$i: Index | $pi: Padded Index | $an: Album Name | $d: Date | $dc: Date Compact
$c: Caption | $fc: Caption (First line) | $fw: Caption (First word)
$t: Tag | $ft: First Tag | $o: Original file name
Preview:
Filter Photos By:
2018-10-24 20:44:55
2018-09-22 14:23:24
Tuinstraat foto 1970
Maar de bewonerslijst is van 1949
- Er waren weinig winkels: G. Westmaas had twee broodbakkerijen en de verkoop, in dezelfde panden had C. Dijkmans een consumptiehandel. Een bekende bewoner was Carel Starre, van alle markten thuis, Hij had een tabakszaak, verkoop van feestartikelen, op feesten en partijen vermaakte hij de gasten achter de piano en was humorist. Tevens was hij een prima voetbalscheidsrechter, met zijn zoon heb ik in DHC gespeeld. Langeveld zelf was in de tuin werkzaam. H. van Beukelen woonde in de straat, had zijn waterstokerij in de Westerstraat. E.P. van der Spek vrachtrijder. W.D. van Treuren dagbladagent. B.C. Lievaart en J. Kerkhof waren metselaar. J. Koene chauffeur. P. van Sint Maartensdijk stukadoor. E.M. Raadgreep bezorger van melk en aanverwante artikelen. M.A. Oranje had een tuinderij. P.C. Cornet rijksambtenaar. Th. Bommele machine bankwerker. A.A. Gebuijs sergeant instructeur bij het Nederlandse leger. Dochter Coby en zoon Aad zijn begin 1950 naar Australië vertrokken. C.J. Horsten ambtenaar PTT, zoon Jan en Herman voetbalden in DVC, Eef was een bekende dammer bij DOS. A.J.A. Caspers chemisch wasser. H. Bakker magazijnchef Porceleyne Fles. J.N. Blom machine bankwerker. A.H. de Kok opperman in de bouw. A. Vroon constructiewerker. H.J. Brehm typograaf. A.P. Bruggeman broodbakker. L.A. Berentse monteur bij de NKF. K.J. de Bloois werkzaam bij Calve. J.J. Colbe werkzaam bij Reineveld. W.H. van der Linden werkzaam bij de NKF. G. Mathlener werkzaam bij de PTT. L.Th. en F.C. Jung werkten bij de Gistfabriek, evenals G.J. van den Berg en C. Mouthaan. C. Bouter terreinknecht bij Openbare Werken. H. Verweij en J. van Wageningen werkzaam in de tuin. J. Jaarsveld kapokwerker in een bedrijf van kussens en beddegoed. P. Kramer kleermaker. J.G.J. Lamtrok technisch medewerker Gistfabriek. Th.M. Laarman kraandrijver bij Spoorijzer. De Tuinstraat was en is een rustige straat waar het goed wonen is.
Maar de bewonerslijst is van 1949
- Er waren weinig winkels: G. Westmaas had twee broodbakkerijen en de verkoop, in dezelfde panden had C. Dijkmans een consumptiehandel. Een bekende bewoner was Carel Starre, van alle markten thuis, Hij had een tabakszaak, verkoop van feestartikelen, op feesten en partijen vermaakte hij de gasten achter de piano en was humorist. Tevens was hij een prima voetbalscheidsrechter, met zijn zoon heb ik in DHC gespeeld. Langeveld zelf was in de tuin werkzaam. H. van Beukelen woonde in de straat, had zijn waterstokerij in de Westerstraat. E.P. van der Spek vrachtrijder. W.D. van Treuren dagbladagent. B.C. Lievaart en J. Kerkhof waren metselaar. J. Koene chauffeur. P. van Sint Maartensdijk stukadoor. E.M. Raadgreep bezorger van melk en aanverwante artikelen. M.A. Oranje had een tuinderij. P.C. Cornet rijksambtenaar. Th. Bommele machine bankwerker. A.A. Gebuijs sergeant instructeur bij het Nederlandse leger. Dochter Coby en zoon Aad zijn begin 1950 naar Australië vertrokken. C.J. Horsten ambtenaar PTT, zoon Jan en Herman voetbalden in DVC, Eef was een bekende dammer bij DOS. A.J.A. Caspers chemisch wasser. H. Bakker magazijnchef Porceleyne Fles. J.N. Blom machine bankwerker. A.H. de Kok opperman in de bouw. A. Vroon constructiewerker. H.J. Brehm typograaf. A.P. Bruggeman broodbakker. L.A. Berentse monteur bij de NKF. K.J. de Bloois werkzaam bij Calve. J.J. Colbe werkzaam bij Reineveld. W.H. van der Linden werkzaam bij de NKF. G. Mathlener werkzaam bij de PTT. L.Th. en F.C. Jung werkten bij de Gistfabriek, evenals G.J. van den Berg en C. Mouthaan. C. Bouter terreinknecht bij Openbare Werken. H. Verweij en J. van Wageningen werkzaam in de tuin. J. Jaarsveld kapokwerker in een bedrijf van kussens en beddegoed. P. Kramer kleermaker. J.G.J. Lamtrok technisch medewerker Gistfabriek. Th.M. Laarman kraandrijver bij Spoorijzer. De Tuinstraat was en is een rustige straat waar het goed wonen is.
