helsing arresteren wegens moord op de graaf. Vervolgens vertrekt hij om het werk van de vampier voort te zetten.
2018-09-05 10:35:08
Nosferatu, Phantom der Nacht
Nosferatu: Phantom der Nacht is een Duitse vampierenfilm uit 1979 van Werner Herzog, naar het boek van Bram Stoker, met Klaus Kinski als Graaf Dracula.
De film is opgenomen in het stadscentrum van Delft, in Schiedam en gedeeltelijk in Transsylvanië. Het is een hommage aan de film Nosferatu, eine Symphonie des Grauens van Friedrich Wilhelm Murnau uit 1922. Er bestaat zowel een Duitstalige als Engelstalige versie van de film: beide versies werden gelijktijdig opgenomen.
Muziek van de film werd gemaakt door Popol Vuh en verscheen in 1978 op de albums Brüder des Schattens - Söhne des Lichts en Nosferatu.
Tussen de originele film uit 1922 en deze versie uit 1979 zijn meerdere verschillen. De oude film was een stomme film, in zwart-wit, terwijl dit een sprekende kleurenfilm is. Ook waren in de originele film de namen van de personages veranderd, in een poging om geen filmrechten voor de roman Dracula te hoeven betalen. Tegen 1979 viel de roman onder het publieke domein, dus zijn de namen in deze film terugveranderd. Wel is de verhaallijn grotendeels hetzelfde gebleven, op enkele kleine wijzigingen na:
De vampier heeft in deze film een meer complexe persoonlijkheid. Hij is somber en eenzaam. Meerdere keren uit hij zijn afkeer van zijn onsterfelijkheid. Ook is er een dialoog toegevoegd tussen hem en Lucy, waarin hij zijn hunkering naar warmte en liefde uitspreekt.
Net als in de originele film sterven de meeste slachtoffers van de vampier gewoon. In deze film brengt hij echter ook nog een heleboel ratten mee, evenals de pest waarmee de hele stad in chaos vervalt. In de originele film was de hele pest een misverstand en waren alle doden het werk van de vampier.
De vampier wordt op dezelfde manier in de val gelokt, maar vergaat niet tot as als de zonnestralen hem treffen. In plaats daarvan zakt hij in elkaar, zonder dat precies duidelijk wordt of hij echt dood is of niet. Van Helsing, die Lucy"s verhaal eerst niet geloofde, maakt vervolgens het werk af met een houten staak, een methode die in de originele film niet eens genoemd werd.
Het einde van deze versie is meer open en duister. Harker blijkt zelf een vampier geworden en laat Van Helsing arresteren wegens moord op de graaf. Vervolgens vertrekt hij om het werk van de vampier voort te zetten.
2018-09-05 10:37:52
Nosferatu, Phantom der Nacht
Nosferatu: Phantom der Nacht is een Duitse vampierenfilm uit 1979 van Werner Herzog, naar het boek van Bram Stoker, met Klaus Kinski als Graaf Dracula.
De film is opgenomen in het stadscentrum van Delft, in Schiedam en gedeeltelijk in Transsylvanië. Het is een hommage aan de film Nosferatu, eine Symphonie des Grauens van Friedrich Wilhelm Murnau uit 1922. Er bestaat zowel een Duitstalige als Engelstalige versie van de film: beide versies werden gelijktijdig opgenomen.
Muziek van de film werd gemaakt door Popol Vuh en verscheen in 1978 op de albums Brüder des Schattens - Söhne des Lichts en Nosferatu.
Tussen de originele film uit 1922 en deze versie uit 1979 zijn meerdere verschillen. De oude film was een stomme film, in zwart-wit, terwijl dit een sprekende kleurenfilm is. Ook waren in de originele film de namen van de personages veranderd, in een poging om geen filmrechten voor de roman Dracula te hoeven betalen. Tegen 1979 viel de roman onder het publieke domein, dus zijn de namen in deze film terugveranderd. Wel is de verhaallijn grotendeels hetzelfde gebleven, op enkele kleine wijzigingen na:
De vampier heeft in deze film een meer complexe persoonlijkheid. Hij is somber en eenzaam. Meerdere keren uit hij zijn afkeer van zijn onsterfelijkheid. Ook is er een dialoog toegevoegd tussen hem en Lucy, waarin hij zijn hunkering naar warmte en liefde uitspreekt.