2018-11-14 19:24:08
Halsteeg achter de vlees- en vishal. Floris V gaf Delft in 1295 het recht een Vlees- en Broodhuis te bouwen. Later werd dit gebouw als vleeshal gebruikt, in de 16de eeuw tevens als lakenhal. In 1650 bouwde men een nieuwe hal op dezelfde plaats. Tot 1872 bleef deze als vleeshal in gebruik. Daarna gebruikte men hem enige tijd als korenbeurs, waaraan de huidige gebruikers de naam Koornbeurs (spelling... naar analogie met de Koornmarkt) ontlenen. De koeienkoppen aan de gevel herinneren nog aan de functie als vleeshal. Naast de Koornbeurs bevinden zich nog steeds de vishallen of visbanken. De naam Halsteeg wordt overigens pas vanaf omstreeks 1800 gebruikt, daarvóór was de naam Zeepsteegje (vermeld in 1543 als Seepsteechgen Meer weergeven
2018-12-06 20:58:57
2018-12-14 22:40:15
ASVEST DELFT TOEN 1959
Gezicht op de Asvest links met rechts de achterkant van de huizen van het Achterom
Waarschijnlijk is de oorsprong van het Achterom te vinden in de letterlijke betekenis van het woord: ‘ik ga achterom’. Aan de Geer – tegenwoordig Korte Geer en Lange Geer – waren ooit een aantal boerderijen gesitueerd. Achter die boerderijen werd in de veertiende eeuw een gracht aangelegd, als onderdeel van de oostelijke stadsgracht. Met andere woorden: deze gracht liep – althans voor de boerderijen – ‘achterom’. Helemaal zeker zijn de geleerden niet: het zou ook te maken kunnen hebben dat de vorm van de gracht je het idee geeft dat je ergens achterom gaat. Wie het boek ‘straatnamen van Delft’ van Peter van der Krogt er op naslaat zal nog meer wetenswaardigheden van deze gracht tegenkomen. Zo stond de zuidoostelijke kant van de gracht ooit bekend als de Jan Ghijsenlaen, zeer waarschijnlijk genoemd naar iemand die daar woonde. Aan de andere kant van het water heette het ‘Burchwal over Jan Ghisenlaen’; een wederom intelligente oplossing. Om het verhaal compleet te maken valt er ook nog te melden dat het Achterom ook ooit nog onder de naam ‘Zuideijnde’ bekend stond. Leuker wordt het als de namen van de poorten tussen de Vest en het Achterom boven tafel komen. Wat te denken van de ‘Pikpoort’, de ‘Toornpoort’, de ‘Meerminnepoort’, de ‘Foppenpoort’ of de ‘Jan Snollenpoort’. En dan was er ook nog ‘de Ham’, een inham aan het Achterom. Misschien komt daar de naam vandaan, maar ‘ham’ betekent ook een hoek of een bocht bij een aan het water gelegen stuk land. Het mooiste verhaal is dat op of bij dit pleintje ooit brouwerij ‘de Ham’ stond. De eigenaar, ene Claes Arentsz, liet rond 1550 aan de Rotterdamseweg een boerderij bouwen die hij naar zijn brouwerij de ‘Hamwoning’ noemde. Een latere eigenaar van het pand Rotterdamseweg 155 liet aan de straatkant een poortje bouwen met daarin de afbeelding van twee hammen. Het verhaal gaat dan ook dat de boerderij in een tijd dat het allemaal wat minder ging voor twee hammen zou zijn verkocht. Die transactie zal vast wel niet aan de voorkant van het huis zijn gedaan; waarschijnlijk achterom… (Willem de Bie, Mediaproducties)
Gezicht op de Asvest links met rechts de achterkant van de huizen van het Achterom
Waarschijnlijk is de oorsprong van het Achterom te vinden in de letterlijke betekenis van het woord: ‘ik ga achterom’. Aan de Geer – tegenwoordig Korte Geer en Lange Geer – waren ooit een aantal boerderijen gesitueerd. Achter die boerderijen werd in de veertiende eeuw een gracht aangelegd, als onderdeel van de oostelijke stadsgracht. Met andere woorden: deze gracht liep – althans voor de boerderijen – ‘achterom’. Helemaal zeker zijn de geleerden niet: het zou ook te maken kunnen hebben dat de vorm van de gracht je het idee geeft dat je ergens achterom gaat. Wie het boek ‘straatnamen van Delft’ van Peter van der Krogt er op naslaat zal nog meer wetenswaardigheden van deze gracht tegenkomen. Zo stond de zuidoostelijke kant van de gracht ooit bekend als de Jan Ghijsenlaen, zeer waarschijnlijk genoemd naar iemand die daar woonde. Aan de andere kant van het water heette het ‘Burchwal over Jan Ghisenlaen’; een wederom intelligente oplossing. Om het verhaal compleet te maken valt er ook nog te melden dat het Achterom ook ooit nog onder de naam ‘Zuideijnde’ bekend stond. Leuker wordt het als de namen van de poorten tussen de Vest en het Achterom boven tafel komen. Wat te denken van de ‘Pikpoort’, de ‘Toornpoort’, de ‘Meerminnepoort’, de ‘Foppenpoort’ of de ‘Jan Snollenpoort’. En dan was er ook nog ‘de Ham’, een inham aan het Achterom. Misschien komt daar de naam vandaan, maar ‘ham’ betekent ook een hoek of een bocht bij een aan het water gelegen stuk land. Het mooiste verhaal is dat op of bij dit pleintje ooit brouwerij ‘de Ham’ stond. De eigenaar, ene Claes Arentsz, liet rond 1550 aan de Rotterdamseweg een boerderij bouwen die hij naar zijn brouwerij de ‘Hamwoning’ noemde. Een latere eigenaar van het pand Rotterdamseweg 155 liet aan de straatkant een poortje bouwen met daarin de afbeelding van twee hammen. Het verhaal gaat dan ook dat de boerderij in een tijd dat het allemaal wat minder ging voor twee hammen zou zijn verkocht. Die transactie zal vast wel niet aan de voorkant van het huis zijn gedaan; waarschijnlijk achterom… (Willem de Bie, Mediaproducties)
2019-01-11 20:00:19
2019-01-13 13:05:30
Dit is het huis aan de Rotterdamseweg 254 in Delft van de familie Peereboom.12 kinderen, een pleegkind ( vond moeder normaal om haar erbij te nemen) en een student.Daarmee woonden zij tot 1970 in dit huis.Mijn vader Hans Peereboom werkte als elektrotechniek en uitvinden bij de NKF. Moeder Femmigje Peereboom- Jager schreef kinderverhaaltjes voor de Delftse courant.
2019-01-19 22:23:20
2019-01-21 20:40:59
Doorsteek vanaf de Markt richting het Koornbeursgebouw aan de Voldergracht 1 in Delft. 17de eeuwse Vleeshal met gotische kelder. Rond de huidige Cameretten (tot 2000 Camaretten) en de oostzijde van de Markt bevond zich in de Middeleeuwen het handelscentrum van Delft.Het ontwerp wordt toegeschreven aan de steenhouwer Hendrik Swaef. De voorgevel is geheel opgetrokken in zandsteen waarin ook decorati...ef beeldhouwwerk is uitgevoerd. In de fronton in onder andere het Wapen van Delft aangebracht, geflankeerd door schapen. De gevel werd verder nog voorzien van gebeeldhouwde schapen- en koeienkoppen. Tot 1872 bleef het gebouw als vleeshal in gebruik. In dat jaar werd de korenbeurs op de Haverbrug over de Binnenwatersloot afgebroken en werd de vleeshal als korenbeurs in gebruik genomen. De koeienkoppen aan de gevel werden toen verwijderd en in de oudheidkamer in het Stadhuis tentoongesteld. In 1914 werden de koppen weer aan de gevel teruggeplaatst Meer weergeven
2019-01-21 20:40:59
Koornmarkt 81
Het pand was oorspronkelijk een brouwerij. De eigenaar behoorde, zoals veel brouwers destijds, tot de elite van de stad en woonde aan de voorzijde. Het bedrijfsgedeelte lag op het achtererf dat zich uitstrekte tot de Oude Delft. De rijke voorgevelarchitectuur toont een mengeling van late gotiek en renaissance. Boven de 18de-eeuwse onderpui is de bovenzijde van de oorspronkelijke natuurstenen pui behouden gebleven. In de middelste boog en in de smeedijzeren gevelankers is een pijl en boog afgebeeld als verwijzing naar de huisnaam. De boogvormen op begane grond en verdiepingen zijn gotisch, maar de gebeeldhouwde versieringen erin zijn in renaissancestijl uitgevoerd. In 1911 werd de voorgevel gerestaureerd. De 18de-eeuwse vensterpartij in de pui, die door een bedrijfsdeur was vervangen, en de trapgevel, waarvan de treden en pinakels waren verdwenen, werden daarbij in oorspronkelijke vorm hersteld. De reconstructie van de topgevel zorgde destijds voor discussie tussen voor- en tegenstanders van deze restauratieopvatting. Thans studentenhuisvesting.
Het pand was oorspronkelijk een brouwerij. De eigenaar behoorde, zoals veel brouwers destijds, tot de elite van de stad en woonde aan de voorzijde. Het bedrijfsgedeelte lag op het achtererf dat zich uitstrekte tot de Oude Delft. De rijke voorgevelarchitectuur toont een mengeling van late gotiek en renaissance. Boven de 18de-eeuwse onderpui is de bovenzijde van de oorspronkelijke natuurstenen pui behouden gebleven. In de middelste boog en in de smeedijzeren gevelankers is een pijl en boog afgebeeld als verwijzing naar de huisnaam. De boogvormen op begane grond en verdiepingen zijn gotisch, maar de gebeeldhouwde versieringen erin zijn in renaissancestijl uitgevoerd. In 1911 werd de voorgevel gerestaureerd. De 18de-eeuwse vensterpartij in de pui, die door een bedrijfsdeur was vervangen, en de trapgevel, waarvan de treden en pinakels waren verdwenen, werden daarbij in oorspronkelijke vorm hersteld. De reconstructie van de topgevel zorgde destijds voor discussie tussen voor- en tegenstanders van deze restauratieopvatting. Thans studentenhuisvesting.