Net als in de originele film sterven de meeste slachtoffers van de vampier gewoon. In deze film brengt hij echter ook nog een heleboel ratten mee, evenals de pest waarmee de hele stad in chaos vervalt. In de originele film was de hele pest een misverstand en waren alle doden het werk van de vampier.
De vampier wordt op dezelfde manier in de val gelokt, maar vergaat niet tot as als de zonnestralen hem treffen. In plaats daarvan zakt hij in elkaar, zonder dat precies duidelijk wordt of hij echt dood is of niet. Van Helsing, die Lucy"s verhaal eerst niet geloofde, maakt vervolgens het werk af met een houten staak, een methode die in de originele film niet eens genoemd werd.
Het einde van deze versie is meer open en duister. Harker blijkt zelf een vampier geworden en laat Van Helsing arresteren wegens moord op de graaf. Vervolgens vertrekt hij om het werk van de vampier voort te zetten.
2018-09-05 10:35:08
Nosferatu, Phantom der Nacht
Nosferatu: Phantom der Nacht is een Duitse vampierenfilm uit 1979 van Werner Herzog, naar het boek van Bram Stoker, met Klaus Kinski als Graaf Dracula.
De film is opgenomen in het stadscentrum van Delft, in Schiedam en gedeeltelijk in Transsylvanië. Het is een hommage aan de film Nosferatu, eine Symphonie des Grauens van Friedrich Wilhelm Murnau uit 1922. Er bestaat zowel een Duitstalige als Engelstalige versie van de film: beide versies werden gelijktijdig opgenomen.
Muziek van de film werd gemaakt door Popol Vuh en verscheen in 1978 op de albums Brüder des Schattens - Söhne des Lichts en Nosferatu.
Tussen de originele film uit 1922 en deze versie uit 1979 zijn meerdere verschillen. De oude film was een stomme film, in zwart-wit, terwijl dit een sprekende kleurenfilm is. Ook waren in de originele film de namen van de personages veranderd, in een poging om geen filmrechten voor de roman Dracula te hoeven betalen. Tegen 1979 viel de roman onder het publieke domein, dus zijn de namen in deze film terugveranderd. Wel is de verhaallijn grotendeels hetzelfde gebleven, op enkele kleine wijzigingen na:
De vampier heeft in deze film een meer complexe persoonlijkheid. Hij is somber en eenzaam. Meerdere keren uit hij zijn afkeer van zijn onsterfelijkheid. Ook is er een dialoog toegevoegd tussen hem en Lucy, waarin hij zijn hunkering naar warmte en liefde uitspreekt.
Net als in de originele film sterven de meeste slachtoffers van de vampier gewoon. In deze film brengt hij echter ook nog een heleboel ratten mee, evenals de pest waarmee de hele stad in chaos vervalt. In de originele film was de hele pest een misverstand en waren alle doden het werk van de vampier.
De vampier wordt op dezelfde manier in de val gelokt, maar vergaat niet tot as als de zonnestralen hem treffen. In plaats daarvan zakt hij in elkaar, zonder dat precies duidelijk wordt of hij echt dood is of niet. Van Helsing, die Lucy"s verhaal eerst niet geloofde, maakt vervolgens het werk af met een houten staak, een methode die in de originele film niet eens genoemd werd.
Het einde van deze versie is meer open en duister. Harker blijkt zelf een vampier geworden en laat Van Helsing arresteren wegens moord op de graaf. Vervolgens vertrekt hij om het werk van de vampier voort te zetten.
2015-09-20 22:04:15
2015-12-04 13:30:12
2016-02-29 22:00:04
2016-10-28 14:46:28
2016-11-28 21:09:28
2016-12-28 10:27:46
2017-01-11 21:45:28
2017-01-23 16:39:09
Man overlijdt in ijskoud water bij de Oostsingel
Triest nieuws op de maandagmorgen 23-1-2017 Een man is overleden nadat hij te water is geraakt bij de Oostsingel ter hoogte van de Trambrug.
De brandweer heeft de man zo snel mogelijk uit het water gehaald toen bekend werd dat hij in het water lag. Ze hebben nog een poging gedaan om hem te reanimeren, maar na een tijdje besloten de hulpverleners te stoppen met de reanimatie omdat de man was overleden. Inmiddels staat er een tent om het slachtoffer en is de politie en de Forensische opsporing aan het uitzoeken hoe de man in het water terecht kon komen.