2019-01-21 20:40:59
Synagoge aan de Koornmarkt 12. Neoclassicistische synagoge uit 1861-1862 naar een ontwerp van Levie (later Leon) Winkel. In 1858 werd besloten een synagoge te bouwen. Het duurde enige tijd voordat voldoende financiële middelen werden verkregen door schenkingen en subsidies. In 1861 kon een pand aan de Koornmarkt worden aangekocht, dat werd afgebroken om de bouw van de synagoge mogelijk te maken. I...n datzelfde jaar nog werd de eerste steen gelegd en in augustus 1862 kon het nieuwe gebouw worden ingewijd. Reeds in 1876 en 1877 moest het gebouw worden opgeknapt en in 1931 werd het nogmaals hersteld, waarbij de versiering in het tympaan (de driehoek van het front) werd afgehakt. Na 1945 werd de onttakelde synagoge voor diverse doeleinden gebruikt (Rode Kruis, opslagplaats) en in 1952 verkocht aan het aangrenzende Oude en Nieuwe Gasthuis. De periode van verval kwam ten einde toen de synagoge in 1974 werd gerestaureerd en deel uit ging maken van het Creativiteitscentrum. In 1991 kwam daaraan een einde toen de Vrije Akademie aan de Westvest in gebruik werd genomen. Het lukte de Stichting Behoud Synagoge Delft de synagoge te huren en uiteindelijk in 1996 aan te kopen. Meer weergeven
2019-01-30 15:26:35
Rietveld, 1960
In het stichtingsverhaal van de Nieuwe Kerk (1381) wordt verhaald dat de kerk is gebouwd op de plaats waar een justitieplaats was, ‘daer een houte galg stond, zijnde als een riet-thuyn rondsomme met riet bewassen’. Deze ‘riet-thuyn’
rietveld) strekte zich vermoedelijk uit over een groot gebied ten oosten van de vroeg-14de-eeuwse stad, die begrensd werd door Verwersdijk-Vrouwjuttenland-Burgwal. In 1355 kwam een gebied ten oosten daarvan onder de stadsvrijheid en werden er straten en grachten aangelegd. Een van deze grachten behield de naam Rietveld. De oorspronkelijke gesteldheid van het gebied wordt duidelijk aangetoond door het waterniveau ten opzicht van de kade. Bij de zware regenval in 1998 stond het water zelfs op de kade tot aan (soms ook in) de huizen. Tot in de 15de eeuw heette alleen de zuidelijke kade Rietveld. De noordzijde kwam voor als Koninc Stripelyncx land (vermeld in 1392 een naam waarvan de herkomst onduidelijk is. Aan de noordzijde lagen verschillende poorten, die huisnummers van het Rietveld hadden, namelijk de Pluympot, later Schouwburgstraat (nrs. 10-44, zie aldaar), Krommenelboogspoort (nrs. 94-98), de Nieuwe Buurt, ook Hofje van Cieremans genaamd (nrs. 120c-176); van deze laatste twee resteren alleen nog de ingangen. De huizen erin zijn gesaneerd en hebben plaats gemaakt voor de nieuwe huizen aan de Schutterstraat. Tussen de Raam en de vest waren in de 17de eeuw drie poorten te vinden, van west naar oost de Byemanspoort, Warmoespoort (ter plaatse van nr. 220) en de Jagerspoort (tussen nr. 228-230). Deze poorten zijn reeds in de 19de eeuw verdwenen. Aan de zuidzijde lag het hofje Christo-Sacrum, waarvan de naam in de volksmond Kris-Kras luidde. Op die plaats is in 1802 het kerkgebouw van het godsdienstig genootschap Christo-Sacrum (aan Christus gewijd) gesticht. Dit genootschap telde aanvankelijk een groot aantal leden, maar al spoedig verminderde de aanhang zodanig dat het in 1838 ontbonden moest worden. Het kerkgebouw is toen gedeeltelijk gesloopt en tot woonhuisjes verbouwd. Thans staat er een blok garages met woonhuizen (nrs. 83-89, het hofje had huisnummers 83-103, vandaar dat thans na 89 huisnummer 105 volgt!). De nog steed bestaande inham aan de zuidzijde, huisnummers 49-69, was het Faliebagijnhof, ook Oude Bagijnhof of Kleine Bagijnhof genaamd. Hieraan herinnert het Falie Begijnhoftheater op nr. 49. Dit tweede Delftse bagijnhof kreeg zijn naam van de falies (mantels) van de bewoonsters. Van Oels stratenlijst uit 1946 noemt ook nog een Azijnpoort aan het Rietveld, maar mogelijk wordt hiermee de toen al niet meer bestaande Avenpoort
In het stichtingsverhaal van de Nieuwe Kerk (1381) wordt verhaald dat de kerk is gebouwd op de plaats waar een justitieplaats was, ‘daer een houte galg stond, zijnde als een riet-thuyn rondsomme met riet bewassen’. Deze ‘riet-thuyn’
rietveld) strekte zich vermoedelijk uit over een groot gebied ten oosten van de vroeg-14de-eeuwse stad, die begrensd werd door Verwersdijk-Vrouwjuttenland-Burgwal. In 1355 kwam een gebied ten oosten daarvan onder de stadsvrijheid en werden er straten en grachten aangelegd. Een van deze grachten behield de naam Rietveld. De oorspronkelijke gesteldheid van het gebied wordt duidelijk aangetoond door het waterniveau ten opzicht van de kade. Bij de zware regenval in 1998 stond het water zelfs op de kade tot aan (soms ook in) de huizen. Tot in de 15de eeuw heette alleen de zuidelijke kade Rietveld. De noordzijde kwam voor als Koninc Stripelyncx land (vermeld in 1392 een naam waarvan de herkomst onduidelijk is. Aan de noordzijde lagen verschillende poorten, die huisnummers van het Rietveld hadden, namelijk de Pluympot, later Schouwburgstraat (nrs. 10-44, zie aldaar), Krommenelboogspoort (nrs. 94-98), de Nieuwe Buurt, ook Hofje van Cieremans genaamd (nrs. 120c-176); van deze laatste twee resteren alleen nog de ingangen. De huizen erin zijn gesaneerd en hebben plaats gemaakt voor de nieuwe huizen aan de Schutterstraat. Tussen de Raam en de vest waren in de 17de eeuw drie poorten te vinden, van west naar oost de Byemanspoort, Warmoespoort (ter plaatse van nr. 220) en de Jagerspoort (tussen nr. 228-230). Deze poorten zijn reeds in de 19de eeuw verdwenen. Aan de zuidzijde lag het hofje Christo-Sacrum, waarvan de naam in de volksmond Kris-Kras luidde. Op die plaats is in 1802 het kerkgebouw van het godsdienstig genootschap Christo-Sacrum (aan Christus gewijd) gesticht. Dit genootschap telde aanvankelijk een groot aantal leden, maar al spoedig verminderde de aanhang zodanig dat het in 1838 ontbonden moest worden. Het kerkgebouw is toen gedeeltelijk gesloopt en tot woonhuisjes verbouwd. Thans staat er een blok garages met woonhuizen (nrs. 83-89, het hofje had huisnummers 83-103, vandaar dat thans na 89 huisnummer 105 volgt!). De nog steed bestaande inham aan de zuidzijde, huisnummers 49-69, was het Faliebagijnhof, ook Oude Bagijnhof of Kleine Bagijnhof genaamd. Hieraan herinnert het Falie Begijnhoftheater op nr. 49. Dit tweede Delftse bagijnhof kreeg zijn naam van de falies (mantels) van de bewoonsters. Van Oels stratenlijst uit 1946 noemt ook nog een Azijnpoort aan het Rietveld, maar mogelijk wordt hiermee de toen al niet meer bestaande Avenpoort
2019-01-30 15:26:35
Rietveld, 1960
In het stichtingsverhaal van de Nieuwe Kerk (1381) wordt verhaald dat de kerk is gebouwd op de plaats waar een justitieplaats was, ‘daer een houte galg stond, zijnde als een riet-thuyn rondsomme met riet bewassen’. Deze ‘riet-thuyn’ rietveld) strekte zich vermoedelijk uit over een groot gebied ten oosten van de vroeg-14de-eeuwse stad, die begrensd werd door Verwersdijk-Vrouwjuttenland-Burgwal. In 1355 kwam een gebied ten oosten daarvan onder de stadsvrijheid en werden er straten en grachten aangelegd. Een van deze grachten behield de naam Rietveld. De oorspronkelijke gesteldheid van het gebied wordt duidelijk aangetoond door het waterniveau ten opzicht van de kade. Bij de zware regenval in 1998 stond het water zelfs op de kade tot aan (soms ook in) de huizen. Tot in de 15de eeuw heette alleen de zuidelijke kade Rietveld. De noordzijde kwam voor als Koninc Stripelyncx land (vermeld in 1392 een naam waarvan de herkomst onduidelijk is. Aan de noordzijde lagen verschillende poorten, die huisnummers van het Rietveld hadden, namelijk de Pluympot, later Schouwburgstraat (nrs. 10-44, zie aldaar), Krommenelboogspoort (nrs. 94-98), de Nieuwe Buurt, ook Hofje van Cieremans genaamd (nrs. 120c-176); van deze laatste twee resteren alleen nog de ingangen. De huizen erin zijn gesaneerd en hebben plaats gemaakt voor de nieuwe huizen aan de Schutterstraat. Tussen de Raam en de vest waren in de 17de eeuw drie poorten te vinden, van west naar oost de Byemanspoort, Warmoespoort (ter plaatse van nr. 220) en de Jagerspoort (tussen nr. 228-230). Deze poorten zijn reeds in de 19de eeuw verdwenen. Aan de zuidzijde lag het hofje Christo-Sacrum, waarvan de naam in de volksmond Kris-Kras luidde. Op die plaats is in 1802 het kerkgebouw van het godsdienstig genootschap Christo-Sacrum (aan Christus gewijd) gesticht. Dit genootschap telde aanvankelijk een groot aantal leden, maar al spoedig verminderde de aanhang zodanig dat het in 1838 ontbonden moest worden. Het kerkgebouw is toen gedeeltelijk gesloopt en tot woonhuisjes verbouwd. Thans staat er een blok garages met woonhuizen (nrs. 83-89, het hofje had huisnummers 83-103, vandaar dat thans na 89 huisnummer 105 volgt!). De nog steed bestaande inham aan de zuidzijde, huisnummers 49-69, was het Faliebagijnhof, ook Oude Bagijnhof of Kleine Bagijnhof genaamd. Hieraan herinnert het Falie Begijnhoftheater op nr. 49. Dit tweede Delftse bagijnhof kreeg zijn naam van de falies (mantels) van de bewoonsters. Van Oels stratenlijst uit 1946 noemt ook nog een Azijnpoort aan het Rietveld, maar mogelijk wordt hiermee de toen al niet meer bestaande Avenpoort
In het stichtingsverhaal van de Nieuwe Kerk (1381) wordt verhaald dat de kerk is gebouwd op de plaats waar een justitieplaats was, ‘daer een houte galg stond, zijnde als een riet-thuyn rondsomme met riet bewassen’. Deze ‘riet-thuyn’