2017-02-19 18:33:13
2017-02-19 18:33:13
2017-02-23 14:05:24
2017-02-25 22:21:20
2017-03-12 16:09:19
2015-09-20 21:07:46
2017-03-24 19:35:56
2017-04-17 16:43:29
2017-04-18 15:53:19
Delftenaren halen fris, schoon water bij de Shell in Rijswijk 1963-1964
Toen half Delft met jerrycans en emmers water kwam halen bij het pand van Shell. Het water uit Rotterdam was vanwege het chloor erin toen tijdelijk zo slecht dat Delftenaren werd geadviseerd het water ergens anders te betrekken.
2017-04-18 23:02:13
Klokken van het carillon in de toren van de Nieuwe Kerk aan de Markt. De klokken worden naar beneden getakeld in verband met de restauratie. Het carillon stamt uit 1663. Omstreeks 1660 werd het uurwerk uit de stadhuistoren, daar in 1570 geplaatst, overgebracht naar de toren van de Nieuwe Kerk. Dit klokkenspel was bij een brand in 1618 zwaar beschadigd. Klokkengieter Franciscus Hemony kreeg daarop ...opdracht 36 klokken te gieten voor een klokkenspel; uurwerkmaker Jan van Call vervaardigde de koperen speeltrommel. Alle klokken zijn voorzien van een Latijnse tekst. Het carillon werd later uitgebreid naar 48 klokken en in 1963 gerestaureerd. Een aantal klokken werd vervangen; de oude klokken werden in een rek op de eerste torenzolder geplaatst. In 1980 werd er nog een klok vervangen. 1963 Meer weergeven
2015-09-19 16:09:22
2016-12-19 21:32:31
2015-07-07 19:41:49
2017-09-02 13:36:03
2015-07-01 10:55:24
2016-12-01 17:47:59
2018-09-23 21:35:42
Nieuwe Laan PCC 1114 als `loopbrug` bij de TU Delft in 1993.Medio juni 1993 is de 1114 naar Delft overgebracht en aldaar bij een complex van de TU Delft op een stellage getakeld om als loopbrug te dienen tussen twee vleugels van het gebouw.
Een maand later is de 1114 weer weggehaald en afgevoerd naar de sloperij.
2018-09-23 21:35:42
Nieuwe Laan PCC 1114 als `loopbrug` bij de TU Delft in 1993.Medio juni 1993 is de 1114 naar Delft overgebracht en aldaar bij een complex van de TU Delft op een stellage getakeld om als loopbrug te dienen tussen twee vleugels van het gebouw.
Een maand later is de 1114 weer weggehaald en afgevoerd naar de sloperij.
2018-10-29 13:31:38
2019-02-08 19:53:40
Twintig mannen in een huis met één wc. Gastarbeiders die in de jaren zestig naar Delft komen, zijn vaak overgeleverd aan particuliere huiseigenaren die het niet altijd even nauw nemen met de logiesverordening. Twee rapporten in het Stadsarchief maken hier in de jaren zeventig korte metten mee.
Diverse bedrijven werven in de jaren zestig werknemers uit het buitenland. Honderden Italianen, Spanjaarden, Portugezen en Turken komen naar Delft om te werken bij onder meer de Gist- en Spiritusfabriek, NKF en machinefabriek Reineveld. In eigen land is de werkloosheid hoog, hier is werk in overvloed. Die overvloed geldt niet de woningmarkt. Het gemeentebestuur haast zich te melden dat huisvesting een taak van de bedrijven is omdat deze de mensen ‘hierheen halen om aan hen te verdienen’. De gemeente ziet alleen op de regels toe.
Raadslid J. de Jong van de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP) meent dat er veel aan dat toezicht schort. In 1970 stelt hij de omstandigheden in een aantal woningen aan de orde: twintig mannen in een huis met één toilet, zolderkamers waar je niet rechtop kunt staan en een vijfpersoonskamer met twaalf bedden. Op 6 januari 1971 dient De Jong een nota in ‘inzake vijf Delftse pensions voor Turkse gastarbeiders’. Eigenaars van de twee slechtst scorende pensions, Oude Delft 37 en 218, hebben hun conclusie dan zelf al getrokken. De woonruimtes zijn verlaten.
De gemeente start een onderzoek naar de 130 particuliere pensions die Delft dan rijk is. Een belangrijke verbetering lijkt de inrichting van speciale woonruimte voor buitenlanders in De Delftse Poort, het zusterhuis van het voormalige Sint-Hippolytusziekenhuis aan het Bagijnhof. Al snel ligt echter ook deze locatie onder vuur, het is er vies en vol. De huurders laten niet zomaar meer met zich sollen. Onder leiding van Gino Scalzo, een uit Sicilië afkomstige gastarbeider, stellen zij in 1978 een zwartboek op. Ook deze nota heeft succes: een jaar later sluit De Poort.