rietveld) strekte zich vermoedelijk uit over een groot gebied ten oosten van de vroeg-14de-eeuwse stad, die begrensd werd door Verwersdijk-Vrouwjuttenland-Burgwal. In 1355 kwam een gebied ten oosten daarvan onder de stadsvrijheid en werden er straten en grachten aangelegd. Een van deze grachten behield de naam Rietveld. De oorspronkelijke gesteldheid van het gebied wordt duidelijk aangetoond door het waterniveau ten opzicht van de kade. Bij de zware regenval in 1998 stond het water zelfs op de kade tot aan (soms ook in) de huizen. Tot in de 15de eeuw heette alleen de zuidelijke kade Rietveld. De noordzijde kwam voor als Koninc Stripelyncx land (vermeld in 1392 een naam waarvan de herkomst onduidelijk is. Aan de noordzijde lagen verschillende poorten, die huisnummers van het Rietveld hadden, namelijk de Pluympot, later Schouwburgstraat (nrs. 10-44, zie aldaar), Krommenelboogspoort (nrs. 94-98), de Nieuwe Buurt, ook Hofje van Cieremans genaamd (nrs. 120c-176); van deze laatste twee resteren alleen nog de ingangen. De huizen erin zijn gesaneerd en hebben plaats gemaakt voor de nieuwe huizen aan de Schutterstraat. Tussen de Raam en de vest waren in de 17de eeuw drie poorten te vinden, van west naar oost de Byemanspoort, Warmoespoort (ter plaatse van nr. 220) en de Jagerspoort (tussen nr. 228-230). Deze poorten zijn reeds in de 19de eeuw verdwenen. Aan de zuidzijde lag het hofje Christo-Sacrum, waarvan de naam in de volksmond Kris-Kras luidde. Op die plaats is in 1802 het kerkgebouw van het godsdienstig genootschap Christo-Sacrum (aan Christus gewijd) gesticht. Dit genootschap telde aanvankelijk een groot aantal leden, maar al spoedig verminderde de aanhang zodanig dat het in 1838 ontbonden moest worden. Het kerkgebouw is toen gedeeltelijk gesloopt en tot woonhuisjes verbouwd. Thans staat er een blok garages met woonhuizen (nrs. 83-89, het hofje had huisnummers 83-103, vandaar dat thans na 89 huisnummer 105 volgt!). De nog steed bestaande inham aan de zuidzijde, huisnummers 49-69, was het Faliebagijnhof, ook Oude Bagijnhof of Kleine Bagijnhof genaamd. Hieraan herinnert het Falie Begijnhoftheater op nr. 49. Dit tweede Delftse bagijnhof kreeg zijn naam van de falies (mantels) van de bewoonsters. Van Oels stratenlijst uit 1946 noemt ook nog een Azijnpoort aan het Rietveld, maar mogelijk wordt hiermee de toen al niet meer bestaande Avenpoort
2019-02-04 22:25:21
2019-02-08 19:44:11
Doornikksteeg
Vlaamse huisjes
Een Yperstraat en een Doorniksteeg – en ooit had Delft ook nog een Brugsestraat en een Rijsselstraat. Vier Vlaamse steden vernoemd in een Hollandse binnenstad, daar moet een verhaal achter zitten. Dat klopt, en zoals zo vaak is dat te achterhalen in het Stadsarchief.
De scheiding van de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden tijdens de Opstand tegen Spanje betekent een klap voor de Delftse economie. Die is immers voor een groot deel afhankelijk van de bierexport naar Vlaanderen en Brabant. De brouwers verliezen deze afzetmarkten en tegelijkertijd heeft ook de textielnijverheid het heel zwaar. Veel bekwame drapeniers zijn al tijdens de eerste woelingen in de zestiger jaren uitgeweken naar Engeland. Daar vergaat het hun prima en zij maken vooralsnog geen aanstalten om terug te komen.
De redding komt uit het zuiden: duizenden protestantse drapeniers en hun arbeiders ontvluchten Vlaanderen en zoeken hun heil in Holland. Vooral Leiden ontvangt hen met open armen. De immigranten brengen nieuwe producten en technieken mee en geven de plaatselijke lakennijverheid een geweldige impuls. De Delftse burgemeesters willen graag een graantje meepikken en halen in 1596 enkele in Leiden neergestreken Vlamingen over om zich hier te vestigen. Daar moet heel wat smeergeld aan te pas komen, zo blijkt uit de bewaard gebleven contracten. De drapeniers krijgen gratis poorterrecht, een startsubsidie van 600 gulden, gedurende drie jaar een tegemoetkoming van 100 gulden voor huishuur, plus accijnsverlaging voor de vervaardigde producten. Ook stelt het stadsbestuur zich de eerste twee jaar garant voor de afzet tegen de in Leiden geldende prijzen.
Als klap op de vuurpijl belooft de stad per drapenier vier arbeiderswoninkjes voor zijn personeel te bouwen, waarvoor de eerste drie jaar geen huur hoefde te worden betaald. Die ‘Vlaamse huisjes’ verrijzen op het uitgestrekte terrein van het voormalige Sint-Ursulaklooster aan de Gasthuislaan. Een deel van de bebouwing wordt gesloopt, zodat vier straatjes konden worden aangelegd. En om de nieuwkomers toch een beetje thuisgevoel te bezorgen, worden ze genoemd naar steden in hun land van herkomst: Brugge, Doornik, Ieper en Rijssel.
Vlaamse huisjes
Een Yperstraat en een Doorniksteeg – en ooit had Delft ook nog een Brugsestraat en een Rijsselstraat. Vier Vlaamse steden vernoemd in een Hollandse binnenstad, daar moet een verhaal achter zitten. Dat klopt, en zoals zo vaak is dat te achterhalen in het Stadsarchief.
De scheiding van de Noordelijke en de Zuidelijke Nederlanden tijdens de Opstand tegen Spanje betekent een klap voor de Delftse economie. Die is immers voor een groot deel afhankelijk van de bierexport naar Vlaanderen en Brabant. De brouwers verliezen deze afzetmarkten en tegelijkertijd heeft ook de textielnijverheid het heel zwaar. Veel bekwame drapeniers zijn al tijdens de eerste woelingen in de zestiger jaren uitgeweken naar Engeland. Daar vergaat het hun prima en zij maken vooralsnog geen aanstalten om terug te komen.
De redding komt uit het zuiden: duizenden protestantse drapeniers en hun arbeiders ontvluchten Vlaanderen en zoeken hun heil in Holland. Vooral Leiden ontvangt hen met open armen. De immigranten brengen nieuwe producten en technieken mee en geven de plaatselijke lakennijverheid een geweldige impuls. De Delftse burgemeesters willen graag een graantje meepikken en halen in 1596 enkele in Leiden neergestreken Vlamingen over om zich hier te vestigen. Daar moet heel wat smeergeld aan te pas komen, zo blijkt uit de bewaard gebleven contracten. De drapeniers krijgen gratis poorterrecht, een startsubsidie van 600 gulden, gedurende drie jaar een tegemoetkoming van 100 gulden voor huishuur, plus accijnsverlaging voor de vervaardigde producten. Ook stelt het stadsbestuur zich de eerste twee jaar garant voor de afzet tegen de in Leiden geldende prijzen.
Als klap op de vuurpijl belooft de stad per drapenier vier arbeiderswoninkjes voor zijn personeel te bouwen, waarvoor de eerste drie jaar geen huur hoefde te worden betaald. Die ‘Vlaamse huisjes’ verrijzen op het uitgestrekte terrein van het voormalige Sint-Ursulaklooster aan de Gasthuislaan. Een deel van de bebouwing wordt gesloopt, zodat vier straatjes konden worden aangelegd. En om de nieuwkomers toch een beetje thuisgevoel te bezorgen, worden ze genoemd naar steden in hun land van herkomst: Brugge, Doornik, Ieper en Rijssel.
2019-02-10 23:13:17
2019-02-10 23:13:17
2019-02-15 14:45:45
2019-03-10 18:21:37
Westvest 1905
Knooppunt voor groente en fruit
Delft profiteert als marktstad al sinds de Middeleeuwen van het Westland, de ‘tuin van Holland’. Aan het eind van de negentiende eeuw neemt de handel in groente en fruit fors toe, met dank aan de nieuwe spoorlijn en de in 1890 aangelegde spoorhaven. Tomaten, sla en komkommers komen in grote hoeveelheden Delft binnen, worden hier verhandeld en verlaten de stad per binnenvaartschip of treinwagon.
Twaalf tuinders slaan in 1901 de handen ineen. Zij richten warmoezeniersvereniging de Delftse Groenteveiling op. Twee jaar later huren zij een strook grond aan de Westvest waar een veilinggebouwtje verrijst. Kopers nemen plaats op de tribune terwijl de leden hun waar op platte schuiten voorbij laten varen. In 1907 telt de veiling al meer dan 150 leden, iedereen wil hier wel handelen. Nou ja, iedereen? Schippers moeten vaak uren wachten vanwege de drukte op het water en ook de relatief kleine spoorhaven zorgt regelmatig voor opstoppingen. Als de Westlandse Stoomtramweg Maatschappij in 1912 een tramlijn aanlegt van Delft naar Maasland klinken er geluiden om de groenteveiling te verplaatsen.
De veilingvereniging gaat bijna ten onder aan de discussie over de vraag waar de veiling dan naartoe moet. In 1913 verkopen de tuinders een tijd lang hun producten in witte of rode manden, verwijzend naar de partij waar zij zich bij aangesloten hebben. Na verloop van tijd keert de rust terug: bij de tuinders die zich weer gezamenlijk als Delftse Groenteveiling presenteren én aan de Westvest. De vereniging laat in de buurt van Den Hoorn een hypermodern veilingcomplex bouwen met verschillende havens en een doorvaart voor de schepen. Van 1921 tot 1973 is dát het knooppunt voor groente en fruit.
Knooppunt voor groente en fruit
Delft profiteert als marktstad al sinds de Middeleeuwen van het Westland, de ‘tuin van Holland’. Aan het eind van de negentiende eeuw neemt de handel in groente en fruit fors toe, met dank aan de nieuwe spoorlijn en de in 1890 aangelegde spoorhaven. Tomaten, sla en komkommers komen in grote hoeveelheden Delft binnen, worden hier verhandeld en verlaten de stad per binnenvaartschip of treinwagon.