2019-04-01 11:35:14
2019-08-12 23:08:27
2019-08-18 22:07:06
2019-08-26 19:44:56
2019-11-27 18:38:23
Het blad "Veritas" schrijft over de onvergetelijke dag voor alle Delftsche wezen, eerder dat jaar was er al een dergelijke dag georganiseerd voor de RK wezen. Om de sfeer al snel erg gemoedelijk te laten zijn begon men de dag als volgt:
,,…….En denk er om kinderen vanaf dit ogenblik luisteren wij alleen naar onze familiaire namen onze Jan, onze Tinus en neef Gerard”, aldus de heer J. van Veen, die gisterochtend vroeg namens de initiatiefnemers de 125 weeskinderen, welke per auto een dagtocht gingen ondernemen, op de markt toesprak.
Omstreek half negen waren de auto’s en de passagiers klaar voor vertrek en voorafgegaan door motorpolitie zette de lange stoet zich in beweging op weg naar het eerste rustpunt in Noordwijk. Het uiteindelijke doel was een rit door de feestvierende stad Haarlem en een bezoek aan Schiphol.
2020-08-07 00:00:00
2020-08-26 00:00:00
Spandoek op de Boterbrug ter voorbereiding op proefreferendum dec, 1952 - Begin jaren ’50 werd de gedachte van een federaal Verenigd Europa in rap tempo verwezenlijkt. Zo was men in Straatsburg op dat moment al ver gevorderd met het ontwerp van de eerste Europese Grondwet. Met de Tweede Wereldoorlog nog vers in het geheugen zagen de politici een intensievere samenwerking tussen de Europese landen namelijk als de enige manier om de vrede op het continent te bewaren. - Volksraadpleging - In het najaar van 1952 wilde de ‘Nederlandse Raad van Europese Beweging’ onderzoeken of de Nederlandse bevolking er ook zo over dacht. Zij bedachten daarom het plan om in december een proefreferendum te organiseren met de centrale vraag ‘(…) wenst u een VERENIGD EUROPA onder een EUROPESE OVERHEID met een DEMOCRATISCHE VERTEGENWOORDIGING te omschrijven in een EUROPESE GRONDWET?’ - Besloten werd om de volksraadpleging te houden in twee plaatsen: het Zuid-Hollandse Delft en het Friese Bolsward. Deze twee middelgrote steden waren gekozen omdat daar de stemresultaten van de recente Tweede Kamerverkiezingen van juni 1952 het meest overeen kwamen met de gemiddelde uitslag van Nederland. - Campagne - Hoewel het slechts ging om een proefreferendum zonder enige bindende uitslag besloot heel politiek Den Haag zich te bemoeien met de volksraadpleging. Zo reisde KVP Tweede Kamerlid Marga Klompé af naar Delft en lieten VVD-er minister Henk Korthals en PvdA-lid Gerard Nederhorst zich zien in Bolsward. Allemaal riepen zij de kiezers op een positieve stem te geven aan verdere Europese samenwerking en integratie. Alleen een aantal kleinere partijen aan de buitenkanten van het politieke spectrum, waaronder de communisten, waren fel tegen. Zij riepen op tot een stemboycot en verspreidden onder meer flyers met daarop in drievoud de zin ‘Stemt niet!’. - Delft - De meeste inwoners van Delft gaven echter geen gehoor aan deze oproep. Ondanks de regen trokken zij op woensdag 18 december 1952 in groten getale naar de stembus, die van 8 uur ’s ochtends tot 8 uur ’s avonds geopend was. Daarnaast reden er ook nog twee mobiele stembussen door de stad, zodat zelfs de inwoners van bejaardentehuizen en de patiënten in het ziekenhuis hun stem uit konden brengen. Een oude meneer die nog op eigen voet naar het stembureau was gelopen ging op de terugweg vanwege de regen en de kou op de spiegelgladde straat onderuit. Terwijl hij omhoog geholpen werd zei hij echter: ‘Maar het is het wel waard geweest!’. - In Delft was 74.8 procent op komen dagen. Ook de uitslag bleek uitermate positief: van de Delftenaren bleek 93 procent voor een Verenigd Europa