Twaalf tuinders slaan in 1901 de handen ineen. Zij richten warmoezeniersvereniging de Delftse Groenteveiling op. Twee jaar later huren zij een strook grond aan de Westvest waar een veilinggebouwtje verrijst. Kopers nemen plaats op de tribune terwijl de leden hun waar op platte schuiten voorbij laten varen. In 1907 telt de veiling al meer dan 150 leden, iedereen wil hier wel handelen. Nou ja, iedereen? Schippers moeten vaak uren wachten vanwege de drukte op het water en ook de relatief kleine spoorhaven zorgt regelmatig voor opstoppingen. Als de Westlandse Stoomtramweg Maatschappij in 1912 een tramlijn aanlegt van Delft naar Maasland klinken er geluiden om de groenteveiling te verplaatsen.
De veilingvereniging gaat bijna ten onder aan de discussie over de vraag waar de veiling dan naartoe moet. In 1913 verkopen de tuinders een tijd lang hun producten in witte of rode manden, verwijzend naar de partij waar zij zich bij aangesloten hebben. Na verloop van tijd keert de rust terug: bij de tuinders die zich weer gezamenlijk als Delftse Groenteveiling presenteren én aan de Westvest. De vereniging laat in de buurt van Den Hoorn een hypermodern veilingcomplex bouwen met verschillende havens en een doorvaart voor de schepen. Van 1921 tot 1973 is dát het knooppunt voor groente en fruit.
2019-03-10 18:21:37
Westvest 1903
Knooppunt voor groente en fruit
Delft profiteert als marktstad al sinds de Middeleeuwen van het Westland, de ‘tuin van Holland’. Aan het eind van de negentiende eeuw neemt de handel in groente en fruit fors toe, met dank aan de nieuwe spoorlijn en de in 1890 aangelegde spoorhaven. Tomaten, sla en komkommers komen in grote hoeveelheden Delft binnen, worden hier verhandeld en verlaten de stad per binnenvaartschip of treinwagon.
Twaalf tuinders slaan in 1901 de handen ineen. Zij richten warmoezeniersvereniging de Delftse Groenteveiling op. Twee jaar later huren zij een strook grond aan de Westvest waar een veilinggebouwtje verrijst. Kopers nemen plaats op de tribune terwijl de leden hun waar op platte schuiten voorbij laten varen. In 1907 telt de veiling al meer dan 150 leden, iedereen wil hier wel handelen. Nou ja, iedereen? Schippers moeten vaak uren wachten vanwege de drukte op het water en ook de relatief kleine spoorhaven zorgt regelmatig voor opstoppingen. Als de Westlandse Stoomtramweg Maatschappij in 1912 een tramlijn aanlegt van Delft naar Maasland klinken er geluiden om de groenteveiling te verplaatsen.
De veilingvereniging gaat bijna ten onder aan de discussie over de vraag waar de veiling dan naartoe moet. In 1913 verkopen de tuinders een tijd lang hun producten in witte of rode manden, verwijzend naar de partij waar zij zich bij aangesloten hebben. Na verloop van tijd keert de rust terug: bij de tuinders die zich weer gezamenlijk als Delftse Groenteveiling presenteren én aan de Westvest. De vereniging laat in de buurt van Den Hoorn een hypermodern veilingcomplex bouwen met verschillende havens en een doorvaart voor de schepen. Van 1921 tot 1973 is dát het knooppunt voor groente en fruit.
Knooppunt voor groente en fruit
Delft profiteert als marktstad al sinds de Middeleeuwen van het Westland, de ‘tuin van Holland’. Aan het eind van de negentiende eeuw neemt de handel in groente en fruit fors toe, met dank aan de nieuwe spoorlijn en de in 1890 aangelegde spoorhaven. Tomaten, sla en komkommers komen in grote hoeveelheden Delft binnen, worden hier verhandeld en verlaten de stad per binnenvaartschip of treinwagon.
Twaalf tuinders slaan in 1901 de handen ineen. Zij richten warmoezeniersvereniging de Delftse Groenteveiling op. Twee jaar later huren zij een strook grond aan de Westvest waar een veilinggebouwtje verrijst. Kopers nemen plaats op de tribune terwijl de leden hun waar op platte schuiten voorbij laten varen. In 1907 telt de veiling al meer dan 150 leden, iedereen wil hier wel handelen. Nou ja, iedereen? Schippers moeten vaak uren wachten vanwege de drukte op het water en ook de relatief kleine spoorhaven zorgt regelmatig voor opstoppingen. Als de Westlandse Stoomtramweg Maatschappij in 1912 een tramlijn aanlegt van Delft naar Maasland klinken er geluiden om de groenteveiling te verplaatsen.
De veilingvereniging gaat bijna ten onder aan de discussie over de vraag waar de veiling dan naartoe moet. In 1913 verkopen de tuinders een tijd lang hun producten in witte of rode manden, verwijzend naar de partij waar zij zich bij aangesloten hebben. Na verloop van tijd keert de rust terug: bij de tuinders die zich weer gezamenlijk als Delftse Groenteveiling presenteren én aan de Westvest. De vereniging laat in de buurt van Den Hoorn een hypermodern veilingcomplex bouwen met verschillende havens en een doorvaart voor de schepen. Van 1921 tot 1973 is dát het knooppunt voor groente en fruit.
2019-04-09 23:02:22
2019-05-21 22:01:49
2020-01-02 15:15:24
2020-01-15 20:56:24
2020-02-06 23:08:44
